Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Ebru Sünnetci
Ebru Sünnetci
@ebrulibrarian
İstanbul
557 okur puanı
Kasım 2015 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
168 syf.
9/10 puan verdi
Marie Kondo'nun Derle Topla Rahatla'sından esinlenilmiş gibi ama kesinlikle değil. Okurken ister istemez iki kitabı da karşılaştırdım; Marie Kondo sadece eşya, kıyafet gibi nesnel şeylerden bahsederek evi boşaltmayı hedeflerken, Begüm Başoğlu ve Ege Erim çifti hayattaki her şeyi sadeleştirmekten bahsetmiş; ilişkileri, teknolojiyi, parayı, eşyayı, evi, yemeği, sporu, iş hayatını...
Anlatımları daha samimi daha yararlı geldi bana, en azından Marie Kondo gibi çorabı nasıl katlamanız gerektiğini ve böylelikle nasıl çekmecede daha az yer kaplayacağını anlatmıyorlar. Bu kitapta çöpe atmak ya da yok etmek kavramlarından ziyade hayatı sadeleştirmenin aslında ruhunuzu sadeleştirmek olduğundan bahsediliyor, o yüzden kendimi kişisel gelişim kitabı okuyormuş gibi hissettim, hoşuma gitti.
Kitabın içinde başka kitap tavsiyeleri var hatta en sonuna liste eklemişler bu ayrıntıyı da beğendim.
Tavsiye eder, iyi okumalar dilerim.
256 syf.
7/10 puan verdi
Güneşe bakmak kadar zor olduğundan bahsetmiş ölümle yüzleşmenin, ölüm korkusunu yenmenin...
Aslında bu kitabı okuyana kadar hiç düşünmemiştim, ölüm hakkında ne hissederiz, neler aklımıza yer etmiştir de zaman zaman farklı olaylarda nasıl karşımıza çıkar diye.
Hastalarından örnekler vererek anlatması, özellikle rüyalardaki olayları ve kişileri açıklaması, ünlü düşünürlerin cümlelerini hayat felsefesi haline getirip kitabında da sıkça yer vermesi çok hoşuma gitti. Bu arada makale, kitap ve film önerileri de var.
Dili gayet anlaşılır, sadece meslektaşlarının anlayacağı şekilde yazmaması da bizim için avantaj olmuş.
İyi okumalar dilerim.
424 syf.
5/10 puan verdi
Deniz Erten'in yeni bir kitabı çıksa alır mıyım, almam.
Din ve Tasavvuf konulu olan iki ciltlik kitapta güzel bilgiler de var ama bir insan bu kadar tekrara düşmez. Kitap gayet net bir şekilde 1 cilt arkadaşlar yarısı tekrar, sıkıldım, değişik bakış açısı var duymadığım bilgiler ediniyorum diye okudum okumasına ama bitmek bilmedi kitap.
Ayrıca tam bir konuyu derinlemesine başlamış anlatıyor hehhh diyorsunuz tamam frekansı yakaladım, bir bakıyorsunuz konunun akışında kendinden geçmiş yazar anlatııkları karşısında dua ediyor neredeyse her paragrafın sonuna Allahül alem diye şükür ediyor. Tamam biz de seviyoruz dinimizi Allahımızı Peygamberimizi çok şükür ama beni yazarın Allah sevgisi ilgilendirmez ben kitabın içindeki bilgiler için okurum duanı edeceksen kendi kendine et kitaba neden ekliyorsun.
Kitap uzun sürdüğü daha doğrusu süründüğü için bunaldım, sizleri de çok darlamayayım. Kitabın değişik yönü kelime kelime kuranı açıklamış bilimsel yönlerden desteklemeye çalışmış, sabırlı arkadaşlara iyi okumalar dilerim.
Okur Takip Önerileri
304 syf.
6/10 puan verdi
Kitabın önsözünü, kitabın içeriğinden daha çok beğendim.
Aslında Bora Harut hocamın yorumunu okuduktan sonra önyargılı başladım, aldığıma da pişman oldum bir bakıma...
Kelimeler, anlamları güzel ama alıntıların hiçbirini güvenip okumadım, bir alıntısı yanlış olan kitapta olmayan bir şeyi okumadan internetten bulup yazan zihniyete ne kadar güvenebilirim ki, kendimce Can Yayınları'nı kınadım.
424 syf.
