“BABAYA MEKTUP…”, Kafka’nın babasına serzenişi
Uykularım kaçmaya başlamıştı yine. Sezonluk dizi gibiydi gördüğüm kabuslar, geceleri uyuyamıyor sabah da uyanmak bilmiyordum. En son ne zaman beraber kahvaltı yaptığımızı hatırlamıyorum baba, özür dilerim.
Akşamları tarladan gelince kapıda karşılar kırk yıldır hasretmiş gibi öperdim ya hani (öyle derdin),
"Öte git Saadet gızım bi, üstüm
"Sevgili Tanrı, Babama kalsa hayatta en güzel günler çocuklukmuş. Erkenden yatağa yollanıp hiçbir şey seyredememenin nesi güzel? Ne olur şunu babama anlatır mısın?" Jo
Sarmal Yayınları, İstanbul Mayıs 1992Kitabı okudu
1K dakiler başkaları değil :)
... sana babama yazdığım mektubu göndereceğim, iyi sakla kuzum. Günün birinde o mektubu babama gönderebilirim diye korkuyorum. Ama başkaları okumasın.
Sayfa 71Kitabı okudu
125 syf.
9/10 puan verdi
Gece saçmalamaları
Farid Farjad’ı ilk kez “Ghoghaye Setaregan” parçası ile tanımıştım. Kulaklarımdan başlayarak tüm bedenime yayılmıştı o tını. Öyle sevmiştim ki dinlemek yetmedi, keman çalmak istedim. Babama söyledim; “Ne olur bana keman al.” diye. Babam bunun geçici bir heves olduğunu bildiği için almak istememekte haklıydı. Doğum günüme uyandığım bir mayıs sabahı
Hep derler ki, 'ah o eski günler...' geçmişe hasret kalmış bir çağdayız, ye çağın insanı bile tatmamışken geçmişin lezzetini, O günleri arar. Bunun sebebi ne? Çünkü biz kalabalıklar arasında yanlızlaştık. Geçmiş yalnızken bile bir kalabalıkta, güvendeydi. Biz otururken - telefon, pc, tablet başında- yorulduk, geçmiş koşuşturmalar arasında