A’mâk-ı Efkâr'ın 9. Sayısı Çıktı - Edebiyat Haber Portalı edebiyathaberleri.com/haber/1873/amk-...
Türkiye’nin dört bir yanından ışıklar görünür.Van’da sarı tütünlü filtresiz sigarasını yakar biri, İran’ın ışıklarına karşı. Urfa’da biri, Suriye ışıklarına bakarak paketler karşıya geçireceği bayram hediyelerini. Hakkari’de bir çocuk yüksek bir tepeye çıksa koşarak, ‘Welcome To Kurdistan’ yazısını görebilir ve İzmir’de bir kadın rakı kadehi elinde efkar gönderir ‘denize dökülüp’ karşı kıyıya geçenlere, geçemeyip ruhları Ege Denizi’nde yüzenlere…Ama hepsi, ertesi gün kendisine bu kadar yakın o memleketlerle ilgili öfkeli ve uzak manşetler okur gazetelerde.Çünkü üç tarafı denizle, beş tarafı kederle çevrilidir bu toprağın. Belki gidenler kalanlardan kalabalıktır; muhakkak ölenler yaşayanlardan…Çünkü en yakınımızdakileri uzaklara itmek üzerinedir yan yana yaşama geleneğimiz. Biz her gece ışıklarını gördüklerimize bir kere bile bakmamaya alışmışız. En yakınımızdakilerdir bizim en uzak komşularımız…”
Sayfa 26Kitabı okudu
"Efkâr ettiğimiz şey, memleketin hâlidir;
Sanmam hemşehrim, sanmam bundan acısı olsun."
"...Efkarlı olduğu halde mutsuzluğunu gizleyebilecek, yakınlarının neşesini yok etmeden kederini kendi başına üstlenebilecek kadar kişilik sahibi olan bir tek insan gösterin bana! Bu efkar, daha çok, kendi kişiliksizliğimizle ilgili içsel bir kaygı, kıskançlıkla iç içe, aptalca bir kendini beğenmişliğin kışkırttığı bir değersizlik duygusu değil midir? Mutlu edemediğimiz insanların mutlu olduklarını görüyoruz ve buna dayanamıyoruz..."
Gitme Ey Yolcu
Gitme Ey Yolcu
Gitme ey yolcu, beraber oturup ağlaşalım:
Elemim bir yüreğin kârı değil paylaşalım:
Ne yapıp ye'simi kahreyleyeyim bilmem ki?
Öyle dehşetli muhîtimde dönen mâtem ki!
Şiir
Zordur bazen duvarlara sığınıp,
İçin için, doyasıya ağlamak.
Duygu dolu odalara yığınıp
Kapıları pencereyi bağlamak.
Aynaya bakarak göz yaşı dökmek,
Kazımak yarayı,yerinden sökmek,
Zordur, küle dönmüş toprağa,
Gül açacak küçük tohumlar ekmek
Unutmanın başka yolu da yok ki,
Çöpe atılır gibi anılar silinmez.
Gönül aşk şarabına o kadar tok ki,
Kadehler atılır, efkar dağılmaz.
Yalın ayak birer yolcuyduk bu kentin kıyılarında;
Bir sigara içimi efkar molası veren...
Yorgun şaşkın ve hiçbir adresi olmayan...
Sayfa 21 - AGAÇKitabı okudu
Yaşar Kemal
...
Sonra iyice efkar basıyor ve başlıyorum bir Ege türküsü söylemeye:
“Ben kendimi gülün dibinde buldum
Kuru kuru sevda imiş sarardım soldum
Sevda bir düş imiş kendime yordum
Ay karanlık, gece vurdular beni
Yarin çevresine sardılar beni.”
***
Türkünün ikinci bölümünde de
“Dünya bir gölgeliktir” diyor.
Bu dizelerle yüreği kamaşmayan insan olabilir mi hiç!
İyi ki bu muazzam türkülerimiz var yoksa bu tımarhanede her an çıldırabilir insan.
(Gözüyle Kartal Avlayan Yazar, Zülfü Livaneli, sf. 200-201)
Sayfa 200Kitabı okudu
''Umumi efkar tuhaftır. Her ölen hastayı hekimi öldürmüş sanırlar.''
Sayfa 226 - BirikimKitabı okudu