9/10 puan verdi
Bu kitabı okuduktan sonra hayatta ne kadar da "ara"da kalarak yaşadığımızı gördüm. Bazen anne ile baba arasında, bazen iki kardeş, iki arkadaş, eş ile aile... diye uzar gider liste birine tamam desen olmaz diğerine hayır desen olmaz...
Belki tüm seçenekler değil ama mutlaka bir tanesine dahil olmuşuzdur.
Peri de böyle sessiz kalmış, arada kalmış zıt kutupların çok olduğu yerlerde güçsüz kalmış. Önce ailesinde, sonra okulda, sonra arkadaşlarıyla ve en sonunda fark etmiş ki hayat zıtlıklarla dolu, olmaz dedikleri olmuş, benimsemediği fikirleri dinlemeyi, uyuşmazlıkları ile yaşamayı farklılıkların aslında özgürlük olduğunu deneyimlemiş.
Kitapta benim en çok hoşuma giden bölümler üniversite zamanlarında Prof. Azur'un dersleri, Tanrı Felsefesi üzerine dersler veren hocadan farklılıkları, saygıyı, hayata felsefeye dair güzel fikirler ediniyoruz. Soru sormanın önemini, azimliliği, kabul etmemeyi, karşındakine çözüm sunmayı ve daha birçok şeye dokunmuş Elif Şafak romanında.
Akıcı bir hikaye güzel işlenmiş, tavsiye eder iyi okumalar dilerim.
72 syf.
7/10 puan verdi
Kafka, babası arasında yaşananları, babasına ve yaşanmışlıklara hissettiği duyguları o kadar etkili bir şekilde kaleme almış ki...
Kafka'nın ölümünden sonra arkadaşı sayesinde baskıya verilen ve bizlere ulaşan bu eser mektup değil, buram buram edebiyat, yaşanmışlıkların en ince ayrıntısına kadar neler hissetti, ailesinin özellikle de babasına ait psikolojik analizleri, karakteri hissederek okuyabileceğiniz bir kitap.
İyi okumalar dilerim.
160 syf.
7/10 puan verdi
İlk defa bir Zülfü Livaneli kitabı benim için sonuçsuz kaldı, konu akışı gayet iyiydi değişik de bir konu; Yezidiler diye bildiğimiz Ezidiler'in aslında çoğumuzun inandığı gibi "Şeytan"a değil "Melek Tavus"a hayranlıklarını ama yanlış yorumlanan bu inançları yüzünden aslında nasıl da zor ve bedbaht bir hayatları olduğunu anlatıyor Zülfü Livaneli. Mardin'in tarihinden de bahsediyor birçok şey öğreniyorsunuz, Mardin'in yapılarından, geleneklerinden, insanlarından yaşam koşullarına kadar bilgi edinebiliyoruz.
Tarih, aşk, inançlar, aile ilişkileri, arkadaşlık hepsini harmanlamış güzel de olmuş.
Aslında Huzursuzluk kitabı sayesinde bir kez daha anladım ki dünyayı kendi etrafımızda sanıyoruz, herkes bizim yaşadığımız şartlarda gibi algılıyoruz, gerçeği biliyoruz ama bilmemezlikten gelerek belki de vicdanımızı rahatlatmaya çalışıyoruz, sabah işe giderken söylendiğimiz otobüs şoförü bile okuluna yürüyerek giden ya da gitmeye çalışan çocuklar için bir lüksken biz hep şikayet ederek yaşıyoruz. Kitapla alakası yok ama bunları da yazmak geldi içimden...
Beklediğim gibi bir sonuç bölümü bulamasam da tavsiye eder, iyi okumalar dilerim.
59 syf.
1/10 puan verdi
Hiçbir anlam bulamadım kitapta, bir paragrafı iki cümleden oluşan bitmek bilmeyen betimlemeler serüveni, hayali kahramanlar, ne anlatmak istediğine karar verememiş, ruh halimi içimdeki çocuğu anlatayım derken ifadesi yetememiş bir yazar bence...
Toplamda 58 sayfa olan kitabın yarısına kadar ruh halini şarkı sözleri olarak anlatan bir yazar, geri kalanında da uzun, devrik, sonu olmayan, havada asılı kalmış cümleler kurmuş sonuna da Avaramu eklemiş, hava olsun diye eklemiş herhalde bakmış ki kitapta çok da bir şey yok renklendirmeye çalışmış.
Beğenmedim, verdiğim paraya üzüldüm, bir cümlenin bile altını çizemedim.
163 syf.
