Suç ve ceza
Yıl 1866 bir yalnızlıktan neler kaleme dökülüyor...
Suç ve ceza bir gerilim, psikoloji, polisiye, felsefe yani evrensel değerlerin paydasında buluşan bir başyapıt.
Yoksulluğun pençesinde kıvranan kuruntulu bir genç... Kendi değerini bilen ve kendine değer veren bir üniversite öğrencisi... Altı aydır çekildiği köşesinde tek bir insan yüzü görmemiş... Ağır, sayıklamalı bir hastalığın hemen öncesinde, belki de tam hastalığın başladığı gün sırtında yırtık bir gömlek, ayağında tabanı gitmiş kunduralar, kendini birden karakolda, birtakım polislerin ortasında buluveriyor ve burada onların çeşitli aşağılamalarına katlanıyor...
Sanırım bu şey bir suçluluk değildi ahlaken günah oluşu idi. Raskolnikov hiç hak etmeyen birini de öldürmek zorunda kalmış, içinde o olağanüstü adama ihanet etmişti.
Vicdanı ağır bastığı için sonunda Sonya'ya itiraf eden Raskolnikov, öldürmeyi kendi kafasında bir şeylerle bağdaştırıp cesaret olarak tanımlıyor hatta o an kocakarıyı değil kendisini öldürdüğünü öngörüyor ayrıca kocakarıyı da şeytanın öldürdüğünü ileri sürüyor. Raskolnikov öldürdüğü kocakarıyı bir bit olarak görüp yaşamasını gereksiz bulurken kendisini de Napolyon olarak görüyor.
Kitaptaki psikolojik tespitler o kadar enfes ki okudukça tadına doyamacaksınız, ben zevkle okudum, öldürmek istediği kocakarıyı bir bit olarak tasvir edip analiz etmesi mi dersiniz yoksa kendisini Napolyon olarak görmesi mi, hepsi ve daha fazlası için en yakın zamanda sizde okuyun derim. F. M. Dostoyevski yine yapmış yapacağını :)
İyi okumalar sevgili 1000kitap okuyucuları...
Oğuz Aktürk ''Alıntılarla Yaşıyorum'' okuma grubumuzda distopya ayımızdı. Kitaplarımız 
Cesur Yeni Dünya ve 
1984'tü fakat ben, nitelikli tartışmamıza Kara Dörtleme'nin hepsini okuyup katılmak istediğim için Biz kitabını da okudum. Tabii, siz de her zaman
