— Nasıl, bu dilencinin hikâyesini dinledin mi?
— Bahsettiği İlya İlyiç kim?
— Oblomov; sana ondan çok bahsetmiştim.
— Evet, hatırladım; senin bir dostun, bir okul arkadaşın. Ne oldu?
— Öldü, hayatı yok yere harcandı, gitti.
Ştoltz içini çekip biraz daldıktan sonra:
— Zekâca kimseden aşağı değildi, dedi. Tertemiz, billur gibi bir ruhu vardı. Asil heyecanları olan bir insandı. Ama hiçbir şey yapmadı.
— Niçin? Ne yüzden?
— Ne yüzden mi?.. Oblomovluk!
SonKitabı okudu
-Bu boğucu yerden bir an önce kurtulup, evimin sükûnetine ve hiçbir gürültü yapma ihtimali bulunmayan kitaplarıma kavuşmaktan başka bir isteğim yoktu.
-Canıma zarar vermediği sürece hiçbir şeye aldırmam ben.
-Söylüyorum sana, dünyanın en tehlikeli duygusu aşktır.İnsanları felakete sürükler.
-Mutlu olabilmenin tek şartı “unutmayı” başarabilmekti.
-İyi de, neden gittin dünyanın öbür ucuna?
Mehmet güldü.”Aslında sebebini biliyorsun “ dedi
“İnsan yok diye.”
-Denizler ötesine giden kişi yalnızca iklimi değiştirmiş olur, aklını değil.
-Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar dedim.Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür;nedense bundan kimse korkmaz !
-Bazen insan o kadar eziliyor ki öfke bile duyamaz hale geliyor.
-Ne bir kişiyi tanıyorum ne de beni tanıyan biri var.Sorulardan arkadaşlıklardan toplumdan uzak kendi içine dönen bir hayat.Bütün istediğim bu.
-Ama benim gibi insanların zayıf yanının da herseyi farketmek olduğunu söylüyorum.
Fazla bilmek mutsuzluk getiriyor.Ne mutlu cehaletin koruyucu rahmi içinde bir cenin gibi büzülüp yatanlara diyorum.
sen kötülüğü yok etmek istiyorsun, ama o senin içinde büyüyor. insan öldürmek kolay, ama kan ruhuna da sıçrar. insan öldürenin ruhu kanar. kötü bir insanı öldürünce kötülüğü de yok ettiğini sanırsın, sonra bir bakarsın ki yok ettiğini sandığın kötülükten daha beteri senin içinde büyüyor. musibete boyun eğersen, gün gelir musibet de sana boyun eğer.
Sayfa 51
Benim tanrılara eğilimim yok. Ama insan ruhu denen o pırıltılı şeye karşı bir aşk beslemeye başladım. Evrenin güzel ve eşsiz bir unsuru o. Daima saldırı altinda, asla yok edilemez.
Sayfa 335Kitabı okudu
"Ben o adamı severim ki; ruhunu harcar, teşekkür beklemez ve hiçbir şeyi geri vermez. Çünkü o, daima armağan verir ve kendini korumak gibi bir amacı yoktur.
Ben o adamı severim ki; ruhu ve kalbi özgürdür. Böylece kafası yalnızca kalbinin kabıdır, ama kalbi onu yok olmaya sürükler."
Sen kötülüğü yok etmek istiyorsun, ama o senin içinde büyüyor. İnsan öldürmek kolay, ama kan ruhuna da sıçrar. İnsan öldürenin ruhu kanar. Kötü bir insanı öldürünce kötülüğü de yok ettiğini sanırsın, sonra bir bakarsın ki yok ettiğini sandığın kötülükten daha beteri senin içinde büyüyor. Musibete boyun eğersen, gün gelir musibet de sana boyun eğer.
Sayfa 51Kitabı okudu
