1933'te, Connecticut, Hartford'da yaşayan yedi yaşındaki Henry Gustav Molaison'a bisiklet çarptı; çocuk bilincini yitirdi. Bu talihsiz kazanın ardından H. M. bir dizi nöbet geçirdi. Bu nöbetlerin şiddeti gitgide arttı, ta ki 1953'te, yirmi yedinci doğum gününde doktoru nöbetlerinin merkezi gibi görünen ufak bir beyin dokusunu, yani hipokampusu almaya karar verene dek. H. M. iyileştikten sonra nöbetler bitmişti, ama bununla birlikte anı oluşturma yeteneğini de yitirmişti. Doktorlar ameliyattan iki yıl öncesine kadar olan anılarının korunduğunu, ama yeni anılarını koruyamadığını fark ettiler. Her yeni bilgi zihninde yok olup gitmeden yalnızca yirmi saniye boyunca kalıyordu. H. M. seksenli yaşlarına dek yaşadı, ama kendini her zaman ameliyat olduğu yaşta, yirmilerinin ortasında genç bir adam sandı.