Çoook doğruu :)
Her olayın bir amacı ve her yenilginin verdiği bir ders vardır. Geçmişinden asla pişmanlık duyma. Bunun yerine onu bir öğretmen olarak kabul et.
Ders çalışıcam diye başladığım gün;
Artık bitti. Yarın oldu bile.
"Kimse yarınının ne olacağını bilemez. Bu günden ders alıp, yarını tahmin edebilir."
Sayfa 71 - Cinius Yayınları 1.Baskı: Nisan 2018Kitabı okudu
Ders çalışmak
Ders çalışmak nasıl oluyor da bir adam için en önemli olay ya da anafikir haline gelebiliyor?
Sayfa 76 - Ortaoyuncular yayınları
Ama ben uyuyacağım :)
Ders kitaplarımı değil, en sevdiğim yazarları alıp elime, bir dolu yeri gezeceğim. Dostoyevski'yi, Istrati'yi okuduğum kireç badanalı çıkmadaki kayısıların sessiz karanlıklarını ve su kokusunu hep arayacağım.
Sayfa 23Kitabı okudu
Haham Ispanyol Engizisyonuyla ilgili, Musevilerin gördüğü ağır işkencelerle ilgili bir öykü anlatıyordu. Adı Ruth olan özel bir insandan söz ediyordu, tam olarak ne yaptığından, hangi kanıtların ondan yana hangilerinin aleyhine olduğundan; tüm konuyu bir mahkeme kâtibi kaydetmişçesine anlatıyordu. Ben de masum bir çocuk olarak, her şeyi gerçekmiş gibi dinliyordum, çünkü haham aksiyle ilgili hiçbir şey söylememişti.
Sonunda, haham Ruth'un hapiste nasıl öldüğünü anlattı: "Ve ölürken şöyle düşündü" falan filan.
Bu benim için bir şok olmuştu. Ders bittiğinde, hahama gittim ve "Öldüğü sırada ne düşündüğünü nasıl biliyorlardı?" diye sordum.
O da "Şey, tabii ki, Musevilerin neler çektiklerini daha canlı anlatmak için Ruth'un öyküsünü uydurduk. O gerçek bir kişi değildi" dedi.
Bu benim için çok fazlaydı. Fena halde aldatılmış hissediyordum:
Ben doğru öyküler istiyordum, başkaları tarafından uydurulmuş olanları değil; böylece ne anlama geldiklerine kendim karar verebiliyordum. Ama yetişkinlerle tartışmak benim için zordu. Tek yapabildiğim ağlamaktı. Ağlamaya başladım, o kadar üzülmüştüm.
