Fakat belki de bizler, artık tarihin doğrular için yaşamanın, onun için ölmekten daha önemli olmaya başladığı bir kertesine sonunda erişmiş durumdayızdır.
Sayfa 334Kitabı okudu
Sen, yalnız iyi programlarımı dinlemek istedin. Alaturka çaldığım zaman düğmemi kapatmak istedin. Belki gerçek canavar ben değilim.
Sayfa 386Kitabı okudu
Değerlendirmek! Ne kadar boş bir söz. Değerlendirmek, kaçmaktır; değerlendirmek, yalnız bırakmaktır; yaşantısının ağırlığına dayanamayan birini, yaşarken öldürmektir.
Sayfa 442Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bu kadar haklı olduğu halde, böylesine haksız görünmeğe dayanamamıştır. Kaçmakla, bir bakıma bütün dünyayı suçlamaktadır belki de.
Sayfa 439Kitabı okudu
Sevmesini bilmeyenler, kaderlerine razı olmalıdırlar.
Sayfa 393Kitabı okudu
Kötülüğüm, kelimelerin arasında kayboluyor.
Sayfa 385Kitabı okudu
İyi romanların okuyucusu olmaktansa, kötü romanların kahramanı olmak istiyordu.
Sayfa 376Kitabı okudu
Bir insanı gerçekten seyretmek isteyen, onun oyununa gerçekten katılan biri, o insanın ancak kafasında yaşayabilir.
Sayfa 351Kitabı okudu
Düşüncelerimin acısına bazen ben de dayanamıyorum doktor. Öyle yoğun geliyorlar ki, bir aralık durmazsam, bu şiddete katlanamam.
Sayfa 338Kitabı okudu
Neler olduğu sorulursa ‘şey’ kelimesinden başka türlü tarif edemeyeceği bir sürü şey. Allahım, dedi sonunda; ne olurdu bütün bu ‘şey’leri anlatabilecek gücüm olsaydı.
Sayfa 210Kitabı okudu
Muhayyilesi kuvvetli bazı insanlar, sevdikleri ölülerin uzun bir yolculuğa çıktıklarını düşünmüşlerdir; bense, bütün yolculuğa çıkanların ölmüş olduğunu düşünüyordum.
Sayfa 210Kitabı okudu
Yaşantımın size iyi gelmeyen yanlarını kendime saklarım.
Sayfa 158Kitabı okudu
Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum. Hayallerinde bile korkar mı insan? Hayallerinde bile kadınlar, insanı azarlar mı? Hayallerine bile hükmedemez mi insan?
Sayfa 156Kitabı okudu
Susardı. Sonra, benim akıllı kocacığım’ın boynuna sarılırdı. Günler geçerdi; aynı yatağın ayrı köşelerinde, ayrı şeyler düşünürdük. Sonra, birden yorganı çekerek arkasını dönerdi: Ben senin gibi düşünmüyorum; belki de meselelere, senin kadar yüksekten bakmasını bilmiyorum.
Sayfa 102Kitabı okudu
Bir defasında şöyle demişti şeytan bana: “Tanrının da var kendi cehennemi: insanlara duyduğu sevgi.”
Ve geçenlerde şöyle dediğini işittim şeytanın: “Tanrı öldü; insanlara duyduğu merhamet yüzünden öldü tanrı.”
Tanrı seni bugün gelmesinden korktuğun ölümü istemekten korusun!
Her kötülüğün iki ilacı vardır: zaman ve sessizlik.
Tehlikeye gülerek bakmıştı ve darbeyi alınca Yunanlı filozof gibi şöyle demişti: “Acı, sen kötülük değilsin.”
…yüzüne düşen kar taneleri erimiyordu.
Babam beni Şahmerancının yanına çırak verdi.
Sokaklarda haylazlık etmeyeyim, hiç olmazsa bir zenaat öğreneyim, diye. Başıboş avare çocukların sonu iyi olmazmış. O zamanlar bilseydim, başıdolu avare çocukların da sonunun iyi olmadığını söylerdim babama.
Ruhum öyle dolu, öyle dolu ki gözyaşlarıyla… Gözyaşları eziyor, parçalıyor beni.
Olanla yetinerek, aramadan, düşünmeden yaşanılsın diye yaratılmış bir dünyada yalnızdı.
İçini böyle çırılçıplak açan birinin, artık bunları gören insanı sevemeyeceğini sanıyordu.
Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.
Var gücümle gülümsedim ve gülümsemem yüzümde bir yırtık açmış gibi geldi: Gülümsüyordum, yırtık genişliyordu ve gittikçe daha fazla acı veriyordu…
