Ey Türk genci,
Sen ne zaman gerçekten öleceksin, buhran ne, kıpkızıl yanmak ne, ne zaman bileceksin? Ömrün başkasının solgunluğundan sâri bir hastalık gibi kaçmakla geçti, umutsuz olduğun hâlde umut satanların yanında dolaşmakla geçti, yüksekten, yüceden, heybetten, fedadan korkmakla geçti. Ömrünü bir gece kondu gibi tek kat üstüne kurdun, " Benim ayağım yere değecek" deyip gemiden kayıktan, zevrakçeden bile uzak durdun. Acıyı başkasında buldun.