Çevremdekilerle neredeyse hiç konuşamıyorum. Neyi nasıl söylemeliyim, bilemiyorum. Böylece aklıma şaklabanlık yapmak geldi.
Bu, benim insanlarda son sevgi arayışımdı
Bizzat ben kaos ve özgüvenin vücut bulmuş hali değil miyim? Bu roman da sadece ondan ibaret değil mi? Of, ben neden her şeyi bir sonuca ulaşmakta bu kadar aceleciyim? Neden tüm düşüncelerimi bir hükme bağlamadan yaşayamıyorum? Böylesine bir huyu kimden aldım?
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?
(1937)
Her yerde, her zaman yazmak istedim sana. Her koşulda haykırmak istedim aşkımı, sevgimi, sana karşı olan tutkumu . Vapurda da, otobüste de, hatta yürürken de anlayasın istedim beni.