Çünkü günün birinde, bir şekilde yeniden bir araya geleceğimize hala inanıyorum.
Sayfa 186Kitabı okudu
Geri dön de vedalaşalım en azından. Vedalaşmışız gibi yapalım. Güle Güle, Joel. Seni Seviyorum.
Clementine Kruczynski, Sil Baştan (2004)
Çok büyük kelimelerin çok az harfe sahip olması garip değil mi? Ev. Gitmek. Göçmek.
Sayfa 197Kitabı okudu
Al benden de o kadar.
Artık genç değilim Sir Clementine ama gençliği de aramıyorum zaten, özlemiyorum... Bundan sonrası artık Beyhude bir hayat benim için; beklediğin bir şey kalmayınca gençlik de bitiyor; ben ne bekleyebilirim, hiçbir şey... Bundan sonra hayat sadece bir mecburiyet benim için, hatta inanır mısınız, bir mahkûmiyet...
"1843'te Clementine yayınlandığında Fanny Berlin'e gider. İlk kez kendi kazandığı para kullanımına hazırdır:
- Kendim için satın aldığım her çift eldiven, parasını ödediğim her bardak limonata hoşuma gidiyordu ve şimdiye dek tatmadığım bir haz veriyordu bana. Çünkü ben satın alıyordum, kendi paramla, kendi kazandığım parayla ben ödüyordum."
"Son sözleri neydi biliyor musun?" Clementine ocağı kapatıp Jon'un yanına oturdu. Tüm dikkatini genç adama verdiğini belirtircesine ona yaklaştı.
"Ufaklık, mutlu ol ve hayatını yaşa..." Jon gülerken gözyaşları yanaklarından süzüldü.
"Ölürken bile beni düşünüyordu." Clementine gülümseye- rek Jon'un yanaklarındaki yaşları elleriyle kuruladı.
"Abiler ve ablalar kardeşleri kaç yaşında olursa olsun onlar için endişelenir ve onları korumak isterler. Benim bir fikrim var. Bir kere olsun abinin sözünü dinlemeye ne dersin?"
Parola YayınlarıKitabı okudu
"Senden korkmadım Jon sadece endişelendim, üzüldüm ve biraz utandım. Özellikle senin için endişelendim daha önce kimseyi o şekilde görmemiştim ve sen bambaşka biri gibiydin o benim tanıdığım tatlı serseri Jon değildin. Bunu kendine neden yapıyorsun?" Jon'un gözlerini bir hüzün bulutu sarmaladığında Clementine adamın masanın üzerinde duran eline uzanıp tek eliyle güven verircesine sıktı çünkü ne yapması gerektiği hakkında en ufak bir fikri dahi yoktu.
Parola YayınlarıKitabı okudu
Bir şarkı aç dinleyelim. Benjamin Clementine olsun. O
şarkıda home mu diyor, hope mu? Bana hep hope gibi geliyor. Öyle olsun.
Birkaç yıl önce, bazı çiçeklerim zorlu bir süreçten geçti ve tüm ölü kısımlarını budamak zorunda kaldım. Geriye sadece taze bir yeşillik kalana kadar kestim de kestim. O şekilde bitkiler yeniden sağlıklı olacaktı. Ben de tüm kalbimle sizden aynısını yapmanızı istiyorum. Kendi içinize bakın, ölü kısımlarınızı ve karanlık yanlarınızı görün. Ve sonra da onları budamaya çalışın. Aydınlıkta gelişecek bir şeylere alan açın.
Sayfa 276Kitabı okudu
Ama bir amaç bundan daha fazlası bence.
Bence ben derin nefesler almak için doğdum. Ve hayatımı yönlendirmek için. Ve insanlarla tanışmak için. Seninle tanışmak için. Bence yetiştirildiğim şeyden başka bir şey için doğdum ben. İşte, başka bir düşünce, Rosie: Eğer biri sana ne yapman gerektiğini söylerse, olduğun kişi olma fırsatını kaybedebilirsin.
Sayfa 261Kitabı okudu
Araştırmacılar bana zekâmın insanlar için olduğunu öğretti. Hayatımın bilim için olduğunu. Ama belki de... Belki de hayatım benim içindir?
Sayfa 235Kitabı okudu
Her zaman bir Dışarısı Şempanzesi olman gibi, sıkışıp kalmış bir şempanze.
Yakalanmış bir şempanze.
Ya parmakların? Bal havuzlarına daldırmak, tatlı incirleri toplamak içinler. Kolların dallardan sallanmak için. Ayakların sıcak bir günde sığ suda etrafa sular sıçratmak için. Hiçbiri bir kafes için değil.
Mektuplar hakkında başka bir şey daha, Rosie. Eğer yazarsan var olursun. Eğer kendi hikayeni yazıyorsan kendi hikayeni anlatıyorsundur. Bunu senin için başka kimsenin anlatmasına izin vermezsin.
Sayfa 228Kitabı okudu
"İkiniz de," diyor bize, "başkasının kutusuna sığmak zorunda değilsiniz. Kendi yollarınızdan gidebilirsiniz. Bu cesaret ister. Sizde bu var. Bu yaratıcılık ister. Sizde bu da var..."
"Ama sadece iki hatayı görüp 'bu insan tamamen böyle' diyemezsin. Kimse seni bu şekilde tanımlamamalı. Kendine özgü bir tarzın olması... Sensin işte." Sesi gece havasını yarıyor. "Tamamen sendin. Başkası değil." Bir elini Gus'ın göğsüne ve bir parmağını da benimkine koyuyor. Tam kalplerimizin attığı yere. "Burası da öyle değil."
Sayfa 206Kitabı okudu
~Yağmur damlaları posta kutusunu dövüyor! Bu posta kutusunun beni koruması gerekiyor. Ama neyden, bilmiyorum. Ama yağmur damlalarının çıkardığı sesler tüylerimi diken diken ediyor. Kendi kendime şu cümleyi tekrarlarken kuyruğum dikiliyor: KORKUYORUM. KORKUYORUM. KORKUYORUM!
Sayfa 17Kitabı yarım bıraktı