Elinde tek bir piyon kalmış olsa bitmez. Bir tarafta tek bir piyon ve şah varken, karşı tarafın bütün taşları duruyor olsa da, oyun devam eder. Sen bir piyon olsan da ki belki hepimiz öyleyiz piyonun en sihirli taş olduğunu asla unut mamalısın. Ufacık ve sıradan bir şey gibi görünebilir ama öyle değildir. Çünkü hiçbir piyon piyondan ibaret değildir. Bütün piyonlar kozadan çıkmayı bekleyen birer vezirdir. Senin tek yapman gereken, ilerlemeye devam etmenin bir yolunu bulmaktır. Her seferinde tek bir kare. Bu şekilde karşıya geçip bütün güçlere sahip olabilirsin
Bu insan, amacı olmayan, bürokratlar tarafından yönetilen, iyi beslenmiş, iyi giydirilmiş ve iyi bakılmış bir robot insan olacaktır. Böylesi kişilerden oluşan bir toplumda nesneler birinci sırayı alacaklar ve insan da psikolojik açıdan ölmüş olacaktır. Belki özgürlükten ve bireysellikten bahsedecektir ama hiçbir şey "olamayacaktır".
Sayfa 41Kitabı okuyor
Kim bilebilir, Bahmutov, bir kişiligin bir başka kişilige katılmasının, onu etkilemesinin, o insanın yaşamını, yazgısını nasıl degiştireceğini? Aslında bu bizim bilemeyecegimiz sayısız gizli yanları olan bütün bir hayatı ilgilendiren bir şey ... En iyi satranç oyuncusunun bile ancak birkaç hamle ilerisini tasarlayabildigini söylerler. On oyun ötesini tasarlayabilen bir Fransız kumarbazdan, dahi diye söz ediyordu gazeteler. Bir de burada ki hamle olasıliklarinı, bilinemezlikleri düşünün ... Birine tohumunuzu, 'sadaka'nızı atarken, yani her ne biçim altında olursa olsun birine bir iyilik yapılırken, kişiliğinizden bir şeyleri karşıya veriyor ve ondan da aynı şekilde bir şeyler alıyorsunuz demektir. Başka bir deyişle kişilikler birbirine katılmakta, birbirine eklenmektedir. Biraz daha dikkat karşılığında ise en beklenmedik keşifler ve bunların size sunacagı bilgilerin ödülü beklemektedir sizi. Bir süre sonra, yaptıgınız bu işi bir bilim gibi görmeye başlarsınız ve sizin tüm yaşamınızı kaplar, içine alır bu bilim. Öbür yanda, düşünceleriniz cisimlenecek, yani saçtıgınız -ve belki de sizin çoktan unuttugunuz-tohumlar yeşerecek, gelişip büyüyecekler ve sizden başkalanna geçeceklerdir. Böylece kimbilir insanlıgın geleceğinin belirlenmesinde de bir rol oynamış olacaksınız? Bu ugraşınızın bilgisi ve bütün bu yaşam, sonunda sizi devasa bir tohuma sahip olmak, yani dünya ya muazzam bir düşünsel miras bırakmak düzeyine getirir ve böylece ...
Sayfa 474Kitabı okuyor
Ah kitaplar... :)
Kimse bir kitap kaybetmek istemez. Bir daha okumayacak olsak da başlığında eski, belki de kaybolmuş bir duyguyu taşıyan bir kitabı kaybetmektense bir yüzük, saat veya şemsiye kaybetmeyi yeğleriz.
Sayfa 21Kitabı okudu
"Anneciğim, son zamanlarda ne düşünüyorum biliyor musunuz? İnsanoğluyla hayvanları birbirinden ayırdığını söylediğimiz dil, bilgelik, düşünme yetisi, toplum düzeni gibi kavramlar-bir raddeye kadar değişse bile- diğer canlılarda da mevcut değil mi? Belki hayvanların kendi dinleri bile vardır. İnsanlar, var olan her şeyin önderiymiş gibi davranıyorlar ancak hayvanlardan çok da farklı değiller.
