Simyacı, ismini sürekli duyduğum fakat okuması yeni nasip olan ve çevremden "her okuduğumda farklı şeyler algılıyorum" Duyumları aldığım bir kitap. Normalde bir kitabın başları ve sonları sıkıcı olur bana göre çünkü başlarken kitabı anlamaya çalışırsınız ve bitirirken de bitsin artık diye sabırsızlanırsınız (en azından ben öyleyim) çünkü sırada başka kitaplar vardır çoktan :)) Fakat simyacıya başlarken hiç anlamaya çalışmak gibi bir çaba sarfetmem gerekmedi çünkü gayet anlaşılır ve akıcı bir dili ve sürükleyici olay örgüleri var. Özellikle sonlarına doğru artık olaylar da yavaş yavaş oturmaya başladığı için daha heyecanlı bir hâl aldı. Ve açıkçası bana, hayata daha farklı bakmamı, hayatı daha farklı algılamamı sağlayacak bakış açıları kazandırdı. Eğer zaten inanıyorsanız, hayatın sadece madde aleminden değil mânâ alemiyle içiçe olduğunu daha da idrak edersiniz ama inanmıyorsanız da bunun gerçekten olabileceğine ve aslında olması da gerektiğine inanacaksınız :) Farklı dinlere, kültürlere de değinilmiş ve aslında bunların bizi ayrıştıran şeyler değil aksine hepsine saygı ve sabırla yaklaştığımızda "Evrenin Ruhu" nun bizi olmamız gerektiği gibi yönlendireceğine, bize olumlu yönde şeyler katacağına sık sık değinilmiş. Kitaptan bir alıntıyla bitireyim "Bir şeyi gerçekten istersen, bütün evren onu gerçekleştirmek için işbirliği yapar.”
Dorian Gray’in Portresi
* Kitabı okurken Sybil Vane ve James Vaneye üzülmemek elde değil gerçekten.
* Peki Basil
