Çocuk delirdi diyecek annem, sonra hocaya gideriz okutmaya :)
“Yatağında oturup, ışıkları kapa ve uyduruk bir dilde konuşmaya başla. Tüm seslere, ne gelirse gelsin izin ver. Dile, dil bilgisine, ne söylediğine kafa yorman gerekmiyor. Anlam hakkında kafa yormana gerek yok çünkü bunun anlamla hiç ilgisi yok. Ne kadar anlamsız konuşursan, o kadar faydalı olur.
Bu yöntem zihnindeki çöpü, gürültüyü dışarı atmaya yarar.”
Sayfa 327 - (e-kitap)Kitabı okudu
"Annem beni bir yaz ölümüne
"Çiçekler gibi hazırlamıştır
Sayfa 101 - Bir Yaz Ölümüne HazırlıkKitabı okudu
Üzdü
Konuştuğum kişi annem ama yine de olup bitenden asla bahsetmemem gerektiğini yeterince bilecek kadar bir şeyler öğrendim, büyüdüm artık. Bu benim bulunmaz bir hiçbir şey söylememe fırsatım.
Benim annem de 16'sında evlenmiş...
§
"Sen 16 yaşını geçtin, kocaya varacak vaktindir. Bahtın da güzelmiş, seni bir büyük evden istiyorlar. Çok zengin, soylu bir efendi seni istiyor. Biz babanla düşündük, pek çok uygun gördük. Allah'ın emriyle... seni ona vereceğiz."
§
Sayfa 33 - Karton KitaplarKitabı okudu
"Ekşi elmalar gibi.."
Omuzlarını silkti, gülümsedi. "Önemli değil. Beklerim. Ekşi elma gibi."
"Ekşi elma mı?"
"Bir keresinde, ben küçükken bir ağaca tırmandım, şu yeşil, ekşi elmalardan yedim. Karnım davul gibi şişti, çok acıdı. Annem elmaların olgunlaşmasını bekleseydin, hastalanmazdın dedi.
Şimdi, ne zaman bir şeyi çok istesem, annemin elmalar için söylediği şeyi anımsıyorum."
Köle ruhlu kadınlar olmayalım!
Korkunun olduğu yerde sevgi olabilir mi? Bazen de döverdi. Annemi hep aşağılar hakaret ederdi. Bütün bunlara rağmen annem onun bir dediğini iki etmezdi. Önünde iki büklüm ne emir verecek diye beklerdi. Kendi kişiliğini sıfırlamıştı. Köle ruhlu da diyebiliriz. Mesleği vardı. Annem hemşireydi. Ama üvey babam istemiyor diye çalışmıyordu.
Bütün bu fedakârlıklarının karşısında hakaretten başka bir şey bulamıyordu.
Sayfa 40 - PENCERE YAYINLARI: 389Kitabı okudu
