10 yıl önce okumuştum bu kitabı, 12 yaşındaydım; Dostoyevski ile tanışmıştım bu kitap vasıtasıyla. Romanın da tadı damağımdadır hala. Kitaplarımı karıştırırken mutlaka "Ezilenler"i de açar, tekrar göz gezdiririm.
Spoiler sayılır mı bilmiyorum ama, kitabın içeriğinden biraz bahsedeğim.
Nataşa, soylu tabakadan Alyoşa ile kaçar. Alyoşa da biraz safça bir çocuktur. Tabi Alyoşa'nın babası Prens de, Nataşa'nın babası İhmenev de çok rahatsız olurlar bu durumdan. Tabi bir de baş karakterimiz, İhmenev'in büyütmüş olduğu Vanya. Vanya o kadar iyi, o kadar naif bir karakter ki, İhmenev kızını reddedip beddua ettiğinde, hem Nataşa'nın hem de İhmenev'in yanında olmaya çalışması, her yere yetmeye çalışması çok etkiler beni. Nataşa'nın pişmanlığı, hüznü; İhmenev'in hüznü ve öfkesi; Vanya'nın çaresizliği ve kalp kırıklığı o kadar güzel anlatılmış ki, içime işlemişti.
Ayrıca en sevdiğim Dostoyevski eseri "Ezilen" lerdir. En sevdiğim kitaplar arasındadır.
