"Demek ki birinin kendinde neye sahip olduğu yaşamının mutluluğu açısından en önemli olandır. Ama bu esasen çok az olduğu için, açlıkla savaşımın ötesine geçmiş bulunanlar da, henüz bu savaşımı verenler kadar kendilerini mutsuz hissederler. İç dünyalarının boş oluşu, bilinçlerinin yavanlığı, zihinlerinin yoksulluğu onları dostluklar kurmaya yöneltir ama yine kendileri gibi olanlarla; çünkü *similis simili gaudet.*(davul bile dengi dengine)