Milli Şuur Uyanıklığı
Millî şuur, bir milletin, kendini duyması ve bilmesidir. Hem duyguya hem de düşünceye dayanan millî şuur, bir milletin mânevî kuvvetlerinden en önemlisidir. Milletlerin hayatını koruyan dört savunma hattından en geride olanı yâni sonuncusu ve en mühimi millî şuurdur. İnsan uzviyetinin akciğer, karaciğer, kalp ve beyin nasıl dört önemli organı ise,
Ben sadece, “böyle sıcak bir mektubu yazan bir insan hakaret edemez” diye yazdım. Bundan senin mektubunu bir sevda mektubu gibi gösterdiğim manâsı çıkar mı? Çıkmazsa, “böyle böyle” diye sana lâf getirmek ya da icat etmek, de bakayım nedir? Benim bulacağım sıfatlar iğrenç ve korkunç olur, sen bul, belki doğrusu da budur. Bütün bu densizliklerden ötürü mü beni aylarca, yalnızlığa mahkûm ettin? Nasıl kandın, nasıl düşünemedin ki (gerçekten ikimiz de birbirimizi çok iyi tanıdığımız halde) bu hallere düşmemize sebep oldun. Adetâ benden şüpheleniyor gibi bir havan var. Sana yadırgı, çirkin ve ayıp bir hava... Nasıl bu havaya girebiliyorsun? Hangi kahpe tuzağı, seni böyle şaşkın, benden şüphelenecek kadar kararsız, hale düşürdü?
Nevzat’a yazdığım iki mektubu alıp okumak, senin için güç olmasa gerek. Onu gören, konuşan iki dostun da bu küçük zahmeti başarabilirler. Nevzat, öyle bir şey söylememiştir. Beni korumak veya seni küçültmek içgüdüsüne kapılsa bile bunu yapmaz! Asıl, o mektubu okuduktan sonra sana nasıl inandığımı, nasıl yıkılamaz bir dostluk kurduğumuza
Kendim söyledim, kendim dinledim!
"Stand-up yapacağım" adı altında sahneye çıkanlar, göz göre göre yalan konuşuyorlar. Komedyen diyorlar kendilerine ama bu yaptıkları düpedüz maskaralıktır! Üstelik sadece yalan da değil marifetleri; insanları aşağılama, küçük düşürme, hakaret, küfür... Oysa ki Efendimiz(sav), insanları güldürmek adına yalan söyleyen kişilere üç defa: "Yazıklar olsun!" demektedir (Ebu Davud, Edeb:38). Hele bazıları var ki sosyal medyada yazan şeyleri alıp, "geçenlerde başıma bir iş geldi, şöyle oldu, böyle oldu" diye utanmadan anlatabiliyor. Bu kadarı insanların zihniyle alay etmektir. Fakat karşısındakini güldürsün de, nasıl olursa olsun! Var olanı yok, yok olanı var göstersin, ustaca yalan söylesin, toplum da bu adama rağbet etsin. Adına da eğlence, komedi diyelim! Yok ya!
Rahip sözün burasında durdu, tutuklu kız rahibin göğsünden
hiriltı sesi çıkartan bir iç çekiş duydu.
-Bir gün odamın penceresinden bakıyordum. Hangi kitabı okuyordum o zaman? Ah! Bütün bunlar kafamda bir girdap gibi dönüyor. Kitap okuyordum. Pencere bir meydana bakıyordu. Tef ve müzik sesi duydum. Düşüncelerden bu şekilde uzaklaştırıldığım için
Sayfa 309
