Descartes'in şu cümlesi oldukça meşhurdur: "Düşünüyorum, o halde varım". Bu, Descartes'in şüphesidir. Descartes, önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir. Fakat şüphe etmekte olduğum hususunda şüphe edemem. Öyleyse ben varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım. Sonra da "düşünüyorum, o halde varım." cümlesiyle tanındı, ünlendi ve bütün öğreti veya doktrinini bu cümlesine dayalı olarak ispatlayıp geliştirdi.
İkinci söz Gide'in sözüdür: "Hissediyorum, o halde varım".
Üçüncü söz de Albert Camus'nun şu sözüdür: "Başkaldırıyorum, o halde varım". Bu daha doğrudur. Aslında "var" olmanın bu üç ölçütünden her biri doğrudur. O, düşünüyor; vardır ki düşünüyor. Duyumsayan, hisseden kimse vardır ki hissediyor. Başkaldıran kişi vardır ki başkaldırıyor, isyan ediyor. Fakat burada üç tane "imek" (var bulunmak) vardır. İnsana özgü olan en üstün var oluş, "başkaldırıyorum, o halde varım" dır.
Sayfa 22Kitabı okudu
‘’ Descartes'ın şu cümlesi oldukça meşhurdur: «Düşünüyorum o halde varım.» Bu, Descartes'ın şüphesidir. Descartes önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir «-Fakat şüphe etmekte olduğum hususta şüphe •edemem. Öyleyse varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım! » demiştir. Sonra da «düşünüyorum o halde varım!» cümlesiyle tanındı, ünlendi
Öyleyse varım !
Düşünüyorum öyleyse varım. ( İbn-i Sina )
Hissediyorum öyleyse varım. ( Andre Gide )
İnanıyorum öyleyse varım. ( Goethe )
Başkaldırıyorum öyleyse varım. ( Albert Camus )
Camus der ki "Başkaldırıyorum öyleyse varım".
Descartes'in şu cümlesi oldukça meşhurdur: "Düşünüyorum, o halde varım". Bu, Descartes'in şüphesidir. Descartes, önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir. Fakat şüphe etmekte olduğum hususunda şüphe edemem. Öyleyse ben varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım. Sonra da "düşünüyorum, o halde varım." cümlesiyle tanındı, ünlendi ve bütün öğreti veya doktrinini bu cümlesine dayalı olarak ispatlayıp geliştirdi.
İkinci söz Gide'in sözüdür: "Hissediyorum, o halde varım".
Üçüncü söz de Albert Camus'nun şu sözüdür: "Başkaldırıyorum, o halde varım". Bu daha doğrudur. Aslında "var" olmanın bu üç ölçütünden her biri doğrudur. O, düşünüyor; vardır ki düşünüyor. Duyumsayan, hisseden kimse vardır ki hissediyor. Başkaldıran kişi vardır ki başkaldırıyor, isyan ediyor. Fakat burada üç tane "imek" (var bulunmak) vardır. İnsana özgü olan en üstün var oluş, "başkaldırıyorum, o halde varım" dır.
Şimdi Descartes ile Andre Gide’in yanısıra Camus'ün bile nerede olduğunu duyurmuyorum. Onlardan öyle ileri gitmişim, gözle görülmüyorlar. İkiüç ufak karaltı! O ikisine nasıl çılgınca düşkün olduğumu anımsıyor musun? Camus, yok. Kesinlikle! Ancak, Descartes’ın yanısıra Gide. Ben onların oldukları yerden fersahlarca ilerlemişim: "Düşünüyorum, öyleyse varım.", "Duyumsuyorum öyleyse varım","Başkaldırıyorum öyleyse varım"! Bunlar, daha benim yedi yıl önce geçtiğim yere ulaşmamışlardır! Üçü de neye göre vardır diye benlerini kanıtlama anlayışındadır. Ben neye göre varım? Bu sözde olgunların pişmemişliğine şaşıyorum! "Ben hangiyim" sorusuna bile ulaşamamışlardır daha! Bunlar; yalnız bir kişi olduklarını, olmak ile olmamak sorununun da yalnız bu bir olduğunu düşünüyorlar. Böyle olsaydı iş kolay olurdu. Onların kanıtlamış oldukları kolaylıkta olurdu. Dolayısıyla üçü de tümden doğru söylediklerini bilmiyorlar.
