Dış borçlardan alacaklı Avrupa devletleri yalnızca Galata bankerlerine olan iç borçlar için böyle bir idare kurulmasına tepki gösterdi ve 1881’de damga, alkollü içki, balık avı, tuz, tütün ve ipekten alınan ve iç borçlara ayrılan vergilerin geliri bu kez iç borçlarla birlikte dış borçlara da tahsis edildi. Böylece Osmanlı imparatorluğu bazı gelirlerin doğrudan borç ödemelerine tahsis etmek zorunda kalmış oluyordu. İş bu kadarla da bitmedi. Yabancı devletler iç ve dış borçların ödenmesinde kullanılmaya ayrılan bu gelirleri toplama ve alacaklılara ödeme görevinin de Osmanlı devletinden ayrı bir idare kurularak ona devredilmesini istediler. Hükümet yabancı devletlerin baskılarına dayanamadı ve 20 Aralık 1881’de yayımladığı Muharrem kararnamesi ile Rüsum-u Sitte idaresini kaldırarak yerine Düyun-u Umumiye-i Osmaniye Varidat-ı Mukassasa İdaresi’ni kurdu.
Osmanlı Devleti, ilk dış borcu Kırım Savaşı esnasında Rothschild ailesinden almış, sonra iyice alışmış ve sonunda Düyun-u Umumiyeyi bu aileye teslim etmiştir. Borç alma 1914 yılına kadar devam etti. Osmanlı İmparatorluğu, küresel sermaye tarafından belirlenen liberal ekonomi politikaları ve operasyonları ile dış borç bataklığına saplanarak parçalandı.
II. Abdülhamid döneminde Duyun-u Umumiye
Osmanlı Devleti, ilk kez 1854'te Kırım Savaşı'nda borç aldı. 1854-1914 yılları arasında 42 dış borç anlaşması yaptı.
Bu anlaşmaların 13'ü, il. Abdülhamid zamanında imzalandı. Il. Abdülhamid padişah olunca, 1879'da Galata bankerleriyle ve Osmanlı Bankası'yla bir anlaşma yaptı. Bu anlaşmaya göre devlet, bazı gelirlerini alacaklıların yönetimine bıraktı. 1881 'de Batılı alacaklı ülkelerle de benzer bir anlaşma yapıldı. "Muharrem Kararnamesi" diye bilinen bu anlaşmayla devlet içinde bir devlet kuruldu. Bu devletin adı, "Duyun-u Umumiye" idi. İngiltere, Almanya, Fransa, İtalya ve Avusturya gibi alacaklı ülkeler ile Osmanlı Bankası temsilcilerinden bir "Duyun-u Umumiye" Meclisi kuruldu. Bu meclisin görevi, borçlara karşı vergi gelirlerini toplayıp alacaklılara dağıtmaktı.
"Duyun-u Umumiye"nin kendi kolluk kuvveti bile vardı.
1873 Kapitalizm’in ilk büyük krizinin Osmanlıya etkileri
İmparatorluğun 1854 yılında kırım savaşını finanse etmek amacıyla aldığı ve sonrasında sürekli olarak almaya devam ettiği dış borclari ödemesinde gecikmeler,aksamalar ortaya çıktı. 1873-74 yıllarında Anadolu’da yaşanan büyük kuraklık,ekonomisi önemli ölçüde tarıma dayalı olan ülkenin gelir yönünden kayıplar yaşamasına ve dolayısıyla borç ödemelerinde iyice sıkıntıya girmesine yol açtı.Uzun depresyonun etkisi altında kalıp alacaklarının peşine düşen batılı devletler bu aksamaları da bahane ederek alacaklarını tahsil etmek için 1881 yılında Düyun-u Umumiye idaresini kurarak Osmanlı İmparatorluğu’nun mali yönetimini büyük ölçüde kendi denetimileri altına aldılar.Uzun depresyonun dolaylı etkisi, Osmanlı Devleti’nin Düyun-ı Umumiye’ye sürüklenmesi olarak ortaya çıktı.