Sayfa 41 - OlvidoKitabı okuyor
hayır sanmayın ki beni unuttular
hâlâ ara sıra mektupları gelir.
gerçek değildiler birer umuttular
eski bir şarkı belki eski bir şiir.
Sayfa 33Kitabı okuyor
ÜÇ FİDANA …
MAHUR BESTE
şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
o mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
o mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
gittiler akşam olmadan ortalık karardı
bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
geceler uzar hazırlık sonbahara
Attila İlhan
Şayet bir şiir yazmak isterseniz iş gören bir kaleme ve kâğıda ihtiyacınız vardır, bir kadını kendinize âşık etmek isterseniz pek çok farklı ve kim bilir belki de tatsız şekilde hazırlanmanız icap eder, mesela ayak tırnaklarınızı kesmeniz gerekir.
Sayfa 34
"Belki de her şeyi umutsuzluktan yapmışımdır."
Düşünüyorum da , benliğime ait ne varsa bu kadar çabuk inanmaktan kaybettim belki de.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Elbette, bu kitap ne bir yaşamöyküsü ne de bir roman, belki edebiyat, sosyoloji ve tarih arasında bir şey. Baskıcı bir çevrede doğan ve bu çevreden çıkmak istemeyen annemin tarihin bir parçası olması gerekiyordu ki dahil olmamı istediği, kelimeler ve fikirlerle yönetilen dünyada kendimi daha az yalnız, daha az yapay hissedebileyim.
Artık sesini duymayacağım. Olduğum kadını, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, elleri, tavırları gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla adamdaki son bağ da koptu.
-Şubat 1987-
Sayfa 64Kitabı okudu
Ümit Yalçın Doğan // Altı Üstü
Merhaba Sevgili Öyküseverler
Bugün size “altı üstü” altı öyküden oluşan bir hikaye kitabı ile geldim: Ümit Yalçın Doğan’ın yazmış olduğu “ Altı Üstü” isimli öykü kitabı… Hikayelerin isimleri de şu şekilde : “Doğu Ekspresinde Cinayet”, “Yaban”, “Suç ve Ceza”, “İhtiyar Balıkçı”, “Aşk- Memnu”, “Kumarbaz”… Kitabı bitirince arka kapak yazısındaki; “Dünya küçük, hayat kısa.” lafını çok iyi anladım gerçekten. Eminim ki sizler de bu kitabı okuyunca ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.
Kitaptaki ilk hikayemiz, mecburi sebeplerle binilmiş bir tren yolculuğu ile başlıyor. Hikayeler bir trenin vagonu misali, bir sonraki hikayeye bağlanarak devam ediyor. Yani bu altı hikaye birbirinden bağımsız hikayeler değil. Son hikayeye gelindiğinde ise bir hayat, belki depremle değil ama hayal ve güven kırıklığı ile yıkılıyor. Bir trenle başlayan o yolculuk, perdesini tren raylarında mı kapatıyor? İşte orası da biraz meçhul…
Bu arada kitapta 30 Ekim 2020 ‘de İzmir’de olan depremi de konu alan hikayeler vardı. Bu depremden bir gün önce de yeğenim Çınar doğmuştu. O depremi evde yalnız başıma yaşamış biri olarak , hikayeleri okudukça sanki o günü yaşadım. Ablamlar bu depremi bebek ile birlikte hastanede yaşadılar.Şükür ki hiç birimize bir şey olmasa da o korku hala üzerimizde. Aklıma gelmişken bu anımı da yazmak istedim.
Altı Üstü 
Ümit Yalçın Doğan
Ben, kendisine yiyecek verilen aç bir insan gibiyim. Üşüyordur, giysileri yırtık pırtıktır, utanıyordur belki, ama mutsuz değildir. Ben mutsuz muyum? Hayır, işte benim mutluluğum...
