İnsan yaşadığı hayatı ne kadar dolu ve sahiden tadını alarak yaşamaktadır?
Bu inceleme işini pek beceremesem de iki üç cümlelik kelam etmeden duramazdım bu kitap hakkında. Evet belki biraz kısa kalacaktı yazacaklarım. Sitedeki diğer incelemeleri düşününce ama umrumda değildi. Ben meramımı anlatayım o bana yeterdi.
Kitabın ana karakteri Nuh Tufan. Kitaba onun gözünden anlatımla başlıyoruz. Bütün kitap böyle gidecek derken hoppala... İbrahim Kurban'ın içine giriyoruz adeta. Bana kalırsa en iyi kısım burasıydı. Okul zamanlarındaki yaptıkları "haşarılık" abartılı olsa da hoşuma gitmedi değil. Tam da onun gözünden bakmaya devam edeceğimizi düşünürken tekrar yanılıyorum ve bu sefer de karşımıza Habip Hobo çıkıyor. Onun gömleğini giydiğimizde -aklıma bu tabir geldi biraz zayıf bir betimleme olsa da- olayların aslını biraz daha irdeliyoruz ve esas meseleyi öğreniyoruz aslında. Açıkçası burada fazla detaya girip sürprizbozan vererek can sıkmak istemiyorum.
En sonunda Ferruh Ferman'ın gözünden ana olayımıza geliş anına kadar neler yaşandığını kısaca öğreniyoruz ve kendi bakış açısından ona ister istemez hak veriyoruz. Kitabımızın sonu yani ana olayımız yaşanırken yeniden Nuh Tufanımızın bakış açısına geçiyor ve nihayete varıyoruz.
Genel anlamda kitabı akıcı buldum. Gereksiz detaylara rağmen daha kısa bir şekilde de olaylar toparlanabilirmiş sanki. Yine de kalemine sağlık 
Murat Menteş . Zaman bulduğumda mutlaka başka bir romanını da okuyacağım gibi duruyor.
