İtfaiyenin görevi, kitap gizlediği ihbar edilen evleri yakmaktır. Montag işine bağlı biridir; ancak bir görevde bütün hayatı değişir. İhbar üzerine bir adının evini basarlar. Montag kütüphaneyi devirip yakmaya hazırlanırken bir kitap, kanat çırparak ellerine iner. Titreyen belli belirsiz ışıkta ak bir sayfa tüy gibi açılır. Montag o telaş içinde tek bir satır okuyabilir: “Öğle sonu güneşinde zaman uykuya dalmıştı”. Bu satır, kızgın çelikle dağlanmış gibi yanar beyninde… Kitabı korkuyla göğsüne saklar. Ev sahibi kadın, kitaplarıyla birlikte yanmayı tercih eder ve gazyağına kibriti kendi çalar. Evine dönen Montag olayı karısına şöyle anlatır: “Bu kadının evle birlikte yanmayı göze alması için bu kitaplarda bir şey olmalı; bizim hayal edemediğimiz bir şey…” Montag, bütün gece aklında o yangını söndürmeye çalışır.
* * *
Sonra montagın yangından kaçırdığı kitabı okuduğunu gören eşi ihbar eder “kitap okuyan” Montag’ı… O da kaçar ve bir direniş örgütüne katılır. Örgüt, ormandaki ırmağın kıyısında eski bir demiryolu istasyonunda gizlenmektedir. Yazarlar, bilginler, kitapların yok edilmesine karşı direnişe geçmişlerdir. Buldukları yöntem muhteşemdir. Her bir örgüt üyesi, insanlık tarihinin önemli bir eserini ezberler. Örgüt, hangi kitabın kimin hafızasında olduğunu bilir ve baskı dönemi bitinceye kadar unutulmaması için bu “kitap – adamları korur. Her adam bir kitaptır artık; her kitap bir adamdadır. Baskının en yoğunlaştığı dönemde bile insanoğlunun direniş gücü, yazının mirasını korumaya yeter.
Ben seninle her şeye varım, Daemon Black.
halksız şehirler değil kris, şehirsiz halklar
çok halklar, çok şehirsizler, çok moral bozucu
son günlerde çok kelimesini çok kullanıyorum
her yıl yeni modelleri çıkıyor melankolinin
içimden bir ses gelmiyor, hayır bazen geliyor
içimden bir ses, sesin dışarıdan geldiğini söylüyor
-iki saray odası alana bir saray odası bedava
o montu almam iyi
Karşılarında yalnız bu 130 kişi vardı. 130 kişi, sayısı bini geçen Fransızlara köyden dışarı adım attırmadı.
Türklerden böyle aşılmaz bir direniş beklemeyen Fransızların hesapları ve akılları karıştı.
Sayfa 245Kitabı okudu
Hayatı kalabalıklaştırdıkça ölümü içinden çıkılmaz bir hale dönüştürüyorsun. 'sevgilim hayat ' palavralarını bırak artık. Ona çoğu zaman bir fahişe gibi davranıyorsun. Onu aldatıyorsun hala. Şimdi düşkün bir kadın gibi, hayat arka sokaklarda dolaşıyor.
Hayatı, bir kitabı okur gibi geriye yaslanıp okuyamazsın. DİRENİŞ ayakta filizlenir, yürüyüştür ayakta kalmanın besini. Geçirilmiş bir yaşamın, zayıf kalmış kalbini taşıyorsun..
Sayfa 36Kitabı okudu
...Direniş'in büyük portrelerinden değildim, olsa olsa bir vesikalık resim sayılırdım...
Sayfa 108Kitabı okudu
"Ciddi bir insanı pasif bir direniş kadar çileden çıkaran bir şey yoktur.''
Eğer Amsterdam'da birçok ziyaretçinin yaptığı gibi Anne Frank Evi'ni gezerseniz, aynı zamanda Direniş Müzesini de gezmeniz gerekir. Burası da eşit derecede heyacan vericidir ve size 1940-1945 yılları arasında Nazi işgali sırasında şehirde yaşayanlar hakkında genel fikir verecektir.
Sayfa 86Kitabı okudu
Tolstoy ve Gandhi gibi pek çok manevi anarşist barışçı inançlara bağlıdır. Barışçı anarşistler şiddetle karşılaşsalar bile fiziksel şiddet kullanmayı reddederler: Devlet'i ve hükümeti örgütlü şiddetin en yüksek ifadeleri olarak görür ve Randolph Bourne'nin "savaş Devlet'in sağlığıdır" görüşünü benimserler. Onların sözlüğünde Devlet, yasallaştırılmış saldırganlığı; savaş, kitlesel katliamı; askere alma, köleliği; ve asker, kiralık katili ifade eder. Şiddet yoluyla barışçı ve özgür bir toplum kurmanın imkansız olduğunu öne sürerler, çünkü araçlar amaçların doğasını ister istemez etkileyecektir. Bu yüzden, Bart de Ligt'in dediği gibi, "şiddet büyüdükçe devrim küçülür." Barışçı anarşistlerin seçtikleri taktikler, şiddet içermeyen doğrudan eylem, pasif direniş ve sivil itaatsizliktir; grev, boykot, gösteri ve işgal gibi eylemlere girişirler.
Sayfa 30
