Çocukluğun verdiği tazeliğin, gamsızlığın, sevgi ihtiyaciyle inan kuvvetinin bir daha geri dönmesine imkân var mı? Bu zamanda masum bir neşe, sonsuz bir sevme ihtiyacı, bu iki yüksek fazilet, hayatın rehberidir, böyle olunca hangi çağ bu çocukluk çağından daha üstün olabilir?
Nerde o ateşli dualar? Nerede o en değerli nimet olan temiz, rikkatli gözyaşları? Uçup gelen teselli perisi, gülümsemeleriyle bu yaşları siler, saf ve temiz çocuk ruhuna en tatlı hayalleri dökerdi.
Acaba hayat, bu göz yaşlarını, bu sevinç dolu heyecanları bir daha duymıyacak kadar kalbimde kederli izler mi bıraktı? Acaba onlardan kalan yalnız hatıralar mı?
Sayfa 77
Zihnimin göz yaşları
İçimizdeki canavarlar anlamsızlıktan mı besleniyor, anlam aramaktan mı bilmiyorum, ama bazen o kadar büyüyor ki dışarı dökülmek istiyor. Anlamlı kelimeler, cümleler, anlamlı cümleler, devrik var olan, birbiriyle bağlı ama anlamsız metinler oluşturmak istiyorum. Mesela kahve, çikolata, tat, acı, hayat, yaşam, ölüm, var olma, yok olma, sonsuzluk, geçmiş, geçmiş gerçekten var mı mesela? Yada bugün, bugünde olduğumuzu nasıl anlarız? Aynadakini tanımadığın oluyor mu bazen, yada hep hatırlamıyorum. Uzunca yazmak istiyorum, cümlenin akışı nerede bozuldu bilmeden, yada bir akış aramaktan sadece kelimeler dökülsün istiyorum. İstediğim her şey olmuyor, bilmiyorum bugün gerçekten, bilmiyorum bugünü de, bilmiyorum bugünde, bilmiyorum hayatın neresindeyim, bilmiyorum hayatta mıyım, onu da bilmiyorum, hayatta olmak nasıl bir duygu?
Göz yaşları içində sönüb getmiş dühalar, qədir-qiyməti bilinməyən ürəklər, unudulmuş müqəddəs Klaris Harloular, atılmış uşaqlar, günahsız yerə sürgün olunanlar, ey həyata çöllü-biyabandan qədəm basanlar, o kəslər ki, hər yerdə həmişə soyuq ürəklərə, daş ürəklərə, kar qulaqlara rast gəliblər, heç vaxt giley-güzar etməyin! Çünki sizə açılan bir ürəklə, sizi dinləyən bir qulaqla, sizə qarşılıq verən bir baxışla qarşılaşdığınız andakı sonsuz sevinci yalnız siz hiss edə bilərsiniz. Bu xoşbəxt gün əzab-əziyyət içində keçən bütün illəri bir andaca unutdurur. Yaşadığınız, amma unuda bilmədiyiniz dərdləriniz, kədərli düşüncələriniz, ümidsizliyiniz, xiffətiniz ruhunuzu sizə sirdaş olan ruha bağlayan bağ deyil, bəs nədir?
Sayfa 116Kitabı okudu
Göz yaşları kurudu,
Söz tükendi.
Ciğer yandı,
Yürek kavruldu...
Seslenecek takat kalmadı ama tevekkül etmekten geri durmadılar:
Filistinliler...
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Ödetilmeyi bekleyen bedeller var. Türk hafızası diridir!
Türk süvarilerinin gün içerisinde aldıkları Yunan esirleri gören kadınların öfkeli sesleri giderek yükselmektedir. Yakılan köyün kadınları esirlerin kendilerine verilmesini istemektedir. Tepki ve isyan büyüyünce Ahmet Zeki Bey kalabalığa hitaben, "Bize itimadınız yok mu? Türk kadını böyle pis canavarların kanıyla elini kirletmesin." sözleriyle sakinleştirmeye çalışır. O sırada kalabalık arasından yaşlı bir kadın öne çıkar. Aniden entarisini sıyırır. Bacaklarının arası parçalanmış, kan içindedir. Bir gün önce Manisa'dan çekilen Yunan jandarmasının 17 yaşındaki kızını kaçırdığını, mani olmak isteyince de kendisini bu hale getirdiklerini anlatır. Sitemkâr şekilde "ne yapıyorsanız yapın" diyerek göz yaşları içinde geldiği yöne giderken kalbi daha fazla acıya dayanamaz, son nefesini verir, yere yığılır kalır.
Ahmet Zeki Bey de zabitler de tümen efradı da mahvolmuştur. Tümen komutanı karargâh subayına kaçamak bir bakış atar. Emrin söze dökülmesine gerek kalmaz. Muhafızlar yanındaki 40 kadar esirle kadınların arasından çekilip toz ve sisin arasında "hayalet süvari" adına yaraşır şekilde gözden kaybolurlar.
Ellerinde orak ve bıçaklar, gözleri alev alev, üç buçuk yıl boyunca zulmedilmiş Türk kadını... İntikamın vücut bulmuş haliyle zalim arasında hiçbir engel kalmamıştır.
Sayfa 151Kitabı okudu
NƏ YAZIM
Nə yazım, ayrılıq nədir bilməzsən,
Nələr çəkdiyimi çəkənlər bilər.
Nə deyim, söz varmı dərdimə ölçü,
Sənsiz göz yaşları tökənlər bilər!
Sənsiz nədir Günəş, nədir qaranlıq?
Nədir günahımız biz ayrı qaldıq?
İşıqsız bir dünya yaşarmı artıq?
Gözünə qaranlıq çökənlər bilər!
Bəlkə, sən anmadın mənim adımı?!
Bilməm xatirində yerim qaldımı?
Mən bir çiçək quşu - pozmam andımı,
Güllər bilməsə də, tikanlar bilər!
Dərbənd, 3 may, 1920
Sayfa 32 - QanunKitabı okuyor
“Dünya Quasimadonunku gibi hassas olan kalpler için bir cehennemdir” - bu əsəri oxumuş olsaydı Goethe
Victor Hugo 
Notre Dame'ın Kamburu. Öz möhtəşəmliyi, dərinliyi, verdiyi mesajlar, sahib olduğu həzin, təsirli səhnələr- dram, tragediya, sevgi ilə hər oxur kimi məni də dərindən təsirləndirən bir kitab oldu. Amma düzünü desəm incələmə yazmaq içimdən gəlmədi əsəri
Düşününce aileme hiç ama hiçbir zaman doğrudan bir şey söylememiş olduğumu fark ettim. Birkaç tuşa bastım ve cihaz benim hiçbir zaman söyleyemeyeceğim Yeni kelimeleri seslendirdi."sizi seviyorum"
Annem kendini bırakmıştı. Göz yaşları içinde babama tutundu. Babamda birkaç damla gözyaşını içine çekmeye çalışıyordu.
Sayfa 122Kitabı okudu
