Sultan Abdülhamid ve dinsel uyanışçılar dinin, toplumun ve devletin hayatiyetini canlandırmanın peşindeydiler, ama bunu yapmakla İslâm'ı bir ideolojiye dönüştürdüler.
Sayfa 12Kitabı okudu
Abdülhamid gerek kitleleri gerek seçkinleri denetimi altına almak için koyu bir mutlakiyet rejimi uyguladığından, bizzat bir çatışma kaynağına dönüşen ve tepki olarak, liberalizm de dahil olmak üzere, yeni ufuklar açan siyasal gelişmelere gebe bir strateji kullanıyordu. Sultan ve dinsel uyanışçılar dinin, toplumun ve devletin hayatiyetini canlandırmanın peşindeydiler, ama bunu yapmakla İslam'ı bir ideolojiye dönüştürdüler.
Sayfa 10 - Timaş YayıneviKitabı okudu
İslamcılık, kadınları iffetin ve ahlâkın işaretleri olarak gösterir. Kadının katılımı ve siyasallaşması da, benzer şekilde, kendini yerel sahanın sınırları içindeki farklı cinsiyet rollerinin tanımlamalarından uzaklaştıran kamusal ve kolektif bir kadın kimliğinin oluşumuna olanak verir. Bu nedenle, Bir yaşam biçiminin İslamileştirilmesinde ve dinin politize edilmesinde çağdaş bir sembol olarak kullanılan İslamcı örtünme, yalnızca İslam ve Batı, modernlik ve gelenek, laiklik ve din arasında değil aynı zamanda erkeklerle kadınlar ve kadınlarla kadınlar arasındaki güç ilişkileriyle de kesişir.
Sayfa 11 - Metis YayınlariKitabı okudu
Jose Casanova'ya göre, seküler olarak addettiğimiz ideolojiler krize girdiğinde, yani örneğin Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu ideolojisi Kemalizm gerilediğinde, din bütünleştirici normatif bir güç olarak kamusal arenaya geri dönebilir. Ancak geri dönen artık tam anlamıyla din değildir. Günün siyasal ihtiyaçlarına göre keyfi olarak yeniden tanımlanmış, dünyevi arzuları şahlanmış şeklî bir dindarlıktır. Türkiye örneğinde yaşanan aslında bir ulus-devlet krizidir. Fazlasıyla siyasal olarak uygulanmış laikliğe karşı İslam fazlasıyla siyasallaşarak tepki vermektedir. Ancak dinin bu siyasallaşması Jose Casanova'nın kitabına göre düpedüz bir sekülerleşme biçimidir. Yani Türkiye'de din kendi “manastır’ından çıkmaktadır. Bunun krizsiz olması mümkün değildir. Hem bireysel düzlemde hem toplumsal düzlemde!
Sayfa 166Kitabı okudu
Siyasi tercihler bakımından inançlılar ile inançsızlar arasında fark vardır. İnançsızlar arasında sol/liberal görüşe sahip olanların oranının yüksek olduğunu iddia eden 9 numaralı hipotez doğrulanmıştır. Tüm bu veriler, sol siyasi görüş ile inançsızlık arasında güçlü bir bağlantı olduğunu göstermektedir. Bu ilişkinin yönü ve şekli tam olarak tespit edilebilmiş değildir. Muhtemel üç nedenden birincisi, inançsız bir bireyin sol siyasi partilere yöneldiği, ikincisi sol siyasi görüşü benimseyenlerin inançsızlığa yöneldiği ve üçüncüsü de sol siyasi görüşü benimsemeye ve inançsızlığa yönelmeye etki eden ortak bir değişkenin olduğudur. Her halükarda bu üç ihtimalin de gerçekleşebileceği öngörülebilir.
Sol siyasi görüşün benimsendiği ortamda inançsızlık baskınsa, bu ortamda sosyalleşen birey, sahip olduğu inancı zamanla kaybedebilir. Ya da inancını zamanla kaybetmiş birisi, doğal olarak böyle bir siyasi oluşumu destekleyecektir. Bu konuda araştırma yapan bilim insanları farklı görüşler ileri sürmüşlerdir. Örneğin Blazo (2013, s. 98),dini reddetmenin bireyleri politize ettiğini düşünürken, Baker ve ömith (2009, s. 721) dinsizliğin sol/liberal siyasi görüşü benimseyenler arasında daha çok yayıldığını düşünmektedir. Hout ve Fischer (2002) ise dinin siyasallaşması neticesinde, muhafazakâr olmayanların dinden uzaklaştıklarını düşünmektedir (s. 167-179).
Sayfa 208Kitabı okudu
Türkiye Modernleşmesinin Politik Teorisi / Besim F. Dellaloğlu
Türkiye’nin politik teolojisi Laisizm ile İslamizm arasındaki bir gerilim üzerine inşa edilmiştir. Buna bir tür tahterevalli diyebiliriz. Her biri diğerini provoke etmektedir. Laikliğin bir ideolojiye dönüşmesi yani laisizm, dindarlığı da siyasallaştırmıştır. Dinin siyasallaşması değil, dindarlığın siyasallaşması diyorum. Müslüman’ın İslamcıya dönüşmesi. Devletin bir sıfatının siyasallaşmasıyla, dindarlığın siyasallaşması düzenli bir biçimde birbirlerini üretmektedirler.
Sayfa 159Kitabı okudu
Jose Casanova'ya göre, seküler olarak addettiğimiz ideolojiler krize girdiğinde, yani örneğin Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu ideolojisi Kemalizm gerilediğinde, din bütünleştirici normatif bir güç olarak kamusal arenaya geri dönebilir. Ancak geri dönen artık tam anlamıyla din değildir. Günün siyasal ihtiyaçlarına göre keyfi olarak yeniden tanımlanmış, dünyevi arzuları şahlanmış şekli bir dindarlıktır. Türkiye örneğinde yaşanan aslında bir ulus-devlet krizidir. Fazlasıyla siyasal olarak uygulanmış laikliğe karşı İslam fazlasıyla siyasallaşarak tepki vermektedir. Ancak dinin bu siyasallaşması Jose Casanovanın kitabına göre düpedüz bir sekülerleşme biçimidir. Yani Türkiyede din kendi “manastır”ından çıkmaktadır. Bunun krizsiz olması mümkün değildir. Hem bireysel düzlemde hem toplumsal düzlemde!
Volkan Ertite göre ise sekülerleşme, belli bir zaman dilimi içerisinde dini inançların, batıl inançların ve halk inançlarının toplumsal zihniyete ve dolayısıyla toplumsal kurumlara etki etme güçlerinin göreli olarak azalması demektir. Oysa, Türkiyede sıklıkla devlet ile din arasındaki ilişkiyi anlatmak için kullanılan “laiklik” ya da “laikleşme' kavramları sekülerleşme kavramının iddia ettiği şeyleri kapsayacak şekilde de kullanılmaktadır.”
Dinin bu siyasallaşması ve bir siyasetin bu şekilde kutsallaştırılması, yobazlığın ayrılmaz nitelikleridir.
Sayfa 96 - Timaş yay.Kitabı okudu
