Ferhan Şensoy
-Ne diyorsun sen kardeşim?
- Demir tüccarıyım. Halkalı'da oturuyorum. Pazarları şiir yazıyorum.
Herkesi ve her şeyi büyük bir zevkle terk etmek geliyor içimden !
Ve der ki kitabın orta yerinde bütün dünyanın ırmakları Kızılırmak'tan geçer
Okur Takip Önerileri
Kazancakis, "Işık Elen'de kutsal, İyonya'da ise şehevidir" buyurmuştu.
...
Gerçi İstanbul, İyonya sayılmazdı ama aynı kültürü paylaşıyorlardı
Kimvurduya gitti aşkımız
faili meçhul değilse nefsi müdafaadır
Ellerimizdeki kelepçenin anahtarı sende
Kavgamızın tek seyircisi bu şehir
“Kuş ölür sen uçuşu hatırla.”
Sen aşka inanmazdın, sen inanmazdın. Ben maviye inanırdım. Boynumdaki yorgun damarların mavisine. Beyaz dalgaları omuzlayan deniz mavisine. Denizin bittiği yerde başlayan göğün mavisine inanırdım
Yorgun günün gözlerinde saklanmış
Uykunun karanlığı ve dilsiz bir rüya
Bugün yeniden koşmalısın bu yoldan
Eve doğru, yalnız başına
-F. Ferruhzad/ Vakit geç
“Kitapların adlarının bir anlamı, bir gerekçesi vardır elbette. Benim ülkemde haziran, gül, gelincik, kiraz ayıdır. Yoksunluklarla geçen kıştan sonra gelen allı-güllü haziran, gerçek bir şenlik, bir şölendir. İsterim ki hiçbir canlı acı çekmesin, ölümün yüzünü görmesin bu güzel ayda”
Yan yana kazılmış iki mezarın ölüleri kadar sessizdi herkes
Eşyaları ve insanları at retinası gerçekte olduklarından yarım misli daha iri yansıtıyormus. İşte her şeyi böyle olduğundan daha büyük görmesi, hayvanda dolasıyla aşağılık duygusu yaratmış ve onu daha ilk çağlardan itibaren insanın hizmetkarı seviyesine indirgemiştir...
Yine bir gün Şişhane’deki orta malı aynada kendini yarım misli büyük gördü fakat buna rağmen Kalender kişnemedi! Evet kişnemedi!
“Tarhana gitti sellere, malamat olduk ellere! Deli arlanmaz sahibi arlanır.”
Dünya kuruldu kurulalı Aral gölü vardı. Şimdi o da kuruduğuna göre insan ömrünün lafı mı olur?
İkinci görüşmemde sen diyemeyeceğim biriyle bir daha görüşmem
Çek bakalım kürekleri ihtiyar. Devirler birbirine benziyorsa suç kimin?