Descartes'in şu cümlesi oldukça meşhurdur: "Düşünüyorum, o halde varım". Bu, Descartes'in şüphesidir. Descartes, önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir. Fakat şüphe etmekte olduğum hususunda şüphe edemem. Öyleyse ben varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım. Sonra da "düşünüyorum, o halde varım." cümlesiyle tanındı, ünlendi ve bütün öğreti veya doktrinini bu cümlesine dayalı olarak ispatlayıp geliştirdi.
İkinci söz Gide'in sözüdür: "Hissediyorum, o halde varım".
Üçüncü söz de Albert Camus'nun şu sözüdür: "Başkaldırıyorum, o halde varım". Bu daha doğrudur. Aslında "var" olmanın bu üç ölçütünden her biri doğrudur. O, düşünüyor; vardır ki düşünüyor. Duyumsayan, hisseden kimse vardır ki hissediyor. Başkaldıran kişi vardır ki başkaldırıyor, isyan ediyor. Fakat burada üç tane "imek" (var bulunmak) vardır. İnsana özgü olan en üstün var oluş, "başkaldırıyorum, o halde varım" dır.
İnsanın Dört Zindanı
"Descartes'in şu cümlesi oldukça meşhurdur: 'Düşünüyorum, o halde varım'. Bu, Descartes'in şüphesidir. Descartes, önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir. Fakat şüphe etmekte olduğum hususunda şüphe edemem. Öyleyse ben varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım. Sonra da 'düşünüyorum, o halde varım.' cümlesiyle tanındı, ünlendi ve bütün öğreti veya doktrinini bu cümlesine dayalı olarak ispatlayıp geliştirdi.
İkinci söz Gide'in sözüdür: 'Hissediyorum, o halde varım'.
Üçüncü söz de Albert Camus'nun şu sözüdür: 'Başkaldırıyorum, o halde varım'. Bu daha doğrudur. Aslında 'var' olmanın bu üç ölçütünden her biri doğrudur. O, düşünüyor; vardır ki düşünüyor. Duyumsayan, hisseden kimse vardır ki hissediyor. Başkaldıran kişi vardır ki başkaldırıyor, isyan ediyor. Fakat burada üç tane "imek" (var bulunmak) vardır. İnsana özgü olan en üstün var oluş, "başkaldırıyorum, o halde varım" dır.
Sayfa 22 - Fecr YayınlarıKitabı okudu
Descartes'in şu cümlesi oldukça meşhurdur: "Düşünüyorum, o halde varım". Bu Descartes'in şüphesidir. Descartes, önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir. Fakat şüphe etmekte olduğum hususunda şüphe edemem. Öyleyse ben varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım. Sonra da "düşünüyorum, o halde varım." cümlesiyle tanındı, ünlendi ve bütün öğreti veya doktrinini bu cümlesine dayalı olarak ispatlayıp geliştirdi.
İkinci söz Gide'nin sözüdür: "Hissediyorum o halde varım." Üçüncü söz de Albert Camus'nun şu sözüdür: ''Başkaldırıyorum, o halde varım." Bu daha doğrudur. O, düşünüyor; vardır ki düşünüyor. Duyumsayan hisseden kimse, vardır ki hissediyor. Başkaldıran kişi vardır ki başkaldırıyor, isyan ediyor. Fakat burada üç tane "imek" (var bulunmak) vardır. Insana özgü olan en üstün var oluş, "başkaldırıyorum, o halde varım"dır.