Kaçmayı daha kolay buldum. Her şeyden, herkesten kaçmanın soluklanacak bir durağı var, ama kendinden kaçıyorsan durmadan kaçıyorsun, durduğun, dinlendiğin bir an bile olmuyor. Şunca senedir yaptığım bundan başka bir şey değildi. Kendimi yarım hissediyordum. Yarım yamalak... Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar.
"evliliğini kenara atan suçlu bendim. o yüzden diyorum. karşımdaki kişiyi çok incittim. kafama göre ilişkimizi bencilce sonlandırdım. onu sevmiştim. kendimce kesinlikle sevmiştim. ancak bir noktadan sonra o değil, kendi benliğim daha değerli hale geldi. onu sevdiğim için kendi yaşamımdan vazgeçmektense, sevgimden vazgeçip hayatımı yaşamam gerektiğini düşündüm. ben, en çok kendime önem veren ve şu
anki yaşam biçimimi sürdürmeyi en üstte tutan bir kişiyim. dahası kendim ve yaşam biçimim uğruna her an birini tekrar terk edebilecek bir kişiyim. yanınızda tutmak isteyeceğiniz biri değilim."
Sayfa 248Kitabı okudu
"Bunca yıl boyunca onun için ne yapacağımı
sorguladığım tek bir an bile olmadı, çünkü hayattayken onu çok kötü bir şekilde hayal kırıklığına uğrattım. Onu hafife aldım. Sahip olduklarımızı hafife aldım. Sahip olduklarımızın
ne kadar nadir olduğunu ya da ne kadar çabuk yok olabileceğini hiç fark etmedim."
Yavaşça tekrar kanepeye çöküyor, dizleri tutmuyor gibi görünüyor
İnsanın özleyebileceği nihai ve en yüksek hedef, sevgidir. Dünyada hiç bir şeyi kalmayan bir insanın, kısa bir an için de olsa, sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım.
Sayfa 52Kitabı okuyor
"Onun Kennedy Carlyle olduğunu ve yollarının ölümle kesiştiği iki tesadüfi an nedeniyle Evans ailesine karşı
sağlıksız bir saplantı geliştirdiğini sanıyordum. Ve-"
"Kennedy Carlyle bencil bir uyuşturucu bağımlısıydı ve
açıkçası toplum için tam bir baş belasıydı. Ailesinin sarhoş
olduğu kadar kafayı bulup birini öldürmesi an meselesiydi. Kaderin cilvesine bakın ki, kendini de öldürdüğü gece sadece bir ağacı öldürmüştü. Hayatta kalmaya ihtiyacı olan biri için mükemmel bir kimlik ve fon israfı gibi görünüyordu."
"Bu hayatın insanın yüreğine korku salan, her an bozuluverecek bir dengesi vardı, ama bu yaşanan hayatın kesinlikle kötü olduğu anlamına alınmamalı. Zaman zaman, öyle yaşadığım için, olayları olduğu gibi kabul edip ayak uydurabildiğim için mutluluk duyduğum bile oluyordu."
Sayfa 165 - Can Yayınları
