Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Şimdiki zaman ve geçmiş zaman geçişlerinde ara ara sıkılmıştım. Ve çok yoğun bir şekilde karamsarlık kokan bir kitap. İlk sayfalardan yarısına kadar kayda değer bir olay örgüsü yok. Ortalarına doğru renkleniyor. Ben sabırlı okuyuculardan olduğum için o canlılığı gördüm. Siz de sabırlı ve başladığınız romanı yarım bırakmayı sevmeyenlerdenseniz bu kitabı tavsiye ederim.
192 syf.
·
Puan vermedi
Emine Işınsu Atlıkarınca’da Türk aydınıyla dalga geçtiği gerekçesiyle yoğun eleştiriler almıştı. Ama elinizi vicdanınıza koyun ve söyleyin; sizce hiç okumadığı bir kitap hakkında değerlendirme yazanlar; Hiç izlemediği bir maçın yorumunu yapanlar; başkalarının fikirlerini kendininkiymiş gibi yutturanlar yok mu bu ülkede? Bence eser gayet iyiydi; bilhassa da “Atlıkarınca” metaforu!
Arada bir yükselip inen ama aslında hep aynı yerde dönüp duran atlıkarınca yani…
'Söylenecek bir şey kalmamıştı. Kollarını ona dolayan kızın hayatının her evresini gözünün önüne getirebiliyordu; beş yaşında daha sarışın, on bir yaşında hızla boy atıyor, on üç yaşında elleri erkeksi. Mehtap, çekik gözlerinde yansıyarak yuvarlanıyordu gökyüzünde. Kız onun teninin kokusunu içine çekti ve "Seni seviyorum" dedi. Genç adam onu o kadar usulca öptü ki kız bunu hayal ettiğini sandı; gözlerine bakmak için biraz geri çekildi. Ve silah patladı...'
Emily'nin bir silahla vurulup hayatını kaybetmesiyle başlıyor kitap... Olay bir atlıkarınca üzerinde geçiyor. Olay sırasında Emily'nin yanında tek bir kişi var, o da Chris. Yan yana evlerde, doğdukları andan itibaren bir arada büyüdüğü, büyüdükçe masum duygularının aşka dönüştüğü Chris... Hayatta bir tek ona aşk duymuş olan Chris...
Emily'in ölümü ile tutuklanan ve yargı süresince yaşadığı şok nedeniyle çok yıpratıcı olmasına rağmen Chris'in o gece yaşananları hatırlama çabasına, geride bıraktıkları ailelerinin dostluklarının paramparça oluşuna tanık oluyoruz. Bir solukta okunan romanda son sayfaya kadar cinayet mi yoksa intihar mı ikilemi yaşatan Jodi Picoult her zaman olduğu gibi konuyu herkesin ağzından, kendi bakış açılarıyla aktarmakta çok başarılı. Romanlarında aile ilişkilerini daima ön planda tutan Picoult, bu defa da "çocuğunuzu ne kadar tanıyorsunuz" sorusunu gündeme getiriyor.
Tıpkı sepya tonlarındaki kapağın hissettirdiği gibi, yıllarını Bolşoy sahnesinde dans ederek geçirmiş, döneminin en büyük ve ünlü balerini Anna Balint'in tüm kemiklerine işlemiş kanserin etkisiyle yattığı hastane yatağında geçmişe, yıllar öncesine, çocukluğunun geçtiği salaş çiftliğe dönüşüne, çiftlikteki atlıkarıncada geçirdiği anları anımsayışına tanık oluyoruz. Kızının kendisi gibi çiftliğe sıkışıp kalmasını istemeyen annesinin Anna'yı alarak Belgrad'a , bir bale okuluna getirmesiyle Anna'nın hayatı tamamen değişiyor.
