Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Komplike
Komplike
@bieda
Kuyudan gelen sesi duyalım, bir susun da.*
820 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Evet şimdi bir lazın Dostoyevskiyle imtihanına şahit olacaksınız.
Kaybananın Nastenkası!!
Bu yapılır mı seven bir adama. Sen önce adamı hayallerini kursun diye bir deniz kıyısına götür sonra da o denizde boğ.
Adam sana boşuna mı anlattı o kadar hayat bana vurdu vuracağı kadar diye. Bir de aman bana aşık olma diyorsun.
Adam hayatımda bir kadınla konuşmuşluğum yok diyor, sokakta hasbelkader çarpıştığı kadına aşık olabilecek adama bana aşık olma diyorsun.
Vicdansız, nalet kadın!
Evet, şimdi incelemeye döneyim.
Orhan Pamuk'un bir önsözüyle başlıyor kitap.
Daha on sekizinde okuduğu bu kitabın, saflığını ve yakınlığını zayıflık olarak gördüğünü söylüyor Orhan Pamuk.
Dostoyevski gibi bir yazarın bu kadar basit bir hikaye yazmasına da içerlediğini.
Yıllar geçiyor on sekiz yaşının toyluğunda okuduğu kitabı, yazar otuz yıl sonra tekrar okuduğunda şunu söylüyor;
'On sekiz yaşımda Beyaz Geceler'i anlayamadıgım için hayatta pek çok şeyi kaçırdığımı biliyorum".
Ben ise açıkça kitap bittikten sonra ki ilk duygularımı incelemenin ilk paragrafında yazmış bulundum.
Eyşana rahmet okutur bu Nastenka.
Şaka bir yana, kısacıkta olsa güzel bir Dostoyevski klasiğiydi.
Afrikalı leo ; İspanya, Fas, Kahire ve Roma sarmalında daha bir çok ülkenin bir çok dinin ve ırkın harmanlandığı zengin bir kurgu.
Aynı anda dünyanın hem en talihsiz hem de en talihli insanı olabilir Muhammed oğlu Hasan.
O savaşın , göçün , hastalıkların ve ölümlerin bir arada olduğu bir zamanda sevdikleriyle, yaşadıklarıyla payına düşeni alıyor.
Gençliğinin başında, yükselmekte olan sarayını izleyen bir Hasan canlanıyor gözümde.
Sonra topraklarından sürülen beş parasız bir Hasan.
İstanbul'da Yüce Türk'ün karşısında şaşkın ve korkmuş bir elçi.
Roma zindanlarında kelepçeli bir esir.
Papa'nın göz alıcı bir törenle vaftiz ettiği medici leo.
İyi bir insansanız ve talih sizden yanaysa güzel bir hikayeniz mutlaka vardır.
Doğunun bir limanında müslüman ve yahudinin kucaklaştığı o günün hayalini canlandırıyor gözümde, yazar.
Dostluğun , sevginin ; tüm kavgalara, tüm farklılıklara galip geldigi bir günün hayali.
O otel odasında bu inanılmaz hikayeyi birinci ağzından dinliyormus gibi, saatlerin nasıl geçtiğini anlamadan kendinizi aşkın, mücadelenin, inançların , umutların olduğu bir girdapta hissediyorsunuz.
Yıllar bir şerit gibi geçiyor, tenler daha buruşuk ,bundan sonra yasayabileceğin tahmini yıllar, su gibi akıp gitmiş geçmişinin birazı bile değil.
Ama umut, o ilk günkü gibi.
Elinden herşey gitmiş olsa da bir tek o yanında.
Amin Maalouf çok iyi bir eser çıkarmış ortaya.
Okur Takip Önerileri
Ağır bir hastalığınız olduğunu öğrenseydiniz ne yapardınız?
Aglar , sızlanır , isyan eder sonra belki de yirmi yılda yapmayacağınız şeyleri birkaç güne sığdırmaya çalışırdınız.
Peki bu hastalık bencilligimizse!
Bizi gittikçe öldüren şey , bencilliğimizin vicdanımıza çöreklenmiş hayaletiyse...
Kaçan bir adamın kısa hikayesi bu.
Kendinden kaçan , kıymeti kaybettiğinde anlayan .
Zaman birini ne kadar sevdigimizi anlayabileceğimize olanak vermeyecek kadar kısa.
Şairin de dediği gibi,
Sevmek sevildiğini bile farketmeden
yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
sevmek zehir zemberek ve yürekten
gecikerek de olsa vuruşur gibi
sevmek için geç ölmek için erken.
