#ödünç kitap faciası#
320 syf.
6/10 puan verdi
#76
Bir hikaye anlatayım. Varın gelin dinleyin beni. Dün benle birinin hayalini gördüm. Ben mi kimim? Anlatayım.
Efendim ben İstanbul'un yerlilerinden Mehmet Kara. Dedemin uzun ve kara saçlarından dolayı kara soyadını almışız.
Dilim, özel bir tercih. Eğitimse eğitim...
Boğaziçinde okudum. Yani bazı zamanlar ağzım bozuk diye beni cahil sanırlar. Çünkü insan o ya ne dediğine bakmaz ağzına bakar. Erkeksen nasıl konuştuğuna kadınsan nasıl dudakların olduğuna. İğrenç değil mi? Söylerken evet ama yaparken hayır. Yani hepiniz okurken yargılayın beni. Ama hiçbiriniz yarın yine benim dediğimi yapacağınızın farkında bile değilsiniz.
Konuyu çok böldüm. Hadi dönelim ne oldu bizim aşk?
Evet dün 20 Ağustos zamanı da not edeyim yıllar geçecek kağıdı elime alıp okuduğum vakit bileyim. üniversite zamanından bir alışkanlık o zaman da notların köşelerine yazardım. Tarihi, saati ve konuyu ruh halimi. Dersten önce mutsuzsam, "10 mart 2000 12:00 hüzünlüyüm biraz kafam güzel" diye kağıdın başına yazardım. Bir türlü konuya giremedim. Neyse...
Dünde yine sahilde hamakta sallanırken okuduğum kitabın da etkisiyle uykuya dalmışım.Aradan kaç zaman geçti kim bilir. Bir su damlamaya başladı suratıma. Damlaların etkisiyle doğruldum. Bu ne ya demeye kalmadan gördüm onu. Aşk bu kadar hızlı kana karışan bir uyuşturucu muynuş gerçekten. Bilmiyordum velhasıl aşık oldum. Devamı da sonra hadi allahismarladik.
Furkan