Anna Balint'in Belgrat'tan Moskova'ya; Bolşoy sahnesinin baş balerini oluşuna doğru ilerleyen yaşam öyküsü akıcı ve sıcacık bir dille anlatılmış. Yer yer diyaloglara fazla yer verilmiş olduğu hissedilse de yine de okuyucu farklı bir atmosfere taşıyan bir kitap. Romanda yer alan herkesin birbirine aynı hitap sözcüklerini kullanıyor oluşu ise bunun bir "ilk roman" oluşuna bağlı olduğu ya da çevirisinin başarısız olduğunu düşündürüyor. Yine de sanata bale dansına ilgi duyan pek çok kişinin severek okuyacağı kesin...
Böylesine ahenkli, akıcı ve şiirsel bir dille yazılmış çok az kitap okudum. Bazı kitaplar için bunu söylüyorum. Okuma eyleminin kendisini zevk hâline getiriyor diye. Bu da onlardan. Türkçenin nasıl güzel bir dil olduğunu ispatlayan, göze ve kulağa inceliklerini hissettiren nefis bir anlatım. Üst düzey bir edebi üslup. Hani hiçbir şey anlatmasa da
Pedofilinin çocuğa insanlığa verdiği kötülük anlatılır gibi değil. Hikayenin kurgusu da akışı da çok iyiydi. Görece kalın bir kitap olmasına karşın konunun güzel işlenmesinden dolayı sıkmadı. Kitapta beni tek rahatsız eden şey Aslı Şenel'in çevirisiydi. Diyalogları çok basit aktarmış. Kitabı okurken dublajlı Amerikan filmi izliyorum hissine kapıldım. Yani adamın biri oradan çıkıp "Hey dostum senin sorunun ne ha?" deseydi şaşırmazdım. Çeviriyi gözardı edersek kitap son derece iyiydi.
Kitap ismini kahramanın çocukluğunun geçtiği çiftlikteki atlı karıncadan alıyor sanırım.Aslında yazarların ilk yazdıkları kitaplar çok güzel oluyor.Sonrasında yayın evi anlaşmaları,ticari amaçlar vs işin içine girince kalite düşüyor.Yazarımızın görüntüde tek kitabı olmasına rağmen ben umduğumu bulamadım.
Emine Hanım'ın 80 darbesi sonrası 90'lı yıllarda toplum içinde oluşan bunaltılı havayı anlatmak için Yök Başkanlığı seçimi, evlilik, komşuluk, sanat, Aydınlar gibi konular üzerine kurduğu romanı.
Roman içinde birçok konuda eleştiri bulunmaktadır. Örneğin Darbenin etkisi ile Milleti için düşünen beyinler elenmiş geriye Milliyetçi olduğunu söyleyen ancak, fikir derinliği olmayan kişilerin kalmış olması. Bu kişilerin ciddi makamları işgal etmesi. Aydın olduğunu söyleyen kişilerin aslında, belirli bir zümre olarak hareket eden ve millete somut hiçbir katkısı olmadığı halde sadece eleştiren kişilerden oluşması. Bir koltuk uğruna, iftira atan, küçük oyunlar peşinde koşan, etrafında hatta geleceğini unutan kişilerin olması. ....
Roman toplumun bir döneminin eleştirisi. Okuması keyifli bir kitap. Tavsiye ederim.
Umarım Emine Hanım sağlığına tekrar kavuşur. O yazar biz okuruz. O yazar biz okuruz. Sonsuza kadar döngü gibi bu durum devam eder durur.
Ne yazık ki hayal kırıklığı yaşadığım bir kitap yarım bırakmamak için kendimi zorladım kitabın ilk başları daha sürükleyiciydi ama sonu tam bir hüsrandı benim için bu kitabı okuduktan sonra artık araştırmadan , yorumlarını okumadan kitap almamaya karar verdim .
Birkaç yıl önce doğum günümde hediye olarak aldığım ve yıllardır okumayı ertelediğim bir kitap Atlıkarınca.