Alıntı yapmaya doymadığım , Dostoyevski' yi bir çok açıdan anlatan ve sevdiren bir kitap.
Açıkçası benim için Dostoyevski demek ,kalın kitaplar ve uzun paragraflar demekti. Lakin kitabı okumadan önceydi bu düşüncelerim.
Simdi benim icin dostoyevski demek ömrü boyunca gerçek mutluluğa erişmenin yollarını aramış , toplum içinde yalnız başına kalmış , yazmayı ülkü edinmiş lakin bu öyle yüce bir ülkü ki onunla para kazanıyor olmaktan da nefret etmiş, zıtlıkların yazarı.
Yaşadığı acıları karakterlerine giydiren , adeta kendini yargılayan , sorgulayan hem yargıç hem de suçlu olan bir yazar O.
Dostoyevski'yi tanıdım. Şimdi sıra kitaplarında.
Kitapta yoksullarin ölümü adlı bölümde yazar zatürre olduğu için bir süre kaldığı bir devlet hastanesiyle ilgili anılarını anlatıyor.
Hastanede öldüğü ancak sabah farkedilen hastalardan , onların insan olduğunu unutup onlara adeta deney malzemesi mualemelesi yapan doktorlardan bahsediyor.
Yazar kendi deyimiyle 19. Yuzyilin pis kokan acı dolu hastanesinden iyileşir iyileşmez kaçıyor. Evet kaçıyor. Bu aynı şey gibi değil mi mesela , bizim yirmibirinci yüzyılın katliamlarından kumandanın bir tuşuyla kaçışımız gibi.
Yazar benim dönemimde de savaslar vardı lakin en unutamadığım şey bir savas anısı degil , Titanik'in battığını gazetede okuduğum andı diyor.
Bizim en unutamadığımız an ne dünyaya dair?
Bihterin ölmeden önce Behlül'e -beni, beni, bihterini deyişimi?
Ya da koreli bir şarkıcının milyarlar izlenen klibi mi?
Suriyeli bir çocuğun yerden ekmek kırıntıları toplayıp yediği
ya da bir babanın açlıktan ölen evladına son bakışı gelmez aklımıza belki de.
Yazar simdi yaşıyor olsaydı yirmibirinci yüzyıl icin ne düşünürdü merak ediyorum.
Ondokuzuncu yy'ın hastanesine döndü dünya Orwell.
Vicdanlar ölüyor ancak biz farkında bile degiliz.
Wattpadden kitap sayfalarina dökülmüş bir kitap daha. Wattpade karşı haklı bir önyargının olduğu malum. Ama bu önyargı kurunun yanında yaşı da yakmamalı. Az olsa da içerisinde gerçekten iyi bir kaç yazarın olduğunu düşünüyorum. Mehtap Soyuduru Çiçek de o yazarlardan.
Edebi yönünden çok olay kurgusunun ağır bastığı bir kalemi var yazarın. Olaylar akıcı bir üslupla anlatılarak okuyucuyu merakta bırakıp kendini okutturuyor.
Yolcuya gelirsek eğer, bu yazarın wattpadde okuduğum ilk hikayesiydi. Kurgusu , yoğun duygusallığı ve güzel anlatımıyla wattpadde kalmamasi gereken ve kısa zamanda kitap olan bir roman yolcu.
Doğuya tayini çıkan taze öğretmen, ailesinin biriciği Leyla'nın yolculuk sırasında karşılaştığı bir kanun kaçağıyla diger adıyla yolcuyla başlayan hikayesi.
Aşk , hasret ve kavuşma hikayesi.
Güzel ve naif bir hikaye.
Dediğim gibi bu yazar yazdıklarını okutmayı biliyor.
Mehmet Celal döneminin en popüler yazarlarındandır. Ancak buradan anladığım şu ki , eğer farklı degilseniz basitligin sıradanlığın girdabında yok olmanız işten bile değil.
Küçük gelin adlı bu hikayenin dilinin günümüze uyarlanmış olması yazarın özensiz anlatımını daha da basitleştirmiş.
Yazarın anlatımdan çok içeriğe önem verdiği önsözde söylense de anlatımın özensizligi hikayenin konusunu daha da boğucu bir hale getirmis.
Tarık Tufan bu kitabında kalemini aklımıza gelebilecek herhangi sıradan birşeyden tutun , ilk kez okuyacağımız bir anıya kadar farklı bir çok acıya -evet daha çok acıya ki yazarın pesimist yönünü yine görüyoruz bu kitapta- degdiriyor.
Gregor Samsa'yi okurken bir satırda, başka bir sayfada Sokrates'in hazin bir anısına tanık oluyoruz.
