Sonunda kendimi inceledim, içimde neler oluyor diye kendime baktım ve gönlümde, ölüp gitmenin ve canlanmanın yüzlerce olayını anımsadım. Gördüm ki, ben yalnızca Tanrı'ya inanınca yaşıyordum. Eskiden olduğu gibi,şimdi de öyleydi:Tanrı'yı düşüneyim, yetiyordu;canlanıveriyordum. Onu unuttuğum, ona inanmadığım zaman, hayat da yok oluyordu. Hayatın bu geri dönüşü ve bu ölüp gitme durumları neydi şimdi? Tanrı'nın varlığına inancı kaybettim mi, yaşayamıyorum ki. Onu bulmak konusunda az da olsa umudum olmasa, hayatıma çoktan son verirdim ama yaşıyorum işte. Gerçekte onu hissettiğim, onu aradığım zaman yaşıyorum ben. "Öyleyse "O" vardır. "O" onsuz yaşanmayan şeydir. Tanrı'yı bilmek ve yaşamak, tek ve aynı şeydir. Tanrı, hayattır.
Sayfa 72 - Kum Saati Yayınları