Bu senenin son ve en güzel kitaplarından biri
Hayatımda okuduğum en iyi polisiye kitaplarındandı.Biraz eski türkçe kelimeler kullanılmış fakat altına dipnot olarak anlamı yazılmış. Okumaya ilk başladığınızda sıkılabilirsiniz ama devam ettiğinizde keyif almaya başlayacaksınız çünkü su gibi akıp gidiyor kitap. İçeriğine gelirsek, olay örgüsü o kadar ustaca tasarlanmış ki okurken kitabın içine giriyorsunuz, özellikle betimlemeler sayesinde anlatılan olayları resmen ben de yaşadım. Bu arada olayımız İstabul'da geçiyor. 
Hüseyin Rahmi Gürpınar gerçekten çok başarılı bir eser ortaya çıkarmış. Şiddetle okumanızı tavsiye ederim. İncelememin kapanışını kitabın arka yazısı ile yapmak istiyorum.
Hayatta aradığını bulamayan, yaşam zorunluluklarının ağır ağır bir cendere gibi üzerindeki işkencesini artırdığı Nafiz Efendi, çareyi her akşam meyhaneye gitmekte bulur. Bir gece sarhoş halde evine dönerken, hayli derin bir kuyuya düşer. Nafiz Efendi kuyudan tek başına değil, beraberinde bezlere sarılı kesik bir başla çıkacaktır. Bu "cinai muamma"nın soruşturmasını deneyimli zabıta (polis memuru) Remzi ve yardımcısı Seyit efendiler üstlenir. Soruşturma ilerledikçe karşılarına, yeni ve daha sıkı düğümler çıkar...
"Bu ne müthiş cinai bir muammaydı? Bir Teşrinisani tarihinde gözlerinin önünde trene binen, daha tanıdıkları bazı zatlar refakatinde Paris'e giden ve her hafta aralarında, ticaretlerinin hariçten kimsenin vâkıf olamayacağı hususiyetlerine dair mektuplar teati olunan bir adamın nasıl olur da kendisi orada sağ ve başı burada şişede bulunabilir?"
