Kardeşi Adnan Veli Anlatıyor: Orhan Veli'nin Tiyatro Sevgisi
''Okullar tatil olunca, yazı geçirmek için her yıl Boğaziçi'ne gelirdik. Bir gün Beykoz'daki evimizin bahçesinde, tiyatro açmak fikri Orhan'ın aklına geldi. Ama sahne ve tribün yapmak, masrafa bağlıydı. Orhan da bu niyetinden bir türlü vazgeçmiyordu. Civardaki bir odun ardiyesinden ince sırıklar çalarak bir sahne hazırladık. Tanıdık bir kahveciden elli iskemle ile bir lüks lambası kiraladık. Orhan'ın bir gecede hazırladığı üç perdelik bir dramı, iki gün içinde sahneye koyduk. Kılık kıyafet tedariki için topumuz birden seferber olduk. Komşulardan cübbe, sarık topladık. Temsil başarı ile sona erdi. Orhan o gece çok heyecanlıydı. Daha o yaşlarda, sanatın doyulmaz tadına ulaşmıştı.''
Sayfa 51Kitabı okudu
Kitabı okurken içinde geçen her Sahne o kadar tanıdık geldi ki insan okudukça kafayı yiyecekmiş gibi hissetmekten kendini alamıyor. Kitap, aslında halka ya da hitap. ettiğin kitleye damardan millet bayrak, dis güçler gibi kavramları ayarında verildiğinde yonetimin yaptığı her şeyin nasıl meşrulaştırdığını gayet net bir biçimde anlatmaktadır. Bu tür yönetimlere insanlık tarihinde Sıkça rastlanmasına rağmen halklar maalesef pek ders Cikaramamıstır. Kitap her ne kadar yazarınGeorge Orwell tarafından Stalin yönetimini ve komunizmi eleştiriyor olsada genel manada güç Sarhoşluğunun getirdiği felaket silsilesi, ve politik manipülasyon dilinin kitleleri nasıl uyuttuğunu açıkça , ifade etmesi bakımından evrensel nitelikler taşımaktadır.
Kitabın finali benim açımdan çok çarpıcı ve olması gerektiği gibi bitiyor.
Kısacası özgürlük için çıktıkları bu yolda kendi elleriyle daha kötü bir tutsaklığa düştüler fakat bu sefer bunun farkında değildiler.
George Orwell 
Hayvan Çiftliği
Bu sahne çok tanıdık geldi.
Büyüklüklerini, büyük adamdan alan, küçük büyükler, maliyede, diplomaside, hükümette, bilimlerde ve sanatlarda yüksek makamlara yerleşirler... ve sen olduğun yerde kalırsın, çirkefte! " Sosyalist gelecek" ya da " üçüncü imparatorluk" adına çaputlar içinde dolaşmaya devam edersin. Duvarları tezekli, sazdamlı kerpiç evlerde yaşamayı sürdürürsün. Ama halk kültür sarayı ile gurur duyarsın. Kendinin hükümet ettiği biçimdeki illüzyon sana yeter...
Sayfa 22Kitabı okudu
Cenaze evinde yemek
Taziyeevinde, elinde pilav tabağıyla “Pardon, karabiber var mı acaba?” diye soran birisini anlatmışlardı. Garipsemiş ve şaşırmıştım. Sonra bununla ilgili bir twit attım. Meğer nasıl kanayan bir yaraya parmak basmışım. Kan revan içinde kaldım. Ne yorumlar, ne hikâyeler...
Annesinin vefat ettiği gün mutfakta saatlerce Türk kahvesi pişirenler…
