Caner
@canerboztepe
Kitap zekayı kibarlaştırır.
Avukat
Sakarya
116 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Dostoyevski, sürgün döneminden sonra yazdığı bu ilk romanında taşrada yaşayan bir aileyi konu edinmiştir. Ana karakterler oldukça mağrur ve zeki olan anne ile kızıdır. Aile kasabada bir numaralı ev olmakla ve misafirleriyle iyi ilişkiler kurmasıyla tanınır. Bir gün kasabaya yaşlı bir prens gelir ve anne yaşlı prensin malvarlığına göz dikerek prensi kızıyla evlendirmeye kalkar. Bunun üzerine olaylar gelişir. Yazarın diğer eserlerine kıyasla komedi unsurunun bu eserde hayli fazla olduğu söylenebilir. 
Amcanın Düşü 
Fyodor Dostoyevski
Yalnızlık Paylaşılmaz
Ayfer Tunç nadir okuduğum modern Türk edebiyatı yazarlarından. Aziz Bey Hadisesi'nin ardından okuduğum bu ikinci kitabından da ilki kadar olmasa da memnun kaldığımı söyleyebilirim.
Öncelikle kitabın kurgusu sıradışı; yaşananları bir kadın (Derya) ve bir erkeğin (Ekmel) günlüklerinden okuyoruz. 25 günlük bir dönemde geçiyor olaylar. Aynı günlerde yaşananları iki anlatıcı da kendi bakış açılarına göre yazmış. İnsanın çelişkili ve nihayetinde kendisine bile yalan söyleyebilen bir varlık olması sebebiyle günlükler arasında çelişkiler mevcut, her ikisi de aralarında geçen bir konuşmayı çok farklı şekilde anlatabiliyor örneğin.
Anlatıcıların ikisi de aile bakımından şanssız diyebiliriz. Ailesel sorunları hayatlarına ve kişiliklerine hayli müdahil olmuş, travmalar yaratmış. Derya'nın abisine olan saplantı diyebileceğimiz sevgisi, Ekmel'in hayatı anlamlandıramaması neticesinde yaşam karşısında sadece seyirci pozisyonunda kalması bunu gösteriyor. Pişmanlıklarını sırtlarında taşıyan iki kişinin birbirlerine güvenemeden arkadaşlık etmesi de garip sonuçlar doğuruyor. Ekmel'in arkadaş bulmak amacıyla evi satılığa çıkarıp arayanlarla konuşması, Derya'nın sıkıntıdan ilanı arayıp evi gezmesi bu arkadaşlığı başlatsa da öngörülebileceği üzere bu arkadaşlık en sonunda bitiyor ve herkes kendi yalnızlığına dönüyor.
Suzan Defter 
Ayfer Tunç
HAPSEDİLMİŞ ŞEHİR
Camus'un özellikle bu dönem -Corona- oldukça popüler olan romanında Cezayir'in Oran adlı Fransız şehrinde ortaya çıkan veba salgını sonucunda gerçekleşen olayları bir anlatıcının ağzından dinliyoruz ( Anlatıcının kim olduğunu tat kaçırmamak amacıyla söylemiyorum).
Küçük ve sıradan bir kent olan Oran'ı esrarengiz bir şekilde ölü fareler basar. Etrafta görülen ölü farelerin çoğalmasıyla birlikte karakterimiz Doktor Rieux araştırmaya girişir. Araştırma sonucu her ne kadar inanması zor da olsa bir veba salgının başladığına karar verir. Şehrin yetkililerini uyarması sonucu Oran karantinaya alınır. Bu andan itibaren insanların karantina döneminde yaşadıkları ve duyguları anlatılır.
Bazıları Camus'un veba salgınını bir metafor olarak kullandığını ve II. Dünya Savaşı esnasında işgal altında olan bir şehri anlattığını iddia eder. Ben bu iddiayı öğrendikten sonra doğru olmasını çok istedim. Kitabın girişinde bulunan Daniel Defoe'nin sözü de bana iddiaların doğruluğu konusunda bir kanıt sundu:
"Bir hapsedilmişliği başka bir hapsedilmişlikle göstermek, gerçekte var olan herhangi bir şeyle göstermek kadar mantığa uygundur."
Kitapta genel olarak felsefi bir dil kullanılması sebebiyle okumak biraz zorlaşıyor fakat dolu dolu bir kitap olduğunu ve okuyana çok şey katacağını sanırım iddia edebilirim. Kitabı, özellikle benzer olaylar yaşadığımız şu günlerde okumak anlamını kavramak açısından daha doğru bir zaman oldu benim için. Herkese gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum. 
Veba 
Albert Camus
