Düşünce bulunmayan yerde elbette kargaşalık olacak, yığınlar bilgisizlik içinde acele kararlar aldıkları için düşünmeye zaman bulduklarında üzüntüyle pişmanlık duyacaklardı. Yalnızca insan kalabalığının bilgelik sağlayacağını düşünmek bayağı ve boş bir inanç: yığın halindeki insanların, yalnız ve tek başına olan kişilerden daha yabansı, daha acımasız ve daha çılgınca davrandığı evrensel bir gerçek değil miydi?