Bir insanla dost olduğunuzu ne zaman anlarsınız?
Sayfa 172 - Destek Yayınları
İstanbul'da yirmi bine yakın hemşehrilerimi, –hammal ve gâfil ve safdil olduklarından– bazı particiler onları iğfal ile vilâyât-ı şarkiyyeyi lekedar etmelerinden korktum. Ve hammalların umum yerlerini ve kahvelerini gezdim. Geçen sene anlayacakları suretle meşrutiyeti onlara telkin ettim. Şu mealde:
"İstibdat, zulüm ve tahakkümdür. Meşrutiyet, adalet ve şeriattır. Padişah, Peygamberimizin emrine itaat etse ve yoluna gitse halifedir. Biz de ona itaat edeceğiz. Yoksa, Peygambere tâbi olmayıp zulüm edenler, padişah da
olsalar haydutturlar. Bizim düşmanımız cehalet, zaruret, ihtilaftır. Bu üç düşmana karşı; san'at, marifet, ittifak silâhıyla cihad edeceğiz. Ve bizi bir cihette teyakkuza ve terakkiye sevkeden hakikî kardeşlerimiz Türklerle ve komşularımızla dost olup el ele vereceğiz. Zira husûmette fenalık var, husûmete vaktimiz yoktur. Hükûmetin işine karışmayacağız. Zira, hikmet-i hükûmeti bilmiyoruz..."
İşte o hammalların, Avusturya'ya karşı –benim gibi bütün Avrupa'ya karşı–
boykotları ve en müşevveş ve heyecanlı zamanlarda âkılane hareketlerinde bu nasihatın tesiri olmuştur. Padişaha karşı irtibatlarını ta'dil etmeye ve boykotajlarla Avrupa'ya karşı harb-i iktisadî açmağa sebebiyet verdiğimden, demek cinayet ettim ki, bu belaya düştüm!..
Divan-ı Harb-i Örfî
Sayfa 15 - RnkKitabı okuyor
Aylık Türkçü Dergi: Ötüken
15 Ocak 1964'te Ötüken dergisinin ilk sayısı çıktı. Ötüken başlığı altında "Her Ayın On beşinde Çıkar, Fikir ve Ülkü Dergisi" ibaresi bulunuyordu. Derginin sahibi Atsız, sorumlu yazı işleri müdürü Mustafa Kayabek'ti. Ötüken doğrudan doğruya Atsız'ın sahipliğinde çıkan son dergiydi. Ölüm tarihi
Atsız Ameliyat Oluyor (Ocak Sonu-1967)
Eylül 1966 ile Nisan 1967 sayıları arasındaki Ötüken'de Atsız'ın yazıları yoktur. Her ay dergiye bir, hatta bazen iki yazı yazan Atsız'ın uzun süre yazısının olmayışı dikkat çekicidir. Bunun sebebi büyük bir ihtimalle rahatsızlığıdır. Refet Körüklü'ye yazdığı 15 Şubat 1967 tarihli
Sonu olan bu alemde sonsuzluğun yolcusu olan insan, arzımızın bu yalnız yolcusu, burada bir muamma olan hayatına bir hikmet, kendine dost, düşüncesine destek bulabilmek için sonsuzluğa sığınmak mecburiyetindedir: Sonu olan varlıklar, sonsuzluğa dayanarak düşünmekle anlaşılıyorlar.
Rüzgâr akar gider, aynı kiraz dalı bir kere bile sallanmaz aynı rüzgârda. Ağaçta kuşlar cıvıldaşır;kanatlar uçmak ister.
Kapı kapalı:zorlayıp açmak ister.Ben seni isterim:senin gibi güzel,dost ve sevgili olsun hayat... Biliyorumhenüzbitmedi sefaletin ziyafeti...Bitecek fakat...
Sayfa 47Kitabı okuyor
sonsuzluğun yolcusu olan insan
Sonu olan bu alemde sonsuzluğun yolcusu olan insan, arzımızın bu yalnız yolcusu, burada bir muamma olan hayatına bir hikmet, kendine dost, düşüncesine destek bulabilmek için sonsuzluğa sığınmak mecburiyetindedir.
Bir insanla dost olduğunuzu ne zaman anlarsınız? Dünyanın en derin meselelerini de havadan sudan konuşabiliyorsunuzdur.
Sayfa 172Kitabı okudu
NUR RİSALELERİNDE İTİKADİ MESELELER
ÖLÜLERİN TASARRUFU
"Özellikle, Allah adamı Hz. Abdülkadir, Gavs-ı A'zam, "ol" der "olur" dairesinin kutbu..."(1)
"Hazret-i Mevlânâ (Halid-i Bağdadi) (K.S.) Hindistan'dan Tarik-ı Nakşîyi (Nakşi tarikatını) getirdiği vakit, Bağdat dairesi, Şah-ı Geylânî'nin (K.S.) ba'delmemat (ölümünden
Sayfa 477Kitabı okudu
Ağlar gözüm bulut gibi,
Hak diyen bir kuş gibi
Olamadım ben Allahım,
Dost yoktur senin gibi.
Dost
Ekmeğimi bölüştüm bir sofrada,
Talibi çok oldu...
Derdimi bölüştüm bir sofrada,
Arkasını dönüp gideni çok oldu...
Sayfa 41 - Yakamoz - Hikmet Anıl ÖztekinKitabı okuyor
Peki, ya gözler? Gözlerimizi demleyenler kim sevgili dost? Bir insan neden ağlar? Kaybolsak gitsek yokluğumuzu kim fark eder? Gözlerimiz dolduğunda o ıslaklığı ilk kim fark eder? Zifiri kalabalık bu dünyada yalnız kalmayı hak edecek ne yaptık? Ya da bir mükâfat mıdır bu olanlar? Gözlerimiz günahlarımızı temizlemek için mi yağıyor yoksa?
Mümtehıne
يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوّ۪ي وَعَدُوَّكُمْ اَوْلِيَٓاءَ تُلْقُونَ اِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَٓاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّۚ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَاِيَّاكُمْ اَنْ تُؤْمِنُوا بِاللّٰهِ رَبِّكُمْۜ اِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً ف۪ي سَب۪يل۪ي وَابْتِغَٓاءَ مَرْضَات۪ي تُسِرُّونَ اِلَيْهِمْ
