Özgürlüğe Mahkum İnsan
Yaşadığı çağın en önemli filozoflarından biri olarak kabul edilen 
Jean-Paul Sartre aynı zamanda 1964 Nobel Edebiyat Ödülü sahibi önemli bir edebiyatçıdır. 1945-49 arasında yazmış olduğu Özgürlük Yolları üçlemesinde, varoluşçuluk felsefesini İkinci Dünya Savaşı atmosferinde soluk almaya çalışan karakterleri üzerinden anlatır. Bunu yaparken edebiyatı
Sezai Karakoç'un kaleminden bir başka yükte hafif, pahada ağır eser…
Kitabı bitirmenin mutluluğunu yaşıyorum. Uzun zamandır listemde olan Orhan Pamuk kitabıydı. Üç dönem Türkiye’yi anlatan geçmişe bir nevi ışık tutan bir eser olmuş. Kitap ilk bölümde Cevdet Bey’in hayatını anlatıyor abisi ile yaşadığı ayrılıkları hayata bakış açısını, görüşlerini ve isteklerini net bir şekilde öğreniyoruz. Ikinci bölümde oğlu Refik devreye giriyor ve başka bir kuşağın insanı olan Refik içsel bunalım ile zaman zaman benim de kendime sorduğum soru ile yaşıyor. “Bu hayatta ne yapmalı?” Babasından kalan şirkette dahi bulunmak istemeyen kendi hayatında başka bir yol ayrımına gitmek isteyen ülkesi için aydınlık çağı yakalamaya çalışan zaman zaman da ağır buhranlar geçiren Refik kendimi benzettiğim yönleri oldukça fazla. Son dönem karakteri olan Cevdet Bey’in torunu refik’in oğlu Ahmet. Ahmet de tüm bunların tersine sanat için yaşayan ressam. Onunda geçmişten gelen hisleri aynı yaptığım iş yeterli mi? Nereye kadar böyle devam edebilirim gibi sorular sonlandırıyor kitabı. Kısaca benim gibi içsel sorularını kendine dahi sormaya çekinen bir sürü okur için ışık tutma niteliğinde bir kitap olarak görüyorum. Kitabın son sözü resmen beni Orhan Pamuk’un beyninin nasıl çalıştığını, nasıl bir zeka olduğunu her defasında şaşırdığımı hayret ettiğimi tekrar tekrar yaşadım. Teşekkür ederim işık ailesine yaklaşır bir aydır benim hayatıma yoldaş olduğu için.
Cevdet Bey ve Oğulları 
Orhan Pamuk