Biz varız ve hep olacağız...
Ben diye biri yok. Senim ben. Ayrı bir ben çıkarma ortaya.
15. Hikaye Tamamlama etkinliği dördüncü kısmı (Bölüm 10-12)
#29166379 iletisinde yazılan hikayenin dördüncü kısmıdır. Bu kısmı https://1000kitap.com/muhayyelll_ ve 
mithrandir21 yazmıştır.
10.
Profesör Alex'in yaşlı bedeni, daldığı derin uykuda büyük bir patlamayla sarsıldı ve uyku mahmurluğu ile açılan gözleri hızla etrafa bakındı. Saniyeler sonra
Dört Mevsim, Bir Sevdim Şükür
İlkbahar da çiçek açarken ağaçlar ben döktüm tüm yapraklarımı.
Tam kurumaya yüz tutmuşken, Sen geldin...
Mevsim Sonbahar oldu tüm ağaçlar dökmeye başladı yapraklarını.
Geldin ya sen benim ağaçlarım son bahara inat açtı yapraklarını. Yeşillendi her yer.
Tuttum ya ellerini sarıldım ya sana, çiçek kokuları yayıldı her yere tabi biraz orman biraz da
Sadece birlikte kuracağımız sımsıkı, sımsıcak, sarsılmaz istikbalimizi, sevdamızı düşünelim, buna gayret edelim. Şu andan itibaren sadece biz varız. Birbirimizi seviyoruz. Ve hep böyle olması için gayret edersek, daima kördüğüm olacağız. Şimdi sadece birbirimizin sevgisini, istikbalimizi düşünelim, tamam mı?
Beden değişiyor. Ama biz değişmiyoruz. Hep varız. Ve bundan sonra da var olacağız. Yok olmak için var değiliz. Allah, halifesini yok etmek için yaratmamıştır.
Sayfa 59Kitabı okudu
Seni de çok seviyorum canım kankam sen de iyiki varsın iyiki hayatimdasin.. evet geçmişte boş insanlar yüzünden yüz göz olduk ama herşeyi yeniden çözdük kim ve kimler ne yaparsa yapsın biz hep varız hep olacağız yeterki sevelim askom. Seni çok seviyorum mick😇😇
@Hepsenkal😍😘😜
DELİ HALİT PAŞA DESTANI
Namusluyla namussuz
Paltosu bir batman gelirmiş Deli Halit Paşa’nın
Katlayıp attığında adam da devirirmiş.
Paltosu tılsımlıymış söylence olmuş.
Kurşunlar girer de çıkamazlarmış
Şamanca bir gösteri olarak silkince paltosunu
Onlarca yenik kurşun yerlere saçılırmış.
Deli Halit Paşa’da çifte tabanca
“Namuslu” dediği sağa takılı
Düşmana
Var olduğumuz ilk an sadece biz varız, son an da sadece biz olacağız. Acılarımızı da sadece biz tamir edebiliriz, hayat bana bunu öğretti. Her şeyin bir saniyede değişebileceğini öğrendim. Bir an var olanın bir an yok olabileceğini , bir an gitti sandığımın bir an sonra geri gelebileceğini, her nefesin bir de soluk kesici yanı olduğunu öğrendim bu hayatta. Hem en sevdiklerimin kaybının acısını yaşadım hem onları geri kazanmanın mutluluğunu yaşadım. Bu hayatta her şeyi kaybedip de kaybetmediğim tek bir şey vardı, o da kendim. Ve hep ayakta kaldım. Çünkü biliyordum ki, herkes gitse bile kendim hep benimle kalacaktı ve onun için ayakta kalmalıydım... Çünkü oturarak ışıklarımızı yakamazdık, bunu en iyi siz biliyorsunuz. Çünkü biz karanlıktan korkanlarız; ama bunu itiraf etmekten korkmuyoruz.
Sayfa 285Kitabı okudu
Eyne Ömer?/Ömer Nerede?
Allah Resûlü (sas) bir gün Mescidi Nebevî'ye girdi ve şöyle dedi: “Eyne Ebâbekir?/ Ebû Bekir nerede?" Hz. Ebû Bekir (ra) anında Efendimiz'in (sas) huzuruna geldi, Efendimiz onu sağ tarafına çağırarak: “Teale bi civarî/ Yanıma gel!” dedi ve Hz. Ebû Bekir’i sağına aldı. Sonra Ömer'i sordu: “Eyne Ömer?/Ömer nerede?” Hz. Ömer (ra) de anında geldi; Efendimiz ona da: “Teale bi civarî/ Yanıma gel!” dedi ve onu da soluna aldı. Sonra ikisinin de ellerini tuttu ve havaya kaldırdı. Mescitte bulunan onlarca sahâbeye yönelerek: “Hakeza nüb’asu yevme'l-kıyame/İşte biz kıyamet günü böyle kalkacağız, böyle haşr olacağız” dedi.
Bu tablodan dolayı biz hep Hz. Ebû Bekir'e (sa), Efendimiz'in sağının adamı; Hz. Ömer'e (ra) ise Efendimiz'in (sas) solunun adamı diyoruz. Çünkü onların sağda ve solda olmaları sadece bu dünya ile alakalı bir durum değil, Efendimiz'in (sas) beyanı ile öte taraf/ahiret ile de alakalı bir hâldir.
Bu rivayette bizim dünyamıza yönelik, şöyle önemli bir mesaj vardır:
Tabloyu hatırlarsak ortada Efendimiz (sas), sağ tarafta Hz. Ebû Bekir (ra), sol tarafta Hz. Ömer (ra), birer elleri Efendimiz'in (sas) ellerinde, ya diğer elleri nerede? Diğer elleri havada, o ellere el uzatacak Konya'dan “Biz de varız!” diyecek başka eller bekliyor. O elleri havada boş bırakmamak için, aynı caddenin sakini olmak için ve o ellere el uzatacak hayatların sahibi olmak için gayret göstermek gerekiyor değil mi?