8/10 puan verdi
Kısa hikayeler, uzun duygular... Yaşanmışlıkları, basından geçenleri öyle anlatmış ki bazı yerlerde duygulanıp dalıyorsunuz bazı yerlerde de gülüyorsunuz.
Bu kitabında da yine küfretmiş, bazen tam bizim takıldığımız yerde hani yutkunuyoruz ya hayatın cilvesine Emrah Serbes yutmamış, küfür etmiş...
Çerez mahiyetinde bir kitap diyeceğim ama, bazen olur olmadık şeylere canımız sıkılır ya, onların ne kadar sıradan olduklarını görmek başka hayatların acısını, hüznünü görmek için okuyabileceğiniz bir çerez...
Tavsiye eder, iyi okumalar dilerim.
480 syf.
·
Puan vermedi
Elif Şafak'ı seviyorum, anlatımı akıcı, dili anlaşılır, konu seçimi iyidir ve sonları şaşırtıcıdır fakat bu kitabı biraz istisna oldu benim için.
Anlatımı karışık zira kitaptaki konunun akışını bozmamak için kronolojiyi bozmuş, tarih bilgisi olan insanların devreleri yanabilir kitabı okurken; vurgulamak istediği Osmanlı zamanında bir filbazın hayat hikayesi gibi görünse de bence inceden inceye Mimar Sinan'ı anlatmış, yapılarının ayrıntılarını vermiş, kubbelerden taşlara, çizimlerden hayat felsefesine kadar anlatmaya çalışmış...
Kanuni Sultan Süleyman'dan, III. Selim'den, IV. Murat'tan, Hürrem, Mihrimah, Sokollu derken kısa bir tarih kitabına dönmüş ama kronolojisi bozuk tarih kitabı...
Tarih kitabı da değil aslında içinde bolca hayal ürünü var, tarihi roman kıvamında okumak isteyenleri yanıltabilir, o yüzden roman gibi okuyun derim.
Öyle bir sonuç yazmış ki evet şaşırdım gerçekten komik mi buldum, gereksiz mi buldum, basit mi buldum adını bile koyamadım varın siz düşünün "sonuç"un halini...
Osmanlı zamanında anlattığı düşünülürse fazla Türkçe, bu zamandan Osmanlı'yı anlatmaya çalışmışsa da yetersiz Osmanlı Türkçesi, dilinden de memnun kalmadım...
Birçok bilgi vermeye çalışmış ama bence bir yerden sonra tadı kaçmış. Elif Şafak için bu cümleleri yazacağım hiç aklıma gelmezdi ama okunmayacak kadar değil ama tavsiye edilesi bir kitap gibi de değil açıkçası.
İyi okumalar dilerim.
112 syf.
10/10 puan verdi
Kitapta iki öykü yer almakta "İnsan Ne İle Yaşar" ve "İnsana Ne Kadar Toprak Gerekir" kıssadan hisse deriz ya öyle öykülerden... Tavsiyem kitabı okumayanlar, başlamadan önce bu iki soruya cevap vermeniz :) bakalım bittiğinde de cevaplarınız aynı kalabilecek mi?
Hepimiz farklı ihtiyaçlarımız olduğunu sanırız, kimimiz maddi kimimiz manevi anlamda ama bunların derinliklerine inip asıl ihtiyaçlarımız neler olduğunu düşündük mü? Tüm ihtiyaçların temelinde yatan özümüzde olması gereken en önemli şeylerin farkında mıyız? Vazgeçilmezlerimiz yok olduğunda hayatımıza kaldığımız yerden devam edebiliyorsak gerçekten vazgeçilmez olduğunu düşündüğümüz şeyleri yeniden gözden geçirmemiz gerekmez mi? Önceliklerimiz neye göre öncelikli; hırslarımıza, egomuza, para tutkumuza bir daha bakalım... 40 sayfalık öykünün her cümlesi ayrı sorulara neden olabilir sizde de, bakış açıma bambaşka sorular ekledim, çok beğendim.
Gelelim ikinci öykümüze bence bu öykü herkese bir yerlerden tanıdık gelecek, kendimizi, arkadaşımızı, akrabamızı, eşimizi, dostumuzu göreceğiz.
İnsanın doyum oranı nedir? İsteklerimizin sınırı var mı? Sonsuzluk kime göre neye göre sonsuz? Talep ettiklerimiz sadece bizim çıkarlarımıza iyi geliyorsa hakkımız sayılır mı? Hak - Hukuk kime göre var; paranıza mı, geldiğiniz aileye mi, karakterinize mi... Saygı hak edilen bir şey midir? Göz dediğin şey doyar da gönlün doyar mı...