Buram buram Kudüs kokan satırlardan , gül kokulu Peygambere selam yolluyoruz.
Başka bir sayfada yada daha doğrusu baska bir hayatta işçilerin , kadınların , anaların çilelerini,
sokakların , kaldırımların hikayelerini Tarık Tufan'ın lisanında dinliyoruz.
Haklı Tarık Tufan.
Bir sabah uyandığınızda Gregor Samsa'dan daha talihli olmayabilirsiniz.
Bir adamın hayatı ,fikirleri , hayata bakış açısının sözcüklerle adeta dans ederek anlatıldığı bir kitap. Fikir kitabi demeliyiz belki de. Özdemir Asaf'ın, ayrı konu başlıkları altında, bu konular hakkındaki fikirlerini okuyoruz. Ama oldukça farklı bir üslupla.
Bir sozu var Özdemir Asaf'ın ; " bütün renkler aynı hızla kirleniyordu , birinciligi beyaza verdiler" diye. Üstüne düşündüğüm ve benim icin soru isaretleri taşıyan bir sözdür.
Bu kitapta da aynı tarzını sürdürmüş Asaf.
En zorlandığım inceleme tahminimce bu olacak. Öncelikle Cemil Meriç çok zengin bir hazine. O hazineden aklımızın erdiğince ,kapasitemizin yettiğince yararlanabiliyor olmak buruk bir sevinç.Bundan dolayi olsa gerek anlamadığım , atladığım cok sayfa oldu. Yabanci dille yazılmış bölümler bunların başında geliyor. 'Okudum' butonuna basarken bir süre tereddüt ettigim de bir gerçek. Belki 'oldum' diyecegim bir gün gelirse-ki bunu lafin gelisi soyluyorum cunku oldum diyen bunu hissettiren insanlari hic sevememisimdir- umarim o zaman baştan okuyacağım jurnal'i diyerek emaneten ' okudum' dedigim bu kitap; bir derya misali bir kaşık aldıysak ne mutlu bize.
Can Yücel'in bütün saçma ve düpedüz söylemek gerekirse berbat şiirlerinin toplandığı kitap. Sanki yazarin amacı okuyucuyla dalga geçmek gibiymiş intibasini yaratan bu kitap, Can Yücel'in iyi bir kaç siirini okuyup beklentiyi yükselten okuyucuyu adeta dumur ediyor. Alıntı yapacak iyi ve anlamli bir satır bile bulamadığım, okuduguma pisman oldugum ve okumama sebebiyet veren arkadaşa bolca rahmet okuduğum bir şiir! kitabı.
Bayrak sairi olarak bilinen Arif Nihat Asya'nın rubailerinin yer aldigi -adıyla müsemma- bir siir kitabı okuyoruz. Rubailerinin cogunlukla doga ,ask üzerine yazıldığı bol leylali ve mecnunlu aralarda yusuf ve zuleyhali alışılmışın dışındaki bu rubaileriyle yazarin farklı bir yönünü görüyoruz.
Yavuz Bahadıroglu'nun Osmanlı' nın doğuşunun temellerini dahi anlatarak okuyucuyu hazirladigi; safi tarih anlatarak degil ,aralara okuyucunun dikkatini cezbedecek kıssalar koyarak, bir ansiklopedi okur gibi degil de sanki okuyucuyla sohbet ediyorcasina yazdigi guzel bir eser.
Ertugrul Beyden Kanuni Sultan Süleymana kadar gecen surenin sosyal ,siyasi durumunu; Osmanlinin toplumsal ve dini degerlerini yabanci bir cok yazarin alinti ve sozleriyle anlatip zenginleştiren Bahadıroglu, bilgi olarak cok zengin bir eser çıkarmış ortaya.
Kitabın sonuç paragrafında bir cümle var ; Ezberlenmek için değil, üzerinde düşünmek ve ruha mal edilmek icin.
Kitabın amacını bu cümlede görüyoruz.
Her bir cümlesini ruha nakşederek düşünmek.
Yazar burada geniş bir kitlenin nihai umudunu , hayalini anlatıyor ve tüm bunlara ulaşılması için yerine getirilmesi gereken bu ideallerin tek formülünü veriyor.
O tek formül ise tek gerçek yol olan İslam'dan geciyor.
Okudum ve bitti denilecek bir kitap degil bu.
Okudum evet ama burada okuduklarımı hayata geçirdiğim zaman ,anlamış olacağım.Ancak böylelikle bu kitabın hakkını verebilirim.
Saygılar Büyük Ustaya...
