Delirmek albayım..
Kimbiir ne güzel şey
Düşünsene aklın yok bir kere..
Beni bu aklım mahvetti albayım
Oğuz Atay
Paslı bir mevsimden geçiyor kalbim
Ay tutulunca beklenmedik bir anda
İçimde kırılıyor alıngan pusula
Nasıl ulaşacağımı bilemiyorum
Keşfedilmemiş kara parçalarına
Bizi ne gün anladı ki zaman
Durup bir köşede pervâsız
Devrini kapatmadı korkuların
Hangi çocuklar büyüyecek uykularda
Hangi şakayık söyleyecek şarkıların
Delirmek üzre olduğunu kuytularda
Gülmek, delirmek gibi, tek çıkış yoluydu sanki, insanların acil çıkış kapısı.
Sayfa 43Kitabı okudu
Delirmek üzereyim.
Sayfa 76Kitabı okudu
İnsan, kabul etmekle dönüştürmek arasında bir gergin iptir, bilirim. İnsan konuşmasaydı -yazmak da içinde- yapacağı tek şey, topluca delirmek olurdu, bilirim.
Sayfa 48Kitabı okudu
Virginia Woolf’un İntihar Mektubu
Yeniden delirmek üzere olduğuma eminim. O korkunç dönemlerden birine daha göğüs gerebileceğimizi sanmıyorum. Ve bu sefer toparlanamayacağım. Sesler duymaya başladım ve dikkatimi toparlayamıyorum. Ben de yapılabilecek en iyi şey gibi görüneni yapıyorum. Sen bana mümkün olan en büyük mutluluğu verdin. Biri her ne yapabilirse hepsini yaptın. İki kişinin bizden daha mutlu olabileceğini düşünmüyorum. ta ki bu korkunç hastalık gelene kadar. Artık mücadele edemiyorum. Hayatını berbat ettiğimi, bensiz çalışabileceğini biliyorum. Ve yapacaksın, biliyorum. Görüyorsun, bunu bile düzgün bir şekilde yazamıyorum. Okuyamıyorum. Söylemek istediğim şey şu; hayatımın bütün mutluluğunu sana borçluyum. Bana karşı hep sabırlıydın ve inanılmaz bir şekilde iyiydin. Bunu söylemek istiyorum herkes biliyor. Eğer biri beni kurtarabilseydi, o sen olurdun. Senin iyiliğinin kesinliği dışında her şey benden gitti artık. Hayatını daha fazla mahvedemem.
Sanmıyorum ki başka iki kişi bizim olduğumuz kadar mutlu olabilsin.
Gülmek, delirmek gibi, tek çıkış yoluydu sanki, insanların acil çıkış kapısı.
Olaylara bakan gözün, düşünen aklın yalnız kalması büyük bir tehlikedir. Bu tehlike, yer yer delirmek ya da sapmak veya “hiç” durumuna gelmekle sonuçlanabilir. Asla yalnız kalma, bir mürşidin, mürşit vazifesi yapabilecek bir ablan, bir büyüğün muhakkak bulunsun. Onu sev, ona güven, itaat et ama asla kendini ona satma.
