Salâhattin Bey oldukça güzel olan bu kızı evvela kendisi ile bir ayarda bir mahluk gibi değil, güzel bir kedi, bir kuzu gibi sevdi.
"Atatürk'üm seni özledim..."
Sayfa 53 - Yılmaz Basım / Yayıncı Sertifika No:17111 / ISBN: 9786059828505Kitabı okudu
Allah da sizi bildiği gibi yapsın emi
Aşk ve bağlılığın simgesi olarak pırlanta yüzük hediye etme geleneği, 15. yüzyılda Avusturya Arşidükü Maximillian'in, nişanı sırasında Burgonya düşesi Mary' ye elmas bir yüzük hediye etmesiyle başlamıştır. Sol elin dördüncü parmağına yüzük takma geleneği ise, eski Mısırlıların 'vena amoris'in (aşk damarı) bu parmaktan doğrudan kalbe ulaştığına olan inançlarından gelmektedir.
Değirmen Esirler
"Yeryüzünde adalet var mıdır?," diye bana sorarsanız. Kuşkusuz adaletin olmadığını söylerim. Neden mi?
Misal doğada bir kurdun bir kuzuyu yediğini düşünelim.
Olaya kuzu açısından bakarsak; kurt, kuzuyu canından etti, onu öldürdü. Bu durumda kurt suçludur.
Ama eğer ki olaya kurt açısından bakarsak; bu kez kurt, kuzuyu yemezse açlıktan ölecektir. Eee bu durumda kim haklı?
Demem o ki adaletin olmadığı bir dünyada yaşıyoruz. Bu yüzden her şeyde adalet aramak, nedense bana yersiz geliyor. Gönül ister ki adalet olsun. Ama yok. Hatta bunun için eskilerin değimi bile vardır. "Harcadığın emeğinin sonucunu hakkımdır diyerek alacağını zannetme, çünkü hak ancak yalnızca değirmende aranır," diye boşuna dememişler..
Buradan hareketle, Sabahtin Ali'nin öykülerinde; adaletsizlik, sosyal eşitsizlik, haksızlığa uğramak gibi ana temalar üzerinde duruyor.
Öykülerden bana en çarpıcı geleni,
sosyal eşitsizliğin vurgulandığı kaptan ile tayfalar arasında geçen öyküydü. Öyküde kaptan, geminin en lüks kamarasında et yerken; tayfalar ise geminin izbe kuytu köşesinde bakla yiyordu.
Sosyal eşitsizlikle ilgili dikkatimi çeken bir başka hikayede de bir kaymakamın mevkisinin verdiği gücü kullanarak bir başkasının namusuna göz dikmesiydi.
Son olarak öyküler, Orta Asya'da yaşayan Göktürkler'den Kürşad'ın Esirleri Çin baskısından kurtarmak için aşkı Hiyungi'yi feda ettiği bir tiyatro senaryosuyla bitiyor.
Eserin dili oldukça açık ve anlaşılır. Aydınlatıcı nitelikte.. Okumanız dileğiyle..
๑ ◕‿◕ ๑ 
Gizemli okur
dünya kurulduğundan beri yazılan tarih kitaplarında, hiçbir liderin kendi şahsi menfaatlerini düşünmeden ölümü göze alarak ülkesi için kurtuluş mücadelesi verdiğini yazmaz. yine hiçbir tarih kitabının sayfalarında bir lidere bu kadar çok suikast teşebbüsünde bulunulduğuna rastlayamazsınız
tarihte birçok lidere defalarca suikast girişiminde bulunulduğu bilinmektedir. ancak bir lider düşününki, 1 değil, 3 değil, 5 değil, tam 41 defa suikast teşebbüsünde bulunulsun. bu suikast teşebbüsleri şimdiye kadar elde edilen belgelere göre tespit edilenlerdir. yabancı devletlerin gizli askerî arşivleri açıldıkça, Mustafa Kemal Atatürk'e yapılan kim bilir daha ne suikast teşebbüslerini öğreneceğiz.
Filistin topraklarının Osmanlı imparatorluğu’ndan ayrılmasının ardından harekete geçen Lord Rothschild, ingiliz hükümetine baskı uygulayarak, israil'in kurulmasına start veren Balfour Bildirisi' nin (1917) yayımlanmasında etkili oldu.
hıncından, çaresizliğinden yumruklarını sıkar, şakaklarını sıkar, bazen de duvarları yumruklar bu mavi gözlü, sarı saçlı adam. hayallerinde, böyle anlarda karşısında daima, istanbul'un boğaziçi'ne hâkim bir tepesinde, yıldız sarayı'nın bir penceresinde boğazdan püfür püfür esen serin rüzgârlara kendini vermiş o müstebit padişah canlanır. evet, yıldız sarayı bir kale gibidir. salonlar yaldızlı, bahçeler birer cennet, rüzgârlar ruhu sakinleştiricidir. kapısında uşaklar sürü sürüdür. ama memleket yanıyor. memleket kan, ateş ve sefalet içindedir. devlet ve millet hem birbirleriyle, hem kendi içlerinde kıran kırana boğuşmaktadırlar. askeri, jandarması, ağası, eşkiyası, eşrafı, zalimi ve mazlumu ile bütün ülke boğaz boğaza, nefes nefesedir. kocamış bir idare, çökmüş bir ordu, çürüyen bir donanma, tamtakır bir devlet hazinesi, müflis ve dilenci olmuş bir hükümet... nihayet yolsuz, mektepsiz, hastanesiz, fabrikasız, asayişsiz, emniyetsiz bir vatan
"sorguları yapıldıktan sonra bunlardan birini yanıma çağırdım. odada kimse yoktu. kendisine sordum:
- sen Mustafa Kemal'i öldürecekmişsin öyle mi?
- evet! dedi
ben yine sordum:
- Mustafa Kemal, ne yapmış ki onu öldürecektin?
- fena bir adammış da... memlekete çok fenalık yapmış! sonra, bize onu öldürmek için para vereceklerdi!
- sen Mustafa Kemal'i tanıyor musun?
-hayır!
- o halde, tanımadığın bir adamı, nasıl öldürecektin?
- geçerken işaret edecekler, "Mustafa Kemal, işte budur!" diyeceklerdi. biz de öldürecektik.
o zaman cebimden tabancamı çıkararak, kendisine uzattım:
- Mustafa Kemal benim! haydi, al eline tabancayı... öldür! dedim.
herif benden bu karşılığı alınca yıldırımla vurulmuş gibi oldu. bir süre şaşkın şaşkın yüzüme baktıktan sonra dizüstü kapanarak hüngür hüngür ağlamaya başladı."