Deniz dizeler
Bizle yaşlanır bazı dizeler
Deniz kadar eski ve hâlâ ilk gibi
Belleğimizi sızdırmaz kimseye
Sanki şiir ölmez deniz ölmedikçe
Denizim ben batık aşklarla dolu
Gök, "Ben denize göçüyorum", dedi.
Bense kımıldamadan yerimden
İçimde akan şiirlerin döküldüğü
Onca deniz yazdım uzağa
Bekledim beni örtecek suların yükselmesini
Dünya eskisi gibi olmadı bir daha
Belki ben öldükten sonra
Sayfa 117 - Epub
kaptan 5
"hep aynı manzarayı kullanmaktan bıktım usandım
bir yumruk vurdum dünden kalma bir şarkıyı dağıttım
van gogh bana bakıyordu deli gözleriyle bakıyordu
ellerim titriyordu bir dakar yolculuğu kuruyordum
güya bir şilebin kıç güvertesinde durmuştum
nabızlarım bir deniz fenerinin gözlerinde atıyordu
asor adalarında on sekiz mısraımı unutmuşum
onlar
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
Cinsel simgelerin ilki ve en eskisi sudur. Başlangıçtaki yaşam simgesi deniz Analık’ın (doğurmanın) önceden habercisidir. Bu yaşamın kökenidir.
Sayfa 131 - İletişim
kendimize bir yaşam dilenmekten vazgeçecek miyiz?
kaybetmek isterdim kendimi, eskisi gibi kaybetmek, gözlerimi yumar, bir korulukta bulurdum kendimi ya da deniz kıyısında ya da hiç kimseyi tanımadığım bir kentte, herkes evine dönmüş, sokaklarda dolaşıyorum... doğmadan önce, yağmur yağıyor, iyi hissediyorum kendimi, bitti artık, gözlerimi yumduğumda açıkken gördüklerimi görüyorum... kendini yitirmemek bu mu oluyor, nereye bakarsam bakayım hiçbir şey görmemek bu mu...
Kırmızı Kedi
ÜÇ KEZ SENİ SEVİYORUM DİYE UYANDIM
Üç kez seni seviyorum diye uyandım,
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim.
Bir bulut başını almış gidiyordu, görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün...
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim.
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum.
-Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün...
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım,
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim.
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum.
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun...
Deniz Eskisi
İlhan BERK
aynı deniz eskisi
iki yaka arasında
herkesin kendi hatırasıyla çalkalanan
bulut martı bazen yağmur simit çay
lstanbul 'un kendine kalkan vapuru
aynı hasret sabah akşam
Sayfa 66
Misafir-sin!
Her ayna ona bakan ile değer bulur. İnsan işte bu yüzden bu kadar değerlidir. Ona bakan Rabbi'dir. Bu aynaya O teşrif etmiştir. Ve insan bunu fark ettikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.
Sayfa 368Kitabı okudu
Bir nene Nuh(as)'ın gemisini yapan ustalara süt taşıyordu. "Ne yapıyorsunuz?" Diye sordu. Onlarda"gemi yapıyoruz" dediler. "Ne olacak?" "Dünya deniz olacak iman edenler gemiye binecek etmeyenler boğulacak." Nene: "Sakın beni unutmayın, bana da haber verin" dedi. Bütün dünya deniz oldu neneyi unuttular. Günlerce su üzerinde kaldılar. "Ve denildiki, Ey yer! suyunu yut, ey gök suyunu tut" (Hud Suresi 44) Yağmur kesildi yerden çıkan su geri girdi oldu eskisi gibi. Allah herşeye kadirdir. Biz Allah'ın kuvvetini kendi kuvvetimizle mi ölçüyoruz. Fırtına geçti, nene geldi. Dediler, Nene sen nerde idin?" Oda;"Ben her vakit ki yerimde idim. Sen tufan görmedin mi? Ben bir şey görmedim, sadece bir gün ineğimin ayağında birazcık çamur gördüm. Bu çamur ineğimin ayağına nerden geldi diye şaşırdım dedi. Ne saf nene, ne pak nene ne iyi nene, şeriate sahip nene. Öbürleri ise şeriate düşman, gemiye pislediler Allah تعالى onlara uyuz verdi. Öyle kaşındılarki hiçbir kimse de çaresini bulamadı. Şeytan οnlara akıl verdi pisliklerinizi üzerinize sürün diye. Onlarda gemideki pislikleri üzerlerine sürdüler. Gemiyi tertemiz ettiler. Uyuzları o pisliği sürünmekle geçti.
-Mahmud Ustaosmanoğlu (k.s) / Efendi Hazretlerimizin Sohbetleri 4
Sayfa 111Kitabı okuyor
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
Chambord Kontu (V. Henri) olayını hatırlıyor musunuz? Bu da bir kral, lejitimist [iktidarın meşruluğunu soya dayandıran monarşi taraftarı]... İspanya'da Don Carlos'un yaptığı gibi, o da aynı dönemde Fransa'da iktidar arayışına girmişti. Hatta birbirlerini aynı aileden, aynı kökten sayabilirler, ama ne kadar farklı! Biri inançlarına
Sayfa 296 - 297, 298, 299,300, 301,302,303Yapı Kredi Yayınları