Benim gibi çok geç kalmayın bu başyapıtı okumak için, keyifli okumalar dilerim.
616 syf.
10/10 puan verdi
Fi, Çi, Pi üçlüsünden sonra tabii ki çok büyük bir beklenti ile başladım kitaba ve fazlasıyla tatmin oldum diyebilirim. Dilinin sadeliği, anlatımın samimiyeti ve birçok konunun dahil olduğu bu harika kitabı tavsiye ederim.
Azra Kohen önceki üçlemesinde de olduğu gibi bu kitabında da hayvanlardan, doğaya, tevekkülden insanlığa, enerjiden bankalara, kozmetikten beslendiğimiz gıdaya, üretimden tüketime ve daha faydalı onlarca bilgiyi aktarmış bize hem de roman tadında okutarak.
İnsanlığı, dünyayı, varoluşumuzu nasıl da anlamadığımızı o kadar iyi tahlil edip yazmış ki, şekilciliğimizden, egomuza, vurdumduymazlığımızdan robot gibi yaşamamıza, hayatın anlamını görmezden gelip nasıl da hunharca günlerimizi harcadığımıza dikkat çekmiş.
Sonje ile Numi'nin çelişkisinde göreceğiz kendimizi, aşklarında tanıdık gelecek yaşadıklarımız, azimlerinde umutlanıp biz de yapabilirizi düşüneceğiz, Baruh Baba ile ayrıntıyı görüp telepati, empatiyi öğreneceğiz, Usta'dan hayatın özünde bir olduğumuzu...
Canlıya ve maddeye olan sevgi, saygıyı ilmek ilmek işlemiş, yargılarımızdan kurtulup Yaradan'a tekamüle sevgiden geçeceğimizi anlatmış...
Çok daha fazlasını anlatmış, çok güzel aktarmış kalemine, yüreğine sağlık...
İyi okumalar dilerim.
312 syf.
1/10 puan verdi
Merhabalar,
Öncelikle kitaptan sonra düşüncelerimden bahsedeyim. Alfabenin tüm harfleri altında bazı seçilmiş kelimeler yazılmış ve yazar espilerini paylaşmış. Bazen bir kelime için bir cümle yazmış bazen bir sayfa anlatmış. Zaten esprilerine de gülmedim, gülemedim. Bana dili de tarzı da hitap etmedi. Kitabı alış nedenlerimden en önemlisi Murat Menteş*in kitabı uzun uzun öven önsözüydü. Demek ki yazarı yazardan değil, okurdan tavsiye olarak almak gerekiyormuş bunu deneyimledim.
Öneremem ama iyi okumalar dilerim.
232 syf.
2/10 puan verdi
Nasil anlatsam, nasil baslasam...
Simdiye kadar okudugum ne kadar makale, kitap, dergi varsa iclerinde beni en tatmin etmeyeni bu kitap oldu diyebilirim. Yahu insan evinin nasil toplanacagini anlatir mi, fazlaliklari atin evde daginiklik olmasin demek icin kitap yazar mi?
Her sayfa cevirisimde tabii ki konu tekrariyla ayni cumlelerle cin iskencemi tamamladim. Ev toplamayi anlatan bir kitap ne kadar farklilik anlatabilir ki?
Ben dusunce ile ilgili sanarak aldim hayatinizi derleyin toplayin dusuncelerinizi sadelestirin gibi cumleler beklerken bir de ne goreyim cop torbanizi alin kullanmadiklarinizi atinayni turden esyalari ayni yere toplayin falan diyor inanmayacaksiniz belki ama corabi bile nasil katlarsaniz daha az yer kaplar ve duzgun olurun tarifini vermis.
Son sayfasina kadar umudumu kaybetmedim bi yere baglanacak bir farklilik olacak dedim ama olmadi. Bana gore bir anlam ifade etmedi, okurken keyif alamadim genel anlamda alinti yapip hosuma giden bir iki cumlesi olmadi mi oldu ama tum kitap 2 cumle icin okunur mu orasi size kalmis :)
Iyi okumalar dilerim.
·
Puan vermedi
Okuyamadım, dayanamadım...
8 yaşında tecavüze uğrayan çocuğu, kayınpederinin tacizine uğrayan gelini, 3 kızı olan adamın eve erkek arkadaşlarını getirip kendisinin çıkıp gitmesini, dayağı, şiddeti...
