Sürekli kendini yenileyen kötü bir hissin içindeyim ve kendimi bildim bileli burda yaşıyorum. Kendimi bilmeden öncesine mi dönmem gerek? Cevaplar orada mı yatıyor? Öyle olsa bile dönemem değil mi, dönemem ve beni bu hale getiren şeyi bulamam. Bulsam bile farketmeyecek. Bir sürü hastalık var sebebini bildiğimiz ama gene de tedavi edemediğimiz. En
Belki bir gün ölürüm, kim bilir bu satırları belki de binler hatta milyonlar okur. Sonuçta benim seçimim değildi ya ölmek. Suçlamayın yani beni.
Bende isterdim sizler gibi nefes alıp vermeyi, birilerini mutlu etmeyi.
Belki de şu an sizin yerinizde olsam bir dua okur hayallerimin peşinden giderdim. Ölüm de var hani, gördüğünüz gibi.
Kusura bakmayın, yapamadım dediklerimi.
Belki de çok çabuk unutacaksınız beni. Bilirsiniz kaldıramazdım bunu, sevilmezdim unutulup gitmeyi. Ama varsın iyi olun da,
Hatırlamayın beni..
||Alıntı
Bu günden geçmişe elveda
İlkim iyikim....
İyi ki varsın her şeye rağmen iyi ki girdin hayatıma son kez içimde kalan her şeyi anlatacağım artık senden geriye içimde bir şey kalmasın diye...
Sen anlasanda anlamasanda ben anlatacağım. Bir ömür yanında olmadığım için üzgünüm zaten istemezsin ama yinede seni bu hale getirdiğim için üzgünüm ama ben de bittim bunu bil isterim,
Saflık
"BİR ol! Birler en sonunda BİRLİĞİ oluşturur"
"Paul Brant isimli doktor; "Cüzamlı insanlara acıyı armağan etmek isterdim" demiş!
İlk bakışta çok saçma geliyor değil mi? Acı hiç armağan olur mu insana? Olsa olsa ceza olur! Ama olmuyor işte! Çünkü cüzam hastaları acıyı hissedemedikleri için, her tarafları kendileri hiç farkedemeden yara bere içinde kalıyor; o yara bere içinde oluşan enfeksiyonlarda vücudlarını bitiriyor!
Bende bu dünyanın milyonlarca ruhu cüzamlı insanına acıyı armağan etmek isterdim! Belki acıyı hissedebilselerdi yanlış kararlarının, tutumlarının, hıslarının, kinlerinin, nefretlerinin toplumda açtığı büyük yaraları da hissederlerdi ve böyledece koskocaman dünya da devasa bi ceraatlı çıbana dönmez; böyle hazin, böyle garip, böyle paramparça tükenmezdik yavaş yavaş!🖌
