Şimdi size 5 tane soru soracağım ve hepsini doğru bilene, hiçbir şey vermeyeceğim. Adı da ödülsüz sorular olsun bu kısmın. İstediğiniz sorudan başlayabilirsiniz, yalnız joker hakkınız yok...
5)Dostoyevski'ye göre dünyanın en zor hissi nedir?
a)Ayak serçe parmağını bir yere vurmak.
b)Tam evden çıkmışken tuvaletin gelmesi.
c)Ait hissedilmeyen bir yerde bulunmak zorunda kalmak.
d)Hoşlanılan kişinin "kanka naber?" diye mesaj atması.
_İnsan, Meleklerin Cevherindendir.
_Nurlu bir cevher, melek gibi marifet-i ilahi ile süslü olunca, elbette meleklerin arkadaşı olur.
_İnsanlar görünüşte insana benzeseler de hakikatte halleri başkadır. Kıyamet gününde manalar görünecektir.
_İnsanın içindeki ahlakın tamamı 4 kısımdır. Hayvan, canavar, şeytan ve melek ahlakları.
_Allah’tan başka
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.

Geriye dönüp şöyle bir bakmış. Bakmış ve telaşlanmış. Korkudan ardına dönüp dönüp bakan biri gibi sanki. Geçip gitmekte olan hayatına bakmaktan hem korkuyor hem de kendini alıkoyamıyor.
Hayatımızın belli fasılalarında yaparız bunu. Genelde onarlı yıllarda. Fersiz kolları, taşıyamıyor düş kırıklıklarını. "Ee ne oldu şimdi?" der
Dostoyevski'ye göre dünyanın en zor hissi nedir?
a. Ayak serçe parmağını bir yere vurmak.
b. Tam evden çıkmışken tuvaletin gelmesi.
c. Ait hissedilmeyen bir yerde bulunmak zorunda kalmak.
d. Hoşlanılan kişinin "kanka naber?" diye mesaj atması.
Ağzı gülümseme nedir bilmez gibiydi; O adam, insana, istenmeyen bir görev içinde varolmanın acısına katlanmak durumunda olduğu izlenimini veriyordu...
Dipnot: Dünyanın en zor hissi; kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur.
Dostoyevski
Olan olmuştur olacak olan da olmuştur..
..saat kurarak güne başlayanların hikayeleri…
Çaresiz insanlar son bir umut olarak son bir kurtulma arzusuyla toprağın altına girer gibi, karanlıkta bir okyanusun sularına dalar gibi gözlerini kapatırlar. Gözlerini kapamak çocukluktan kalma ilkel bir savunma silahıdır; hiçbir sorunu çözmez, sadece sen