Annem ve babam nezaket ve hoşgörü sahibiydiler. Onların bizim kaderimizi kendi kaprislerine göre yönetecek zalimler değil, keyfini çıkardığımız bütün zevklerin failleri ve yaratıcıları olduklarını hissettik.
Sayfa 52 - İthaki Yayınları Bilim Kurgu KlasikleriKitabı okudu
Kurbağalar
— Kurbağalar çıkabilir mi oradan?
— Yok, artık çıkamazlar. Tanrı yardımcıları olsun!– dedi ninem.
Ne babam ne de annem böyle sık anardı Tanrı’yı; böyle sık, böyle candan, böyle yakın bir dost gibi.
Sayfa 5 - Açılan mezarın içine düşen kurbağalar
"Ailem, annem-babam, tutunabileceğim her şey, bütün dünya, benim için çok erkenden karanlığa gömüldü, basitçe bir gecede karanlığın içinde kayboldu, gözümden uzaklaştı, ya da ben onlardan uzaklaştım. Tam olarak bilemiyorum. Her halükârda erkenden yalnız bırakılmıştım, belki de zaten her zaman yalnız olmuştum. Yalnız olmak, düşünebildiğim kadar eskiden beri meşgul etmişti beni. Yalnız olma kavramı da. İçine kapanıklık kavramı da. Her zaman mümkün olduğunca yalnız kalmayı, olduğum halimle, tasavvur edemezdim, oldum olası. Bunu kafamın içinde yapamazdım, bunu kafama sokmadım ve artık benden dışarı çıkmadı."
Sayfa 28 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı
O Gemi Bir Gün Gelecek İsmail Abi
"Niye bu kadar önemli peki o gemi?"
"Babam var çünkü içinde. Ben küçükken annem bizi bırakıp gitti. Daha renkli bir hayatı olsun diye gitti. Babam benimle ilgilenebilmek için işini bıraktı. Sonra, bir gün hastalandı. Bir daha kalkamadı yatağından. Beni almaya geldi birileri. Gitmek istemedim ama babam dedi ki, ben iş buldum İsmail, gitmem gerek. Gemide olcam, her gün el sallıycam sana o gemiden. Sonra bir sabah gelcem seni de alcam, beraber çekip gitcez buralardan."
"O günden beri o geminin gelmesini mi bekliyorsun?"
"Evet.
"Beklemekten vazgeçme sakın. O gemi bir gün gelecek İsmail abi."
Resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim.
Resulullah yolda Ebu Bekir’i görse "Es Selamu Aleyküm Ya Sıddık" derdi,
Ben yolda Ebu Bekir’i görsem tanımam.
Resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
Ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem
Gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu,
Hz. Ömer:
Tebük Savaşı esnasında ordunun donatılması için maddi desteğe ihtiyaç vardı.
"Rasulullah bizden maddi yardımda bulunmanızı istedi. Bu istek servetimin çok olduğu bir zamana rastladığı için çok sevindim. 'Ebubekir Allah için sadaka konusunda hep beni geçmişse de, ben bugün onu geçebilirim' diye düşündüm. O, şimdiye kadar hepimizin önündeydi. Nesi var nesi yoksa Allah ve Rasulü için harcamıştı. Ben o gün malımın yarısını Rasulullah'a götürerek Hz. Ebubekir'i geçmeyi diledim. Rasulullah bana:
"Ailene ne bıraktın" diye sordu.
"Getirdiğim kadarını" dedim.
Biraz sonra Ebubekir (r.a) geldi. O, malının tamamını getirmişti. Rasulullah:
"Ailene ne bıraktın" diye ona da sordu. Ebubekir (r.a):
"Onlara Allah'ı ve Rasulünü bıraktım" dedi. Bunun üzerine ben:
Ey Ebubekir! Annem babam sana feda olsun! Hayır yolunda hiçbir yarış yapmadık ki, sen onda beni geçmiş olmayasın. Ben artık anladım ki, hiçbir hayırda seni geçemeyeceğim," dedim."
