" Bir zamanlar seni sevmiştim. Ve sevgiyi senin suretinde yaratmıştım."
Sayfa 90Kitabı okudu
Sevgili Dost,
Herkesin seviyormuş gibi yaptığı, ancak sevginin ne olduğunu pek az kimsenin bildiği bir zamanda yaşıyoruz.
Belki de bütün zamanlar böyledi.
Sayfa 38 - şule yayınlarıKitabı okudu
Sanki özünüzü oxuyursunuz.
Açığı kitabın ortalarındaykən ilk dəfə bir Zweig qələmini bəyənməyəcəyimi düşünmüşdüm. Amma tez qərar vermişəmmiş. Kitabın sonda insanlara aşıladığı "Yaxşılıq etməkdən, sevindirməkdən asan nə var?" fikri tam da bugün sadəcə özünü düşünənlər üçün çox gərəklidi. Söz yox, sadəcə özünü düşünənlər kitab oxumur bəlkə də.
Elit bir cəmiyyətin fərdi olan insanın ruhi olaraq çökmüşlüyü ilə başlayır kitabımız. Həyatın bir mənası yoxdu onun üçün. Monotondu hər şey. Uzun yazmaq istəmirəm, əsər boyunca həyatda ona eşq, həyəcan verən əməlləri, amilləri axtarır.
Ortalarda sıxıldım. Hətta vermək istədiyi ısmarıc belə yolunu dəyişdi. Sandım ki, isyankarlığı, oğurluğu tərifləyir. Bəlkə də eləydi)) Hər birimiz hər gün eyni şeyləri edirik, robot kimi, durmadan. Həyat eşqimiz sönüb biz bunun fərqinə varmadan. Bəzən məqsədsiz yaşayırıq, yaşamayaq gərək. Boşa sərf etməyək gərək.
Kitab başlarda və xüsusilə sonlarda elə axıcı dildə yazılıb ki, sanki özün yazıb özün oxuyursan. Gecələr yerimizə girdiğimizdə büründüyümüz kişilik, özümüz olmayan zamanlar, başqalarına - ən yaxınımıza belə deyə bilmədiyimiz sirlər, özünü hamıdan yuxarıda tutan tiplər və bir çox mövzulara toxunulub.
Xoş oxumalar. 
Olağanüstü Bir Gece 
Stefan Zweig
Bu kısacık hasbihal, kırdığım o güzel yüreğe ithaf edilmiştir…
Hepi topu, eti budu, küçücük, zerrece bir demir tozuydu işte. Bırakmıştı kendini öylece; oradan oraya savrulsa, kaybolsa yerin dibinde umrunda değildi ki. Nefes almak bile yüktü de, ne etrafını duyuyordu ne de görmek istiyordu kimseleri. Canının canı gitmişti ya; o da cansız fersiz, ruhsuz, renksiz, sessiz öylece duruyordu yerde. Paslanmıştı da
''mes'ut bir tesadüf''e birinci mektup
bu şehre ilk gelişimde bu bankta oturmuştum, şimdi oturduğum gibi.
o zamanlar sen yoktun, şimdi olmadığın gibi.
Sayfa 106Kitabı okudu
"Bir yerde,22 yaşına geldiğinizde teknik olarak ergenlikten çıkalı 2 yıl olduğunu ve aslında 2 yaşında bir yetişkin olduğunuzu söyleyen bir yazı okumuştum.Yani 28 yaşına geldiğinizde 8 yaşında bir yetişkin oluyorsunuz.Peki bu ne demek? Acele etme,sakin ol ve derin nefes al demek.Henüz her şeyi çözmediysen sorun değil. Hala zamanın var,daha çok küçüksün,*)"
Bu yazıyı görmemin üzerinden yaklaşık olarak 9 ay geçmiş. O zamanlar hala bir umut var dediğimde,çok değil 6 aya umudunu yitirmeye başlayacaksın demişlerdi. Keşke yanılsalardı...