“Dünya çok bozuldu Cemil Abi. Taş yağmadığına şükür!”
Yıllardır görüşmüyorduk, ama bunda bir sitem yoktu. Kaçınılmaz bir kopuştu bu. Baştan kabullenilmiş bir kopuş. Yaşlanmış, yıpranmış, bitirimliğini yitirmiş, söz geçiremediği kızının karşısında yenilgiyi kabullenmiş bir abi vardı karşımda. Birçok şey gibi o da bitmişti.
E-pub (Solgun isimli hikaye)Kitabı okudu
“Sor Feridun Abi.”
“Doğru adres var mıdır?”
Gero ensesini kaşıdı, sonra burnundan nefes vererek güldü.
“Yoktur,” dedi.
“O vakit, yüzünüz kuşlar yüzünüz,” dedim.
Sayfa 103Kitabı okudu
Yakupoğlu'nun kitabını okudun mu?" Cemil hafifçe irkilip, "Okumak üzereyim abi" dedi.
"İnsan kitap okurken yaşar. Yaşarken okumalı. Aslında bütün bir yaşam bir kitaba benzer bazen. Yaşamı da bir kitap gibi toptan alırsın eline ve bir gün toptan bırakırsın ama onu sayfa sayfa okuyabilirsin. Ve hiçbir kitabın seni kandırmasını, sana yalan söylemesini istemezsin."
Cemil, sebebini anlayamadığı bir hüzün duydu içinde. O gece Cemil Yaşamın Kerteriz Defterleri'nden Dürüstlük Üzerine'yi okumaya başladı.
Dünya çok bozuldu Cemil Abi.
Taş yağmadığına şükür!
Annem de bir iş ayarlamıştı, İş Bankası genel müdür yardımcılığı da yapmış bir aile dostumuz aracılığıyla, ki onların oğlu Taylan Abi de benden 4-5 yaş büyük Saint-Joseph mezunuydu: Kambiyo servisine doğrudan şef yardımcısı olarak girebilecektim. Bunların yanı sıra bir özel liseye sosyoloji-felsefe, bir ortaokula da Fransızca öğretmeni,
Dünya çok bozuldu Cemil Abi.
Taş yağmadığına şükür!
"Dünya çok bozuldu Cemil abi... Taş yağmadığına şükür!.."
Abdülkadir, böylesi bir tepkiyle karşılaşacağını hiç hesaplamamıştı.. Korkuyor dese... Haşa. Ömrü boyunca idam yaftasını boynunda taşımış, işgal altında bile istihbarat teşkilatı kurup Anadolu'nun bilgi, silah ve mühimmat ihtiyacını karşılayan bu adam korkmazdı. Hiçbir şeyden, hiç kimseden korkmazdı.
- Söylediklerim hoşuna gitmedi mi?
- Estağfurullah abi.
- Görüyor musun?
Gözlerini kaldırıp baktı. Gümüş tabakadan çıkardığı sigarayı küçük bir ağızlığa takmaya çalışıyordu.
- Bu yasemin ağızlığı Doktor Nazım verdi. İstanbul'a geldiğinde Yakup Cemil'in karısından satın almış. "Sen burada keyif sürerken Nevber Hanım, açlık mücadelesi veriyor" dedi. Atıp gitti önüme. O gün bugündür hep bu ağızlığı kullanırım. Neden? Bana ders olsun diye.
Derin bir nefes alıp geriye yaslandı.
- Nevber Hanım gibi daha çok emanet var sahip çıkamadığımız. Açlığa, sokaklara terk ettiğimiz. Onları kurtarmayı becerememişiz, devleti mi kurtaracağız Abdülkadir?
Sayfa 171 - Selis KitaplarKitabı okudu
-Ben ateistim
-Olsun sen de Allah'ın ateist bir kulu ol
-Yok Yok ben Allah'a inanmıyorum, inkar ediyorum
-Senin inkar etmen Allah'ı yok etmediği gibi bak Allah seni inkar etmemiş var etmiş. Hava vermiş su vermiş senden ümidini kesmemiş. Sen şimdi Allah'ı inkar ettiğinde bir şey olmuyor. Ama Allah senden ümidini kesse ne olurdu?
Dünya çok bozuldu Cemil Abi.
Taş yağmadığına şükür!