Beni ara, beni bul, elbette sarıl bana
Sayfa 217Kitabı okudu
Sanki hayat durmuş bana. her durakta sen varsın karşımda. her kaldırım beni sana getiriyor. senin yokluğunda bir kitap yazmaya yelkelendim kitabı yazdım bitirdim ,ve okumaya başladım ,bir baktım 263 sayfalık kitabta baştan sona kadar seni yazmışım, ben bende değilim ki bul beni
Mektup ve mektup
"Sevgili asker ağabilerim,
Siz olmasaydınız yurdumuzu kim kurtaracaktı. Sizin sayenizde yurdumuz güvende. İyi ki varsınız. Sizler oldukça bizler de buradayız. Sizlerin emekleri sayesinde bizler de varız. Siz olmasaydınız biz ne yapacaktık? Biz size büyüyünce yemek, giysi, mermi ve silah taşıyacağız. Sizin sayenizde biz de mutluyuz. İyi ki
- Şurdan döneceğim galiba. (Dönülür)
- Düz gidersem, hemen soldaymış. (Düz gidilir, solda bir tabela görülür, tabelaya rağmen emin olunamaz çünkü arka kapıyı bulmuş Matruşka, ön tarafları sevmezdi zaten hiç.)
İçeri girilir. O la la! Işıklar, yansımalar, sesler, koku, hızlı adımlar.. (Derin nefes al-ver, al-ver..)
Ve gelir kurtarıcı ses;
-
Yedi cihan dolandım...
Eksik parçamı arar gibi seni arıyorum ben. Sen de beni ara. Boşluğunu doldur, eksiğini tamamla. Aç kapılarını. Elinle koymuş gibi bıraktığın yerde bul beni. Gel neredeysen. Cennet olsun yeniden.
Sayfa 204 - ÂdemKitabı okudu
Kendimi bulmak
Koskoca bir hiçliğim uzay ve zamanda
Çöl oldu gönlüm, ne deniz kaldı ne damla
Ver bana sevgini, ver ne varsa şu anda
Benim yarına çıkacağımın bile garantisi yok
Aklı bırak, hislerinle bul beni
Gözlerimde görmüyorsan evreni
Soy beni benden, ardında gör seni
Fark et bizi ve affet hepimizi
Binlerce ben var içimde ve zor, zor esas beni duymak
Gerçekliğe alışamadım, deliyim, işim hep hayal kurmak
Beni doyurmadı hiçbir istediğim, kaderim kayıp olmak
Geriye tek çözümüm kaldı, o da kendimi bulmak
Sen sokaktan gel kafeye gir beni bul kitabımın üzerine pati izini bırak 🐈 🤭 izdeki alıntıyı aktarıyorum arkadaşlar 🐱
Birileri kendi "sorumluluklarından kendilerine duydukları inançtan, kendi yararlılıkları üzerindeki kişisel haklarından her ne pahasına olursa olsun vazgeçmek istemezler (asil ırklar da buna dâhildir -); diğerleri ise tam tersine hiçbir sorumluluk almak, hiçbir şeyde suçlu olmak istemezler ve içsel bir kendini-aşağılamadan ötürü, kendi sorumluluklarını herhangi bir yere atabilmeyi isterler.
Some people do not want to give up their "responsibility", their self-belief in themselves, their personal right to their own usefulness at all costs (including the noble races); others, on the contrary, do not want to take any responsibility, do not want to be guilty of anything and, out of an inner self-abasement, wish that they could throw their responsibility anywhere.
İyinin ve Kötünün Ötesinde
Madem öyle Allah'ım alırım bu yükü sırtıma.
Verecek bir şeyim yok ki senin uğruna.
Can senin nefes senin an senin,
Ama bırakma beni tek başıma.
Gün gelir elbet sabredene verirsin,
Yanımda olmayacaksa benden çekersin.
Madem sade Sen bilmek istiyosun,
Sen beni benden iyi bilmektesin.
Bu benim imtihanımmış, varsın çekerim.
Diyemesem de halimle,