Günaydın arkadaşlar. Göz, Stephen King’in ilk kitabıymış. Öğrenince çok şaşırdım. O kadar çok yazıyor ki sanki bir başı ve sonu yokmuş gibi geliyordu bana. Bir ilk kitabının olduğunu tahmin edememiştim.
Carrie White’nin oldukça zor olan yaşamı, barındırılan psikolojik zorluklarla harmanlanmış. İlk eserine göre de yoğun bir biçimde işlemiş bu duyguyu. Genelde ilk kitaplar zayıf kalır ama Stephen, bu yükün altından kalkmayı da iyi başarmış kanımca.
Dini saplantılar ve zorbalıklar... Çocuğun var, ufak yaşta zorla kapanacaksın diye baskı yapıyorsun. O çocuk büyüyünce ne olur? Kendisine zorla yaptırılanı büyüdükçe kabul etmek istemez ve olur olmadık sözlerle gururunu incitirsin. Zaten bu gibi durumlar daha evvel yaşanmış ki “Zorla Güzellik Olmaz” demiş büyüklerimiz. Bir bildikleri varmış. Burada da benzer şekilde psikolojik baskının adeta zirve yaptığı bir eser görüyoruz.
Geçenlerde de bu konuya değinmiş. ADALET. Bu sefer de kendi adaletini yine kendi sağladı Carrie. Bana sorarsanız çok haklı çünkü ben adaletin çok iyi dağıtıldığını düşünenlerden değilim. Ama bunun için de aferin Carrie, 400 kişiyi öldürdün bi 400 daha olaydı onları da öldüreydin demeyeceğiz tabi ki. Bu da denmez. İnsan hayatına kasıt çok farklı bir olay.
Şu dolaba kapatılma olayına da açıkçası lanet ettim. Gözümde çok farklı bir anıyı canlandırdı ve o kısım cidden okurken bile suratımı ekşitmeme sebep oldu. Aslında kitap da zaten bu kadar diyebilir miyiz? Diyemeyiz. İçi daha büyük. Ve o büyük macera sizleri de bekliyor. Keyifli okumalar dilerim..