~Spoiler sayılabilir~
Anna Balint adlı yetenekli bir balerinin ve hayatına giren insanların yaşam öykülerine dahil oluyoruz. Kitap iki kısımdan oluşuyor diyebilirim. İlk kısımda Anna'nın kariyerinde ilerlemesi, Bolşoy Tiyatrosunun baş balerinliğine yükselmesi ve Sergey'le yaşadığı yasak aşkı anlatılıyor. İkinci kısımdaysa Anna, tanıdığı herkesin ölümüne tanık oluyor. Yazarın Anna'ya acı çektirmek için kullandığı yol bana basit geldi. Ölüm derinliği olan ve yaralayıcı bir olay olabilir, peş peşe tüm karakterler öldüğündeyse bana kalırsa anlamını yitiriyor. Sergey'e duyduğu aşkın 'büyük' olduğunu ya da Sergey'in Anna'yı aynı derecede sevdiğini de düşünmüyorum. 30'lu yaşlarındaki evli ve çocuklu bir adamın 18 yaşındaki genç bir kadınla birlikte olması her açıdan yanlış, kitaptaki aşkın derinliğini hissedebilseydim bu noktanın üzerinde durmazdım.
Bunların yanında kitapta belirgin olarak fark edilen şey, Anna'nın değişimi. Gençliğindeki neşe ve ümit dolu halinin soluşu, üst üste yaşadığı kayıplardan kendini de sorumlu tutuşu ve intiharı deneyişi karakterindeki değişiklikleri net bir şekilde gözler önüne seriyor.
Klasik romanları seven okurların pek sıkılacağını düşünmesem de okunmasını tavsiye edeceğim bir kitap değil. Aşk ve ölümden çok bale üzerinde durulsaydı kitabı sevebilirdim. Karakterlerin birbirlerine hitaplarındaki laf kalabalığı da kitabın eksilerinden bir tanesi.
166 syf.
·
Puan vermedi
Felaketler doğal olunca da, insan eliyle olunca da değişmiyor. Bir istatistiksel işlem başlıyor. Eline kağıt kalem almış birileri bir hesap çıkarma derdine düşüyorlar. Kaç kişi öldü, kaç kişi yaralı, maddi hasar ne kadar. Bilimsel gelişmenin getirdiği duygusuz köksüz yaklaşım bu olsa gerek. Bir istatistikten ibaret yaşamlar sürdürüyoruz. Rakamlara
Salinger, olayları olduğu gibi, kelime oyunları yapmadan, sade bir dille anlatmış. Hikaye bize henüz 17 yaşına girmemiş bir ergen olan Holden'ın ağzından, onun bakış açısı ve düşünceleriyle aktarılır.
Başta kitabı bir ergenin yetişkinliğe geçiş buhran sansamda aslında tamamen öyle olmadığını kitap ilerledikçe anlıyorsunuz.
Karakterimiz;
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
yorum girmek o kadar zor ki. kaç kere yazıp sildim bilmiyorum. bu sadece bir kitap değil gerçekler duymadıklarımız duyunca asla inanmadığımız şeyler. çevremizde yaşanmıyor sansakta ne kadar yakınlar ama biz o kadar sağırız ki duymuyoruz seslerini. herkes okusun lütfen ve okutturun bilelim ki bir şey ler yapabilelim. kitabın yarsını okudum ve ara verdim ağır geldi sadece okuduğum halde kaçtım peki bunları yaşayanlar kaçabildi mi? unutabildi mi? yok sayıp hayatına devam edebildi mi? hayır. kitaba devam ettim ve orada geçen atlıkarınca filmini gördüm ve hemen izledim. söylecek söz yazıcak kelime yok lüften okuyalım ve biliçlenelim.
14 yaşlarında iki çocuğun zamanla imtihanı. Kasabaya gelen bir karnaval ve atlıkarınca, ya macerayı seçip binecekler ya da sağduyu galip gelecek kendilerini döngüden kurtaracaklar. İki çocuğun erişkinliğe geçiş sancıları, dünyayla hesaplaşmaları, metaforlarla dolu, bitirene kadar insanı neye uğradığını şaşırtan bir kitap, değişik #uğursuzbirşeygeliyorbuyana #philipkdick #pkd
