Suç ve Ceza, sadece bir polisiye romanı değil de psikolojik, felsefik bir roman da aynı zamanda. Üniversite yıllarında okumak da benim şansım olsa gerek çünkü lise yıllarında ne kadar çok okumak istesem de iyi ki okumamışım büyük ihtimalle bu etkiyi, bu tadı alamazdım. Zira özellikle beklettim, önce diğer kitaplarını okudum. Dostoyevski muhteşem bir yazar, en sıradan, acemice yazılmış eseri dahi kesinlikle harika. Gelgelelim Suç ve Ceza da zaten Rus edebiyatının başyapıtlardan... Romanın başkahramanı Raskolnikov. Raskol, bölünmüş anlamına gelmektedir. Özellikle o isim seçilerek, 17. yy’da Rus Ortodoks Kilisesi’nde meydana gelen anlaşmazlıklara atıfta bulunulmuş Dostoyevski tarafından. Bu kahraman oldukça ilginç bir karaktere sahip. Bir yanı ürkütücü, soğuk hatta acımasızken diğer yanı pek hayli merhametli, yardımsever. Sevdiğim bir karakter oldu, iyi de bir arkadaş. ;) Dostoyevski özellikle her insanın içinde iyilik olduğu gibi kötülükte olduğunu hiç kimsenin tamamen tek bir özellikte olmadığını özellikle karakterlerinde işlemiş. Kitabın içinde çok fazla kendimize sorup cevap aradığımız, ben olsaydım şunu yapardım dediğimiz nokta var. ' İnsan suç işlemeye meyilli mi doğar?', ' Raskolnikov'un yerinde olsaydım ben ne yapardım?' ...
Kitabı bitirdikten sonra şiddetli bir baş ağrısı ve kafa doluluğu çekiyordum, gerçekten düşünmekten :) Biliyorum ki bundan bir beş belki on yıl sonra okusam çok daha farklı yerler keşfedip, yeni tatlar alacağım kitaptan.
Benim elimde İş Bankası Yayınları yoktu o yüzden farklı bir yayınevinden okudum. Okuyacak okurlar varsa yine İş bankasından gitmesini öneririm.
Sağlıcakla, kitaplarla kalın..
