Elime aldığımda ilk gün bir 80 küsür sayfasını okudum. Sonra ara verdim. Geri kalan 120 küsür sayfayı da bu gece bir çırpıda bitirdim. Ali Lidar'ın, hayatından, düşüncelerinden, ruhundan, kalbinden, aşklarından, arkadaşlarından, ailesinden vs. Kısa kısa kesitleri anlattığı bir kitap. Bu kitapta, gözlerimi dolduran, "bence" bir mektup olan, 215.sayfadaki ANNEM adlı yazısı oldu.
Anne, benim için 4 harfli olan, aynı zamanda dünyanın en anlamlı kelimesi. Kimisine göre, bu belki baba, belki kardeş, belki sevgili, belki dost, belki arkadaş... Belki de, bu kadar anlam yüklememden dolayı bu kadar etkilenişim. Ruhuma dokunuşu belki bu yüzden...
Ali Lidar...
Bence; kendinden bu kadar depresif, kendinden bu kadar nefret edişli, bu kadar lanet bir adamcasına bahsetsen de, çok şanslısın.
Dünyanın herhangi bir yerinde olan bir insanı, bir kitabınla, güldürebiliyor, kalbine dokunabiliyor, belki de bir şeyleri tekrardan düşündürterek sorgulatabiliyorsan, ufaktan da bir etki bırakabilmiş isen, senin deyiminle "bir işe yaramışsındır.".
Neyse...
Ne diyorduk...
"Çok üzdüler beni anne, kızsana hepsine."
...