Ardından da, dokunaklı kelimesinin anlatamayacağı kadar dokunaklı bir sesle birdenbire, “Bülbülüm altın kafeste / öter aheste aheste” şarkısını söylemeye başlamış. Bu şarkıyı söyleyip parmak uçlarıyla gözlerinden dökülen yaşları sildikten sonra, “Kimseye etmem şikâyet ağlarım ben halime / titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime” şarkısını da söylemiş o gün bu delikanlı. Sonra tutmuş, “Benzemez kimse sana tavrına hayran olayım / bakışından süzülen işvene kurban olayım”ı, “Gamzedeyim deva bulmam / garibim bir yuva kurmam”ı ve “Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç / bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç”i de söylemiş. Kahvede oturan insanlar mest olmuşlar tabiî. Daha doğrusu, bu güzelim şarkıları dinlerken kendi içlerindeki derinliğin dibine doğru defalarca gidip gelmişler.
https://www.youtube.com/watch?v=pThuxkPZB8U
Alişimin Kaşları Kare
Ayağına Giymiş Sedef Nalini
Bülbülüm Altın Kafeste...
Tekrar tekrar söyletirdi.
Sayfa 404 - Kırmızı Kedi
Gözümde dağların Tüter
Yürü bire Pınarbaşı
Acap karın kalktı m'ola
Gözü büyük ablak sunam
Çığırından saptı m'ola
Hûda sılayı niyetim
Gurbete verdin kısmetim
Möhür gözlümü hasretim
Sayfa 82 - Kültür Bak-Kitabı okudu
Bülbülüm Altın Kafeste...
... Rıfat yakışıklı bir oğlandı, uzun boylu ve ince yapılıydı, masum yüzünde içten, nazik bir ifade vardı; üzerinde yürüdüğü topraklara tamamıyla yabancıydı. Çevresindeki her şeye sevgiyle bakıyordu; derken sokağın başında tek başına duran konakla bahçe duvarının üzerinde salınan ağaçların tepeleri dikkatini çekti. Konağa uzun uzun baktı. "Büyükbabamızın evi o mu?" diye sordu sonra.
"Evet," dedi Abda mutlulukla. "Sana anlattıklarımı hatırlıyor musun? Bütün bu toprakların ve üzerindeki her şeyin sahibi olan
büyükbaban orada oturuyor. Bütün iyilikler ondan gelir, ona ne kadar minnettar olsak azdır. Kendini bizden bu kadar uzaklaştırmış olmasaydı, bu sokak apaydınlık olurdu."
Sayfa 181 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Bülbülüm altın kafeste
öter aheste aheste
Bülbülüm altın kafeste
Öter âheste âheste
Ötme bülbül yârim hasta
Ah neyleyim şu gönlüme
Hasret kaldım sevdiğime
Bülbülüm Altın Kafeste'yi bir de bu satırları okuyarak dinleyelim
Gönlümüz de ten kafesindeki bülbül değil mi? Zaten klasik şiirimizde "can kuşu" anlamına "mürg-i dil" tabiri çok kullanılır. O kuş âheste âheste, yavaş yavaş ötüyor ama işitecek gönül lazım. O kafesin kapısı açıldığında, ölüm vakti geldiğinde o kuş serbest kalıp, özgürce uçacak. Fakat bu; uçmanın ne olduğunu, kanatlarımızın ne işe yaradığını unutmayanlar için böyle... O kafesten çıkıp kanat çırpmak isteyenler içinse bir neşe, bir özlem, bir sevgiliye kavuşma gecesi, yani "şeb-i arûs." Kafesin içinde oturmaya alışanlar için kafesin kapısının açılması; bir ölüm, bir yıkım. Bir yokluk...
Sayfa 214Kitabı okudu
bülbülüm altın kafeste (papağanım mı demeliydim)
Ben hanedanın malıyım. Zincirlerim görünmez olabilir ama yine de ağır
