Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
-Bu kitabı enfes bir zevkle okumamı itiraf edebilirim.Ve bu kitap bana bazı şeyleri hatırlattı ama onları izah etmeyeceğim.Çünkü,bu bana özel şahsi hatırlatmalar olsa gerek :)
Atay’ın, hikâyelerinde kurguladığı kahramanlar aracılığıyla toplumdan kendini soyutlayan, yalnızlaşan ve bunun neticesinde içselleşen problemli insanları anlattığını
Kitap "Öğrenme aşkı ile geçti ömrümüz, aşkı öğrenemesek de..." sözünü anlatmaktadır.Fili Çota sayesinde Saray'a giren Cihan hem filbaz hem de mimar çırağıdır. Ustası Mimar Sinan'ı seven Cihan onun yanında yıllar boyunca çıraklık yapmıştır. Kitapta kin, nefret, aşk, sevgi kelimeleri bir arada barındıran kitabımız, ihaneti de arasına alıp acıyı hissettirmiş. Yazarımız bazı karakterleri hayali ürün olarak ele almış. Zamanın bir kısmı da hayalidir. Çok güzel bir eser.
Mrs. Dalloway- Virginia Woolf
Okuduğum en ilginç romanlardan biriydi. Birkaç kez okumayı bıraktım, okuması çok zor gelmişti. Sessiz ortamda sakince okunması gereken bir roman olduğuna karar verdim ve sonunda bitirdim. :)
Roman aslında kitabın arkasındaki yazılanlar gibi. Tek bi gün anlatılıyor hatta birkaç saat. Mrs. Dalloway'in vereceği bir parti ve ansızın şehre gelen ilk aşkı ile karşılaşması. Bu karşılaşmadan sonra canlanan mazi. Yazarın ölümle ilgili düşünceleri yine bir iki karakter üzerinden işlenmiş. En çok ilgimi çeken yerlerdi bu düşünceleri.
Romanda karakter cümbüşü var desem yeridir. Bilinçakışı tekniği kullanılmış. Bu kadar uzun sürede ve zor okumamın sebeplerinden biride bu sanırım. "Kim kimdi? ne yapıyordu?" Diye defalarca önceki sayfalara dönüş yapmışımdır.
Tüm karakterlerin bir şekilde zihnine girip ruhunu yaşıyorsunuz. Sanırım romanı anlatabileceğim en iyi cümle bu.
İnsanın hissettiği tüm duygular yansıtılmış, aşk, sevgi, ego, nefret, kıskançlık,özlem ve dahası.Gündelik bir hayatta aklımızdan bir çok his geçer dilimize dökmediğimiz, bu romanda hissettiğim buydu. Okurken karakterlerin ruhuna büründüğümü hissettim.
Okumaya ilk başladığım zaman zorlanmış olsamda diline alıştıktan sonra benimsedim. Dalgalar isimli romanı merak ettiklerim arasında. Yakında onu okumayı düşünüyorum.
savaş,barış,varlık,yokluk,sevgi,nefret,dostluk,düşmanlık,sevinç,hüzün,mutluluk,mutsuzluk,acı çekme keyf alma,aşk,ihanet,kahramanlık,vatan sevgisi,hastalık,ölüm vs...vs..neredeyse aklınıza gelecek her türlü duygu ve olayın bukadar uyumlu ve kusursuz anlatıldığı baska bir eser yoktur sanırım.kitap, 19.yüzyılın başlarındaki yaklaşık on yıllık bir dönemde ,rusyada yaşananları, üst tabakadaki insanları ön plana çıkararak anlatıyor.kitabın sayfa sayısının fazlalığına sakın bakmayın.okadar ustaca bir anlatımla yazılmışki kesinlikle insanı yormuyor ve bıkkınlık vermiyor.aksine daha fazla okumak istiyorsunuz. bence, sadece dünya klasikleri sıralamasında değil,dünya edebiyat tarihi sıralamasında da 1 numaralı kitap olmayı hakediyor.
1K'nın en değerli üyelerinden biri olan Hakan Hoca'nın kitap hakkındaki güzel incelemesini gördükten sonra kitabı okumaya karar verdim. Hakan Hoca iyiki bu kitabı okumuş ve kitapla tanışmama vesile olmuş.
Kitabın ilk olarak önsözüne değinmek istiyorum. Unamuno'nun isteği üzerine arkadaşı genç bir yazar olan Victor Goti kitaba önsöz yazmış.
İlk defa bir kitabı okurken hem zorlandım hem de yoruldum. Kitabı okurken sık sık kaşlarımın çatık olduğunu fark ettim :) Karakterlerin aşk, nefret, sevgi ve sakakat arasındaki git gelleri, kavgaları, aile bağları çok gerdi beni. Yani olmuyorsa olmuyordur. Zorlamak niye? Azra ve Ferda asla beraber olamayack iki insandı, zorladılar olmadı.
Kitabın sonlarına doğru olayların da çözümlenmeye başlamasıyla kanımı donduracak şeyler okudum. Özellikle son sayfalarda. Ne diyebilirim ki. Bir insanın aşk ve sadakat beklentisi içinde kendini nasıl kaybettiğinin hiyayesi bu...
Yaşar Kemal’in en sevdiğim eserlerinden biri oldu Deniz Küstü. İstanbul’un farklı semtleri, tekneler, çamurlu sokaklar, gecekondular, balıkçılar, kahveler, İstanbul’a dair her şey kusursuzca gözlemlenmiş. Bu gözlemler, Yaşar Kemal’in betimleme yeteneğiyle de birleşince doyumsuz bir İstanbul romanı çıkmış ortaya. Bir cinayetle başlayan kitap, sonuna kadar heyecanını kaybetmeden ilerliyor. İstanbul’da yaşanan olaylar, cinayetler, kirli ticaret, şehrin bozulan yapısı, sokaklarda yaşayan, annesiz babasız büyüyen çocukların yaşadığı zorluklar, katledilen doğa ve hayvanlar da ele alınıyor.
Kitabın en önemli karakterleri Selim balıkçı ve Zeynel Çelik. Selim balıkçı kimseyle konuşmayan, denizdeki yunuslarla dost olmuş, sık sık ortadan kaybolan, kafası karışık bir karakter. Zeytin diktiği bir arsayı alıp oraya köşk yapma hayaliyle çalışır, parasını bunun için biriktirir. Kitabın sonlarına doğru iyice karmaşık bir ruh haline bürünür.
Zeynel Çelik ise kimsesiz büyümüş, hor görülmüş, köle gibi çalıştırılmış bir karakter. Uysal bir çocuk olmasına rağmen sonrasında bir katile dönüşür. Cinayetten sonra bir efsane haline gelir ve İstanbul’daki tüm suçlar Zeynel’in üzerine yıkılır. Ayrıca Yaşar Kemal de bir karakter olarak kitapta yer alır.
Kitapta beni hüzünlendiren çok şey vardı. Selim balıkçının yaşamı, hayalleri, çabası… Zeynel’in yaşamı. Dursun kemal ve Ahmet’in hikayeleri, insanların iki yüzlülüğü…
Sevgi, aşk, cinayet, fakirlik, zenginlik, deniz, doğa her şey var kitapta…
İnsanları hem sevecek hem de onlardan nefret edeceksiniz. Keyifli okumalar…
522 syf.
8/10 puan verdi
Kitap 14 yaşındaki June'un ağzından anlatılıyor. Dayısı Finn'in AIDS yüzünden ölmesiyle başlıyor bu yüzden kitabın geri kalanında ister istemez merak ediyorsunuz. Finn okuduğum ilk eşcinsel karakterdi ve tüm kitap bu konu üzerinde durmuyor kesinlikle. "Kurtlara Söyle Eve Döndüm" Finn'in ölmeden önce June ve ablası Greta'nın portrelerinin
416 syf.
8/10 puan verdi
Yaşama Uğraşı, Cesare Pavese ' nin 1935' ten başlayarak 1950 yılına kadar yazdığı günlüklerinin kitap haline getirilmesiyle oluşmakta. Pavese intiharından 8 gün önce güncesini " Sözler değil. Eylem! Artık yazmayacağım…” cümleleriyle noktalar. Bu son notundan 8 gün sonra hep düşündüğü eylemi gerçekleştirme cesareti gösterir. Bir otel odasında
